Википедија

9 Метида

астероид

Метида (привремена ознака: 9 Метида) — еден од поголемите астероиди од главниот Астероиден Појас. Тој е составен од силикати и металите никел и железо, кое можеби се должи на остаток од голем астероид кој бил уништен од антички судир.[9] Се проценува дека Метида содржи нешто помалку од половина процент од вкупната маса на Астероидниот појас.[10]

9 Метида
Откривање
ОткривачЕндрју Греам
Откриено25 април 1848
Ознаки
Изговор/ˈmiːtᵻs/[1]
Наречена по
Метида
1974 QU2
Главен појас
Орбитални особености[2]
Епоха 14 јули 2004 (јд 2453200.5)
Афел2.678 ае
Перихел2.096 ае
2.387 ае
Занесеност0.122
1346.815 d (3.69 a)
274.183°
Наклон5.576°
68.982°
5.489°
Сопствени орбитални елементи[3]
2.3864354 АЕ
Сопствено занесеност
0.1271833
Сопствен наклон
4.6853629°
Сопствено средно движење
97.638314 ° / г
3.68708 г
(1346.705 d)
Прецесија на перихел
38.754973 лс / г
Прецесија на искачувачки јазол
−41.998090 лс / г
Физички особености
Димензииc/a = 0,61 ± 0,05[4]
(222×182×130) ±12 km[5]
Среден пречник
173 ± 2 km[4]
190±? km (Dunham)[2]
Маса(8,0 ± 1,9)⋅1018 kg[4]
(11,3 ± 2,2)⋅1018 kg[б 1][5]
Средна густина
2,94 ± 0,70 g/cm3[4]
4,12 ± 1,17 g/cm3[5]
0.2116 d (5.079 h)[2]
0.18[4]
0.118[2]
Температураmax: 282 K (+9 °C)[6]
S [7]
8.1[8] to 11.83
6.28[2]
0.23" to 0.071"

Метида поминал во рок од 0,034 ае од Веста на 19 август 2004 година.[11]

Откривање и именување

уреди
 
Првите 10 астероиди против Земјината Месечина. 9 Метида е втор од десно.

Метида бил откриен од Ендрју Греам на 25 април 1848 година, во опсерваторијата Маркри во Ирска; тоа било неговото единствено откритие за астероид.[12] Тој, исто така, бил единствениот астероид кој бил откриен како резултат на набљудувања до 7 октомври 2008 година, кога, 160 години подоцна, Дејв Мекдоналд од опсерваторијата J65 го открил (281507) 2008 TM 9 .[13] Неговото име доаѓа од митолошката Метида ќерка на Тетија и Океан .[14] Името Тетис исто така било разгледано и отфрлено.

Одлики

уреди
 
3Д-модел базиран на светлинска крива

Насоката на ротација на Метида засега е непозната, поради двосмислени податоци. Анализата на светлинската крива покажува дека полот покажува или кон еклиптичките координати (β, λ) = (23°, 181°) или (9°, 359°) со неизвесност од 10°.[15] Еквивалентни екваторски координати се (α, δ) = (12,7 h, 21°) или (23,7 h, 8°). Ова дава осен наклон од 72° или 76°, соодветно. 

Сликите на вселенскиот телескоп Хабл [16] и анализите на светлински криви [15] се согласуваат дека Метида има неправилна издолжена форма со еден зашилен и еден широк крај.[15][17] Набљудувањата на радарот сугерираат присуство на значителна рамна површина,[18] во согласност со моделот на обликот од светлински кривини.

Површинскиот состав на Метида е проценет како 30-40% оливин кој носи метал и 60-70% Ни - Фе метал.

Податоците за светлинската крива на Метида довеле до претпоставка дека тој може да има сателит. Сепак, последователните набљудувања не успеале да го потврдат тоа.[19][20] Подоцнежните пребарувања со вселенскиот телескоп Хабл во 1993 година не пронашле сателити.[17]

Семејни односи

уреди

Метида некогаш се сметал за член на семејство на астероиди познато како семејство Метида,[21] но поновите пребарувања за истакнати семејства не препознале ниту една таква група.

Сепак, спектроскопската анализа откриле силни спектрални сличности помеѓу Метида и 113 Амалтеја, и се сугерира дека овие астероиди може да се остатоци од многу старо (најмалку ~ 1 Ga) динамично семејство чии помали членови биле изматени во прав од судири или вознемирени од близината. Наводното родителско тело се проценува дека било од 300 до 600 km во пречник (големина на Веста ). Метида би бил релативно недопрениот остаток од јадрото (иако помал од 16 Психа).[9] Случајно, и Метида и Амалтеја имаат имењаци меѓу внатрешните месечини на Јупитер .

Прикривања

уреди

Во 1984 година, прикривање на ѕвезда произвело седум акорди кои Кристенсен ги користела за да изведе елипсоиден профил од 210×170 км.[22] На 6 август 1989 година, Метида прикрила ѕвезда со светлинска величина 8,7 произведувајќи пет акорди што укажуваат на пречник од 173,5 км.[22] Набљудувањата на едно прикривање на 11 февруари 2006 година, произвеле само два акорда што укажуваат на минимален пречник од 156 км.[23] Сите три од овие прикривања одговараат на елипсоидот 222×182×130 км предложен од Баер.[4]

Наводи

уреди
  1. ↑ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 „JPL Small-Body Database Browser: 9 Metis“ (last observation: 9 September 2008). Посетено на 10 November 2008.
  3. ↑ „AstDyS-2 Metis Synthetic Proper Orbital Elements“. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Посетено на 1 October 2011.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 James Baer, Steven Chesley & Robert Matson (2011) "Astrometric masses of 26 asteroids and observations on asteroid porosity." The Astronomical Journal, Volume 141, Number 5
  6. ↑ L. F. Lim et al., Thermal infrared (8–13 µm) spectra of 29 asteroids: the Cornell Mid-Infrared Asteroid Spectroscopy (MIDAS) Survey, Icarus Vol. 173, p. 385 (2005).
  7. ↑ asteroid lightcurve data file (March 2001)
  8. ↑ Donald H. Menzel; Jay M. Pasachoff (1983). A Field Guide to the Stars and Planets (2. изд.). Boston, MA: Houghton Mifflin. стр. 391. ISBN 0-395-34835-8. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
  9. ↑ 9,0 9,1 Kelley, Michael S; Michael J. Gaffey (2000). „9 Metis and 113 Amalthea: A Genetic Asteroid Pair“. Icarus. 144 (1): 27–38. Bibcode:2000Icar..144...27K. doi:10.1006/icar.1999.6266.
  10. ↑ Jim Baer (2010). „Recent Asteroid Mass Determinations“. Personal Website. Архивирано од изворникот на 2 July 2013. Посетено на 13 February 2011.
  11. ↑ „JPL Close-Approach Data: 9 Metis“. 15 March 2009. Посетено на 6 May 2009.
  12. ↑ Graham, A.; New Planet, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, Vol. 8, No. 6 (dated 14 April 1848!), p. 146 (signed 29 April 1848; the discovery was first announced on 27 April)
  13. ↑ „Amateur Astronomer Becomes Second Ever to Discover Asteroid from Ireland, After 160 Years“. International Year of Astronomy in Ireland. 10 October 2008. Архивирано од изворникот на 21 July 2011. Посетено на 2 March 2009.
  14. ↑ Graham, A.; Metis, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, Vol. 8, No. 7 (dated 12 May 1848), pp. 147–150
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 J. Torppa et al., Shapes and rotational properties of thirty asteroids from photometric data Архивирано на 6 ноември 2015 г., Icarus Vol. 164, p. 346 (2003).
  16. ↑ A. D. Storrs et al., A closer look at main-belt asteroids 1: WF/PC images, Icarus Vol. 173, p. 409 (2005).
  17. ↑ 17,0 17,1 „Hubble Space Telescope observations“ (PDF). Архивирано од изворникот на 2009-02-27. Посетено на 2021-11-22.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  18. ↑ D. L. Mitchell et al., Radar Observations of Asteroids 7 Iris, 9 Metis, 12 Victoria, 216 Kleopatra, and 654 Zelinda, Icarus Vol. 118, p. 105 (1995).
  19. ↑ research at IMCCE Архивирано на 12 јуни 2002 г. (in French)
  20. ↑ "other" reports of asteroid companions
  21. ↑ J. G. Williams, Asteroid Families – An Initial Search, Icarus Vol. 96, p. 251 (1992).
  22. ↑ 22,0 22,1 Kissling, W.M; Blow, G. L.; Allen, W. H.; Priestley, J.; Riley, P.; Daalder, P.; George, M. (1991). „The Diameter of 9 Metis from the Occultation of SAO:190531“. Proceedings of the Astronomical Society of Australia. 9: 150–152. Bibcode:1991PASAu...9..150K. doi:10.1017/S1323358000025352.
  23. ↑ „Occultation of TYC 0862-00695-1 by (9) Metis 2006 February 11“. Royal Astronomical Society of New Zealand. Архивирано од изворникот на 27 August 2008. Посетено на 6 December 2008.

Надворешни врски

уреди


Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=9_Метида&oldid=5275626“