Коњско (Ресенско)

село во Општина Ресен

Коњско (според мештаните Конско) — село во Општина Ресен, Преспанско, крај границата со Албанија Името на селото потекнува од грчки збор conis што значи товарење, бидејки во минатото се правел транспорт на дрвја од пречна планина, до селата од источниот брег.

Коњско

Поглед на Коњско

Коњско во рамките на Македонија
Коњско
Местоположба на Коњско во Македонија
Коњско на карта

Карта

Координати 40°54′40″N 20°59′14″E / 40.91111° СГШ; 20.98722° ИГД / 40.91111; 20.98722Координати: 40°54′40″N 20°59′14″E / 40.91111° СГШ; 20.98722° ИГД / 40.91111; 20.98722
Општина Ресен
Население 13 жит.
(поп. 2021)[1]

Шифра на КО 23018
Коњско на општинската карта

Атарот на Коњско во рамките на општината
Коњско на Ризницата

Географија и местоположба уреди

Коњско е село во Горна Преспа. Сместено е на брегот на полуостров на Преспанското Езеро. Од градот Ресен е оддалечено 32 километри. Соседни села се Стење на северозапад и Туминец (Општина Пустец) на југозапад. Селото е познато по правење на посебен вид на сушена риба (циронка).

Историја уреди

Во XIX век селото било дел од нахијата Долна Преспа на Битолската каза на Отоманското Царство.

Стопанство уреди

Во минатото лугето се занимавале со риболов, лозарство и овоштарството. Се правела размена на дрва за огрев со прехрамбени продукти.

Население уреди

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948105—    
1953112+6.7%
196184−25.0%
197146−45.2%
198136−21.7%
ГодинаНас.±%
199113−63.9%
19944−69.2%
20023−25.0%
202113+333.3%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Коњско живееле 60 жители, сите Македонци.[2] Според секретарот на Бугарската егзархија Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Коњско имало 16 Македонци, патријаршисти.[3]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 50 Македонци.[4]

Според пописot на населението на Македонија од 2002 година, селото има само 3 жители, сите Македонци.[5]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 13 жители, од кои 11 Македонци и 2 лица без податоци.[6]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 60 16 105 112 84 46 36 13 4 3 13
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[7]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[8]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]

Родови уреди

Коњско е македонско село.

Родови во селото се: Ѓоргијовци, Петревци и Тасевци.[11]

Според истражувањата на Бранислав Русиќ во 1949 година, родови во селото се:

  • Доселеници: Ивановци со Секуловци, Ѓоргијовци и Тасевци (14 к.) доселени се некогаш од селото П’пли во егејскиот дел од Преспа. Овде се доселил некој дедо Иван, кој го затекнал само родот Танасовци, кои потоа целосно исчезнале од селото.[12]

Општествени установи уреди

Самоуправа и политика уреди

Избирачко место уреди

Во селото постои избирачкото место бр. 1670 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на селски дом во селото Стење. Во избирачко место се опфатени и населените места: Коњско, Стење, Лескоец, Отешево.[13]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 434 гласачи.[14]

Културни и природни знаменитости уреди

Цркви[15]
Археолошки наоѓалишта[16]
  • Старо Село — црква и некропола од средниот век;
  • Голем Град — населба, црква и некропола од неолитско, хеленистичко, рисмко време и среден век;
  • Коњско — депо на монети од средниот век;
  • Бљудо — населба, црква и некропола од средниот век;

Редовни настани уреди

2 ри август илинден

Личности уреди

Култура и спорт уреди

Иселеништво уреди

Наводи уреди

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Кѫнчовъ, Василъ. Македония. Етнография и статистика. София, Българското книжовно дружество, 1900. ISBN 954430424X. с. 242.
  3. D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, рр. 168-169.
  4. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  5. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  6. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  7. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  8. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  9. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  10. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  11. Јовановски, Владо (2005). Населбите во Преспа. Скопје: Ѓурѓа.
  12. Русиќ, Бранислав. Преспанска област. Архивски Фонд на МАНУ, к-2, АЕ 87.
  13. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  14. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
  15. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
  16. Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
  17. . Јасмина Дамјановска, Ленина Жила и Филип Петровски (2016). Илинденски сведоштва. том I, дел II. Скопје: Државен архив на Република Македонија. Отсутно или празно |title= (help)CS1-одржување: друго (link)
  18. . Јасмина Дамјановска, Ленина Жила и Филип Петровски (2017). Илинденски сведоштва. том IV, дел I. Скопје: Државен архив на Република Македонија. Отсутно или празно |title= (help)CS1-одржување: друго (link)

Надворешни врски уреди