Ново Делчево
Ново Делчево — село во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
| Ново Делчево | |
|---|---|
  Ново Делчево | |
|
Местоположба во областа   Ново Делчево | |
| Координати: 41°30′N 23°17′E / 41.500° СГШ; 23.283° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Свети Врач |
| Површина | |
| • Вкупна | 267 км2 (103 ми2) |
| Надм. вис. | 141 м |
| Население (2015) | |
| • Вкупно | 1.085 |
| • Густина | 4,1/км2 (11/ми2) |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2814 |
| Повик. бр. | 074327 |
Географија и местоположба уреди
Селото Ново Делчево се наоѓа на 8 километри југоисточно од Свети Врач, 13 километри од Мелник, 15 километри од Петрич. Селото се наоѓа на надморска висина од 141 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 267 км2 и е расположено во Светиврачко-петричката Котлина. Ги граничи селата Дамјаница, околу 1 км на север, Склаве, 2 км на исток и Левуново на 2 км на југ. Од предградието на селото може да се види областа „Скалата“, што отвора панорама кон Рупите. Од крајните куќи на селото има прекрасен поглед на Северен Пирин.
Историја уреди
Селото било основано како населено место околу железничката станица Левуново, населено со бегалци кои потекнувале од Кукушко - селата Алексово, Мутулово и Морарци. Некои од луѓето кои биле протерани од родните места во 1913 година биле сместени во напуштени турски села во Струмичко. Кон крајот на 1919 година, откако Струмица била дадена на Кралството на Србите, Хрватите и Словенците, неколку семејства - Ташеви, Кирови, Балеви, Арабаџиеви, Тушеви и други - ги напуштиле струмичките села и се сместиле во близина на станицата Левуново во касарна напуштена од Германците. Така се создало селото Делчево. Во 1929 година започнала изградбата на т.н. Шаронска куќа за бегалци.
Во 1931 година, станицата Левуново била преименувана во станица Делчево и во 1966 година името на селото станало Ново Делчево[1]. По 1960 година, според партиските директиви, започнала преселбата на семејствата од планинските села Пирин, Иголиште, Горна Сушица, Долене и други, чии имиња се однесуваат на населбите на селото. Централниот дел на селото е населен со мигранти од Егејска и Вардарска Македонија.
Денеска, во селото постои кметство, локалната пошта, стоматолошката ординација, докторската канцеларија и селската библиотека. Селото има комплетно реновирана градинка со дневна настава, неколку продавници и ресторани. Учениците одат во основното училиште во село Дамјаница. Регионот се одликува со доминантно земјоделско производство, а повеќето од селаните работат во блискиот хипермаркет, индустриска база за производство на метали и неколку работилници за шиење.
Селото се служи од јавните сообраќајни линии на Свети Врач. На еден километар од селото поминува железничката пруга Софија - Кулата.
Население[2][3] уреди
| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 | 2015 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 183 | 229 | 402 | 1054 | 1214 | 1346 | 1360 | 1246 | 1171 | 1085 |
| Националност | Население | Процент |
|---|---|---|
| Бугари | 1154 | 99,31% |
| Останати | 6 | 0,52% |
| Вкупно | 1162 |
 |
Културни знаменитости уреди
Селскиот стадион е добро одржуван и нуди добри услови за спорт за младите. Во селото постои фудбалскиот тим „Борец“ кој се натпреварува во аматерските лиги на Бугарија.
Во Ново Делчево има и два храма - еден православен „Св. Троица“ и еден католички „Успение на Пресвета Богородица“. Во центарот на селото е изграден споменик во чест на легендарниот војвода Гоце Делчев.
Наводи уреди
- ↑ Мичев, Николай, Петър Коледаров. „Речник на селищата и селищните имена в България 1878-1987“, София, 1989.
- ↑ 2,0 2,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Ново Делчево, общ. Сандански, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста
|url=(help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно|title=(help) - ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ „"&"Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и самоопределение по етническа принадлежност към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-04-05. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.