Обична ѕвингалка
| Обична ѕвингалка | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Мажјак ⓘ | |
| Научна класификација | |
| Царство: | Животни |
| Колено: | Хордови |
| Класа: | Птици |
| Ред: | Врапчевидни |
| Семејство: | Ѕвингалки |
| Род: | Fringilla |
| Вид: | Обична ѕвингалка |
| Научен назив | |
| Fringilla coelebs Linnaeus, 1758 | |
| |
Лето Постојан жител Зима Населен canariensis spodiogenys[б 1] | |
Обична ѕвингалка или снегар (науч. Fringilla coelebs) — честа и широкораспространета мала врапчевидна птица од семејството на ѕвингалките (Fringillidae). Распространета е низ цела Европа, вклучувајќи ја и Македонија, низ Азија до Сибир и во северна Африка.
Таксономија и систематизација
уредиОваа птица за првпат е опишана од Linnaeus, 1758, во десеттото издание на неговата „Систем на природата“ под нејзиното сегашно научно име. Fringilla е латински збор за ѕвингалка, а coelebs значи неженет или самец. Се издвојуваат поголем број подвидови во зависност од шарките и разликите во боите. Тие се поделени во три поголеми групи: coelebs групата, со птици во Европа и Азија; spondiogenys групата - во северна Африка и canariensis групата - на Канарски Острови.
- coelebs групата:
- F. c. alexandrovi, Zarudny, 1916[3]; северен Иран;
- F. c. caucasica, Serebrovski, 1925, Балканот, северна Грција до северна Турција, централен и источен Кавказ и северозападен Иран;
- F. c. coelebs, Linnaeus, 1758, Евроазија, од западна Европа и Мала Азија до Сибир (номинираниот подвид);
- F. c. balearica, von Jordans, 1923[4]Пиринејски Полуостров и Балеарски Острови
- F. c. gengleri, O. Kleinschmidt, 1909[5], Британски Острови;
- F. c. sarda, Rapine, 1925[6], Сардинија;
- F. c. schiebeli, Stresemann, 1925[7], јужна Грција, Крит и западна Турција;
- F. c. solomkoi, Menzbier & Sushkin, 1913[8], Крим и југозападен Кавказ;
- F. c. syriaca, J. M. Harrisson, 1945[9], Кипар, југоисточна Турција до северен Иран и Јордан;
- F. c. transcaspia, Zarudny, 1916[3], североситочен Иран и југозападен Туркменистан;
- F. c. tyrrhenica, Schiebel, 1910[10], Корзика;
- spondiogenys групата:
- F. c. africana, J. Levaillant, 1850[11], Мароко до северозападен Тунис и Либија;
- F. c. spodiogenys, Bonaparte, 1841[12], источен Тунис и северозападна Либија;
- canariensis групата
- F. c. canariensis (syn. F. c. tintillon), Vieillot, 1817[13], централни Канарски Острови;
- F. c. maderensis, Sharpe, 1888[14], Мадејра
- F. c. moreletti, Pucheran, 1859[15], Азори;
- F. c. ombriosa, Hartert, 1913[16], Канарски Острови;
- F. c. palmae, Tristram, 1889[17], Ла Палма, Канарски Острови.
| Проблеми со пуштањето? Помош. | |
Опис
уреди
Обичната ѕвингалка е долга околу 14.5 см, има распон на крилјата 24.5-28.5 см и тежи околу 18-29 грама. Возрасниот мажјак има црно чело и синосива круна и тил. Над опашката е светломаслинавозелен, а грбот е кафеав. Страните на главата, грлото и градите се бледа ’рѓацрвена боја која преоѓа во светла кремаворозова на стомакот. Опашката е темносивоцрна. На црните крилја има бела лента, а секундарните пердуви се црни, но обрабени со кремавобело.
Возрасните женки се многу побледи од мажјаците. Главата и поголемиот дел одозгора е сивкавокафеав, а долните делови се посветли. Над опашката и долниот дел од грбот се бледомаслинавозелени. Младенчињата се слични со женките.
Песната на обичната ѕвингалка е моќна и позната. Мажјакот обично има 2-3 различни типа песни, а постојат и различни типови во зависност од областа.[18]
Британецот Вилијам Торп, во својата влијателна студија, ги утврдувал влијанијата врз пеењето на овие птици. Па, така, заклучил дека ако младенчињата во еден критичен период од животот не научат од повозрасен да пеат, тие никогаш нема да ја научат песната соодветно. Исто така, го утврдил и влијанието на тестостеронот. Без него (со кастрација) птицата воопшто не пее, а со вбризгување дополнителна количина, таа пее и во ноември, кога вообичаено не го прави тоа.[19][20]
Поведение
уредиОбичната ѕвингалка се размножува во шумите каде летните температури во јули се меѓу 12 и 30 °C. Таа не е преселница во поумерените области на нејзиниот опсег, но од посеверните, сепак, зиме се движи понајуг. Формира мали и непостојани јата вон сезоната на парење, понекогаш мешани со планинската ѕвингалка.
Основната храна на оваа птица се семињата, но за разлика од другите ѕвингалки, младенчињата ги хранат исклучиво со инсекти, како и возрасните за време на сезоната на парење.
Размножување
уредиПолова зрелост достигнуваат на едногодишна возраст. Претежно се моногамни. Почетокот на сезоната на парење зависи од температурите, и започнува порано понајуг, а подоцна понасевер. Гнездото го гради само женката и обично го сместува на чатал од грмушката или дрвото на неколку метри од земја. Тоа е длабока чашка направена од гранчиња и тревки, однадвор со мов и трева, па лишаи и пајаживи, а внатре послано со ситни коренчиња и пердувчиња. Леглото има најчесто 4-5 јајца, нежни и сјајни и во многу различни бои. Од светлосинозелени до светлоцрвени со виолетовокафеави точки, линии и дамки. Ги инкубира само женката во период од 10 до 16 дена. Потоа ги грее уште 6 дена додека не почнат да се оперјуваат и за тоа време ги хранат обата родитела, најмногу со гасеници. Уште три недели зависат од родителите кои им носат храна. Овие птици ретко имаат второ легло, но ако го имаат, тоа е во ново гнездо.
Статус
уредиОбичната ѕвингалка е широкораспространета на околу 7 милиони км². Само во Европа има околу 130-240 милиони пара, а вкупната популација изнесува околу 530 - 1.400 милиони единки. Нема показатели дека таа опаѓа. Затоа, според Црвениот список на МСЗП ова е вид со најмала загриженост од изумирање.[21]
Наводи
уреди- ↑ BirdLife International (2012). „Fringilla coelebs“. IUCN Red List. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Посетено на 16 July 2012.
- ↑ Snow & Perrins (1998), стр. 1540.
- ↑ 3,0 3,1 Zarudny, Nikolai (1916). Izvestia Turkestanskovo otdela Russkovo geographeechescovo obshestva Tashkent (руски). 12: 228. Отсутно или празно
|title=(help) - ↑ von Jordans, A. (1923). „Neue Vogelrassen von den Balearen“. Falco (германски). 19 Sonderheft (Special issue): 4.
- ↑ Kleinschmidt, O. (1909). „Fringilla caelebs gengleri, form. nov“. Falco (германски). 5: 13.
- ↑ Rapine, J. (1925). Revue Française d'Ornithologie (француски). 9: 333. Отсутно или празно
|title=(help) - ↑ Stresemann, Erwin (1925). „Neue formen aus Kreta“. Journal für Ornithologie (германски). 73: 658.
- ↑ Menzbier, M.; Suschkin, P. (1913). „Fringilla coelebs solomkoi n. subsp“. Ornithologische Monatsberichte (германски). 21: 192.
- ↑ Harrison, J M (1946). „Three new races of Fringilla coelebs Linnaeus from the Mediterranean region“. Bulletin of the British Ornithologists' Club. 66 (Session 1945-1946): 4–7.
- ↑ Schiebel, Guido (1910). „Neue Vogelformen aus Corsica“. Ornithologisches Jahrbuch (германски). 21: 102.
- ↑ Levaillant, J. (1850?). Loche, Victor (уред.). Exploration scientifique de l'Algérie: Histoire naturelle des oiseaux, Atlas (француски). Paris: Imprimerie Royale. pl. 7 figs. 1, 1a. Проверете ги датумските вредности во:
|year=(help) - ↑ Bonaparte, Charles-Lucien (1841). „Notes sur deux oiseaux nouveaux du Musée de Marseille“. Revue Zoologique par la Société Cuvierienne (француски): 146.
- ↑ Vieillot, L J P. (1817). Nouveau Dictionnaire d'Histoire Naturelle, Tome 12 (француски). Paris: Deterville. стр. 232.
- ↑ Sharpe, R. Bowdler (1888). „Fringilla maderensis“. Catalogue of Birds in the British Museum, Volume 12. London: British Museum. стр. 175-176.
- ↑ Pucheran, M. (1859). „Observations sur deux espèces de passereaux originaires des Açores“. Revue et Magasin de Zoologie Pure et Appliquée. 2 (француски). 11: 412.
- ↑ Hartert, Ernst (1913). „Fringilla coelebs ambriosa“. Bulletin of the British Ornithologists' Club. 33: 78.
- ↑ Tristam, Henry Baker (1889). „On a new species of Chaffinch“. Annals and Magazine of Natural History. Series 6. 3: 489.
- ↑ Metzmacher, M. & Mairy, F. 1972. Variations géographiques de la figure finale du chant du Pinson des arbres (Fringilla c. coelebs L.). Le Gerfaut 62 : 215 – 244.
- ↑ Thorpe, W (1958). „The learning of song patterns by birds, with special reference to the song of the Chaffinch, Fringilla coelebs“. Ibis. 100: 535–570. doi:10.1111/j.1474-919X.1958.tb07960.x.
- ↑ Metzmacher, M (1995). „La transmission du chant chez le Pinson des arbres (Fringilla c. coelebs): phase sensible et rôle des tuteurs chez les oiseaux captifs“. Alauda (француски и англиски). 63 (2): 123–134.
- ↑ „Eurasian Chaffinch Fringilla coelebs“. Species factsheet. BirdLife International. Посетено на 6 September 2013.
Надворешни врски
уреди| „Обична ѕвингалка“ на Ризницата ? |
| „Обична ѕвингалка“ на Викивидовите ? |
- Fringilla coelebs на Avibase
- Птиците на Мадејра
- Интернет збирка птици - обична ѕвингалка Архивирано на 2 октомври 2013 г.
- Возраст и пол (PDF; 3.6 MB) од Javier Blasco-Zumeta & Gerd-Michael Heinze Архивирано на 12 ноември 2013 г.
Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.