Стереометрија
Во математиката, стереометрија е гранката на геометријата на тридимензионалниот Евклидов простор — тоа е просторот во кој живееме. Оваа гранка се развила по развојот на планиметријата. Стереометријата се занимава со мерења на волумени на разни геометриски фигури: цилиндар, кружен конус, потсечен конус, топка, призми, потсечена пирамида, буриња и др.
Питагорејците се занимавале со топката и правилните тела, но пирамидата, призмата, конусот и цилиндарот не биле изучувани сѐ до платонизмот. Евдокс Книдски го воспоставил нивнното мерење, дека пирамидата и призмата содржат една третина од волуменот на призмата и цилиндaрот на иста основа и со иста висина, и веројатно тој го отркил доказот дека волуменот на една топка е нејзиниот полупречник на куб.
Поврзано Архимед, Демјурж, Јоханес Кеплер, планиметрија, Платон, Тимеј (дијалог)
Основни теми во стереометријата
уредиПод поимот „геометриско тело“ се подразбира ограничен и затворен дел од просторот. Ако површината со која е заградено телото е составена само од многуаголници, тогаш тоа тело се вика рабесто тело или полиедар. Многуаголниците што ја образуваат површината на полиедарот се викаат ѕидови, а нивните страни се викаат рабови на полиедарот. Темињата на многуаголниците истовремено се темиња на полиедарот. Притоа, секое теме е заедничка точка барем на три рабови на полиедарот. Полиедарот што е расположен на иста страна од рамнината определена со кој и да било негов ѕид се вика конвексен полиедар.[1]
Основните теми се:
- наклон на рамнини и линии
- двостран агол и тридимензионален агол
- коцка, квадар, паралелопипед
- тетраедар и други пирамиди
- призми
- октаедар, додекаедар, икосаедар
- конуси и цилиндри
- топка
- други квадрици: сфероид, елипсоид, параболоид и хиперболоиди.
Други теми
уредиПонапредно е изучувањето на:
- проективна геометрија на три димензии која води до
- доказ на Дезарговата теорема со употреба на четврта димензија
- уште полиедри
- нацртна геометрија.
Аналитичката геометрија и векторските техники вршат големо влијание дозволувајќи ја систематската употреба на линеарните равенки и матричната алгебра; ова станува поважно за повисоки димензии. Главна причина за изучување на овој предмет е неговата примена во сметачката графика, што значи дека алогаритмите стануваат важни.
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Боривоје Миладиновиќ, Трајче Ѓорѓијевски и Никола Петрески, Математика за II година гимназиско образование. Скопје: Алби, 2009, стр. 144.