Спорлита
Спорлита или Спурлита (грчки: Ελαφίνα, Елафина; до 1926 година: Σπουρλίτα, Спурлита[2]) — село во Берско, Егејска Македонија, дел од денешната Општина Бер, во Централна Македонија, Грција.
| Спорлита Ελαφίνα | |
|---|---|
  Спорлита | |
|
Местоположба во областа   Спорлита | |
| Координати: 40°25′N 22°19′E / 40.417° СГШ; 22.317° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Иматија |
| Општина | Бер |
| Општ. единица | Македонида |
| Надм. вис. | 860 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 8 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба уреди
Селото е оддалечено околу 12 километри јужно од гратчето Кутлеш, југоисточно од градот Бер, на надморска височина од 860 метри.[3]
Селото е сместено на југоисточните падини на планината Шапка.
Историја уреди
Иако носи македонско (словенско) име, што е случај со повеќето села во ова подрачје, неговото население уште од порано има грчко потекло.[3]
Селото било преименувано во текот на 1926 година кога му било доделено името Елафина (Ελαφίνα).
Стопанство уреди
Атарот на селото е поседуван од еден муслимански велепоседник под името Халил и неговите наследници, поради што селаните не поседуваат своја земја.[3]
Население уреди
Во 1900 година според Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во Спорлита (Сполта) живееле 150 Грци христијани.[4] По податоци на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Баштане (Bachtane) имало 145 жители.[3][5]
Во 1910 година во селото Спурлита (Σπουρλίτα) имало 270 жители.[6] Спирос Лукатос посочува „грчки јазик на жителите“.[7]
На пописот во 1912 година, селото е забележано со грчки јазик и христијанска религија.[8]
Иако К’нчов и Бранков го споменуваат со 150 односно 145 жители, изгледа било многу поголемо, бидејќи со пописот од 1913 година селото било забележано со 350 жители. Во 1920 година имало 309, а во 1928 година 434 жители. Во времето на Втората светска војна селото прилично настрадало, поради што во 1951 година биле попишани 129 жители, а во 1961 година 181 жител. Во 1971 година селото имало само седум жители, во 1981 година пет, а во 1991 година 42 жители. Причината за напуштање на селото од неговите жители се должело на непостоењето нивна земја, поради тоа што земјата припаѓала на еден муслимански велепоседник познат под името Халил и неговите наследници. Повеќето од семејствата се преселиле во некогашните Колиби на Спорлита во Катеринско, каде имале своја земја.[3]
Во пописот спроведен во 2001 година, селото било попишано со 54 жители. Во најновиот спроведен попис од 2011 година во Грција, селото било забележано со 8 жители.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | — | 129 | 181 | 7 | 5 | 42 | 54 | 8 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Самоуправа и политика уреди
Селото припаѓа на општинската единица Македонида со седиште во селото Боштани, која припаѓа на поголемата општина Бер, во округот Иматија. Воедно, селото е дел од општинскиот оддел Куково, во кој покрај селото Спорлита влегуваат и Братиништа, Куково, Порос и манастирот „Св. Јован Претеча“.
Наводи уреди
- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Σπουρλίτα -- Ελαφίνα
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Симовски, Тодор (1998). „Берски округ“. Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. I дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 26.
- ↑ К’нчов, Васил. Македонија. Етнографија и статистика, Софија, 1900, стр. 144.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, pp. 222-223.
- ↑ Αθανάσιος Χαλκιόπουλος, Εθνολογική στατιστική των βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου, Αθήναι 1910. Цитирано по: Δημήτρης Λιθοξόου. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Βέροιας, 1886 - 1927
- ↑ Σπύρος Λουκάτος, Πολιτειογραφία της νομαρχιακής περιφέρειας της Θεσσαλονίκης, Μέρος Α’ Υποδιοικήσεις Βερροίας - Θεσσαλονίκης – Κατερίνης, Αθήνα 1987. Цитирано по: Δημήτρης Λιθοξόου. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Βέροιας, 1886 - 1927
- ↑ „Δημήτρης Λιθοξόου. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Βέροιας, 1886 - 1927“. Архивирано од изворникот 2012-12-05. Посетено на 2012-12-05.