Мерјан
Мерјан или Мерџан (грчки: Λυγαριά, Лигария, до 1927 година Μέργιανη, Меряни[2]) — село во Серско, Егејска Македонија, денес во општината Визалтија на Серскиот округ, Грција. Сè до 1920-тите било населено исклучиво со Македонци.[3]
| Мерјан Μανδράκι | |
|---|---|
  Мерјан | |
|
Местоположба во областа   Мерјан | |
| Координати: 40°58.44′N 23°26.3′E / 40.97400° СГШ; 23.4383° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Визалтија |
| Општ. единица | Визалтија |
| Надм. вис. | 30 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 180 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија уреди
Селото се наоѓа во Серското Поле, на околу 2 км југоисточно од Димитрич, југозападно од Сер.
Историја уреди
Во Отоманското Царство уреди
Во XIX и почетокот на XX век Мерјан е село во Серската каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Мерџан (Merdjan) било село во Серската каза со 62 домаќинства сочинети од 190 Македонци.[4][5] Во 1889 г. Стефан Верковиќ („Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи“) напишал за Мерјан:
| „ | Меријан: чифлик; една црква, жителите се Македонци, 2 часа од Нигрита.[6][7] | “ |
В 1891 година Георги Стрезов пише за селото:
| „ | Мерјан, чифлик на браќата Конту, богаташи Грци од Сер. Сместено е на полето 3⁄4 часа на С од Копач. Се одликува со камени амбари, убави вили и велелепна грчка црква. Почва прилично плодна. Има и грчко училиште. 50 куќи, Македонци.[6][8] | “ |
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Мерјан имал 75 жители, кои тој погрешно ги смета за Турци.[9]
Во Грција уреди
За време на Првата балканска војна селото е окупирано од Бугарија, но по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Бидејќи населението настрадало од Грците за време на второспоменатата војна, во 1913 г. селото се свело на само 50 жители кои во 1920 г. се накачиле на 83.[3] Во 1923 г. во Мерјан се доведени грчки колонисти. На пописот од 1928 г. селото е претставено како мешано мештанско-дојденско со 68 лица (14 семејства) доселеници.[10]
Во 1978 г. во селото е изградена црквата „Св. Константин и Елена“.[11]
| Име | Грчки | Ново име | Грчки | Опис |
|---|---|---|---|---|
| Силви Кавак[12] или Сивли Кавак | Σιβλί Καβάκι | Митери Левки | Μυτερή Λεύκη[13] | месност на ЈИ од Мерјан, по десниот брег на Копач Дере[12] |
| Мара Парчаси[14] или Мира Парца[12] или Мура Парца | Μουρά Παρτσά | Ливадотопос | Λιβαδότοπος[13] | месност на СИ од Мерјан[12] |
| Чирпилик[12] | Τσιρπιλίκι | Лептоксилија | Λεπτοξυλιά[13] | месност на СИ од Мерјан, по десниот брег на Струма[12] |
Општествени установи уреди
- Црква „Св. Константин и Елена од 1860 г.
- Црква „Св. Константин и Елена“ од 1978 г.
Население уреди
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 425 | 518 | 565 | 466 | 393 | 415 | 355 | 284 | 180 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Наводи уреди
- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ 3,0 3,1 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 237–238. ISBN 9989-9819-6-5.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 120–121. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ 6,0 6,1 Нареквајќи ги „Бугари“ под влијание на бугарската пропаганда.
- ↑ Верковичъ, Стефанъ (1889). Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи (PDF). С. Петербургъ: Военная Типографія (въ зданіи Главнаго Штаба). стр. 59.
- ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 844.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 179. ISBN 954430424X.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
- ↑ „Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης“. Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης. Посетено на 26 октомври 2019.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
- ↑ 13,0 13,1 13,2 „Β. Διάταγμα ΥΠ' Αριθ. 427. Περὶ μετονομασίας συνοικισμὤν, κοινοτήτων καὶ θέσεων“ (PDF). Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. Εν Αθήναις: Ἐκ τοῦ Εθνικού Τυπογραφείου. Τεύχος Πρώτον (Αριθμός Φύλλου 146): 1042. 1968. Занемарен непознатиот параметар
|month=(help) - ↑ Nigríta GSGS (Series); 4439. 1st ed. Lambert conical orthomorphic spheroid Bessel proj. Prime meridians: Greenwich and Athens. "Reproduced from M.D.R. 610/10395." In collections: Greece 1:100k Topographic Maps. Digital Archive McMaster University. London: War Office. 1944.