Адата (село)
Адата или Ада Чифлик — поранешно село во Серско, Егејска Македонија, денес на територија на општината Сер на Серскиот округ, Грција. Било населено со Македонци.[1]
| Адата Αγία Ελένη | |
|---|---|
  Адата | |
|
Местоположба во областа   Адата | |
| Координати: 41°2.14′N 23°26.57′E / 41.03567° СГШ; 23.44283° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Сер |
| Општ. единица | Киспикеси |
| Надм. вис. | 10 м |
| Население | |
| • Вкупно | иселено |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓало југозападно од Сер, во заблатена месност на север од Струма, североисточно од Долна Камила.[2]
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиВо XIX век Адата бил мал македонски чифлик во Серската каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Адата (Adata) имала 40 домаќинства сочинети од 45 жители Македонци.[3][4]
Во 1891 г. Георги Стрезов напишал за селото:
| „ | Адата, на ЈИ од градот 2 часа, близу до реката Та Јани. Околното поле бластесто, но многу плодно. Жителите ги користат половина од житните производи, 20 куќи, 100 жители Македонци.[5][6] | “ |
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Адата имала 180 жители Македонци христијани.[3][7]
По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. Адата (Adata) имала 184 жители Македонци под Цариградската патријаршија и 6 Роми.[3][8]
Селаните од Адата се жалеле на европските конзули и властите го осудиле кметот на селото.[9]
= Во Грција
уредиПо Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година селото имало 117 жители, а во 1920 г. во него се попишани 128 лица.[1]
Адата се распаднала кога земјиштето им е одземено на неговите жители и доделено на грчки доселеници во Долна Камила, како и поради регулацијата на реката Белица и копањето за канали за наводнување.[1]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 245. ISBN 9989-9819-6-5.
- ↑ По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 118–119. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Нарекувајќи ги „Бугари“ под влијание на бугарската пропаганда.
- ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 840.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 176. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 200–201.
- ↑ Одрински глас, брой 18, 11 май 1908, стр. 4.