Чаали
Чаали (грчки: Μικρόβρυση, Микровриси; до 1927 г. Τσααλή, Цаали[1]) — поранешно село во Дојранско, Егејска Македонија, денес во општината Кукуш на областа Централна Македонија, Грција. Денес е маало на селото Станица Аканџали.
| Чаали Κρητικά | |
|---|---|
  Чаали | |
|
Местоположба во областа   Чаали | |
| Координати: 41°15.34′N 22°49.49′E / 41.25567° СГШ; 22.82483° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Кукушки |
| Општина | Кукуш |
| Општ. единица | Аканџали |
| Население | |
| • Вкупно | иселено |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото е западно маало на Станица Аканџали.[2]
Историја
уредиВо XIX век Чаали било муслиманско село во Дојранската каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Чаари Езели (Tchaari-Ezzéli, т.е. Чаали и Ерџели) е село во Авретхисарската каза со 35 куќи сочинети од 60 жители муслимани и 27 Македонци.[3][4]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Чаали имало 180 жители Турци и 45 Роми.[5]
За време на Првата балканска војна во 1912 г. селото е окупирано од бугарска војска.
По Втората балканска војна во 1913 г. согласно Букурешкиот договор селото влегло во состав на Грција. Таа година населението броело 189 жители, а во 1920 г. во него се заведени 190 лица.[6]
Во 1924 г. согласно Лозанскиот договор муслиманското население е иселено во Турција, а на негово место се доведени Грци. Во 1927 г. селото е преименувано во Микровриси (во превод мала чешма, мал извор). Во 1928 година селото е заведено како дојденско со 43 семејства сочинети од 177 лица.[7]
На пописот од 1940 г. бројто на жителите е пресметан во населението на Станица Аканџали, но продолжило да се води како самостојно сè до 1990-тите, кога станало маало на Станица Аканџали.
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | — | 222 | 168 | 98 | 147 | 187 | ? | ? |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Наводи
уреди- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 162–163. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 163. ISBN 954430424X.
- ↑ Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). I дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 131. ISBN 9989-9819-5-7.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012