Арсен Караѓорѓевиќ

Арсеније Караѓорѓевиќ - Арсен (Темишвар, 4/16 април 1859 - Париз, 19 октомври 1938 година) бил син на кнезот Александар Караѓорѓевиќ и кнегињата Персида Караѓорѓевиќ (родено Ненадовиќ), брат на кралот Петар I.

Животопис уреди

Се школувал во Париз и Санкт Петербург, каде што се стекнал со високо воено образование на Константинската офицерска академија. Дипломирал на академијата со чин коњанички поручник во 1877 година. по што служел во руската војска.

Од 1883 до 1885 г служел како офицер на француската воена експедиција во Тонкин. За време на борбите бил ранет, но ја покажал извонредната храброст за која тогаш пишувал францускиот печат. Следните четири години ги поминал во Петровград, а потоа се приклучил на Легијата на странците. Покрај храброста, тој покажал и извонредна команда.

Се оженил со принцезата Аурора Павлова Демидов ди Сан Донато на 1 мај 1892 година во Киев и со неа го добил синот Павле 1895 година се развел од принцезата Аурора, која во 1905 г. почина. Синот на Павле му го довериле на принцот Петар Караѓорѓевиќ, кој живеел во Женева.

Се оженил по втор пат со Гита Генчиќ, која по падот на Обреновиќ се развела од Ѓорѓе Генчиќ и по трет пат се омажила за братот на кралот Петар Први.

Во Руско-јапонската војна од 1905 г. командувал со коњанички полк. Во битката кај Мукден, тој покажал голема храброст и бил одликуван со највисокото руско одликување - златниот меч и бил унапреден во чин генерал, началник на коњаничката дивизија.

Во мај 1911 г. пристапил во организацијата Црна Рака.

Учествувал во Првата и Втората балканска војна како командант на коњаничката дивизија и се борел, како и секогаш во првите редови, во борбите кај Куманово, Битола и Брегалница. Откако покажал храброст, тој бил толку популарен кај народот што му станал проблем дури и на кралот Петар I, кој побарал да му се нареди да ја напушти Србија. Разочаран заминал во Русија, каде повторно учествувал во борбите, како генерал на Царската гарда.

По Октомвриската револуција, тој бил уапсен и суден пред советскиот суд на граѓани и војници. По ослободувањето ја напуштил Русија и остатокот од животот го поминал во Франција. Последен пат бил во Белград по атентатот на кралот Александар.

Бил учесник во девет војни и имал четиринаесет двобои. Има најголем број одликувања од сите офицери во српската историја.

По неговата смрт во Париз, неговиот син Павле Караѓорѓевиќ, тогаш прв заменик, со највисоки државни почести, го погребал во криптата на црквата Св. Ѓорѓи во Опленац.

Титули и одликувања уреди

16 април 1859-15 год. Јуни 1903: Неговото височество принцот Арсен Караѓорѓевиќ
15 јуни 1903 година - 1 декември 1918 година: Неговото височество принцот Арсен Караѓорѓевиќ од Србија
1 декември 1918 година - 19 октомври 1938 година: Неговото кралско височество принцот Арсен Караѓоревиќ од Југославија