Википедија

Сончев симулатор

Сончев симулатор (исто така симулатор за вештачко сонце или сончева светлина) ― уред кој обезбедува осветлување приближно на природната сончева светлина. Целта на сончевиот симулатор е да обезбеди контролирана внатрешно испитана постројка под лабораториски услови. Може да биде користен за испитување на какви било постапки или материјали кои се светлосно чувствителни, вклучувајќи сончеви ќелии,[1] заштита од сонце,[2] козметика,[3] пластика, воздухопловновселенски материјали,[4] рак на кожата,[5] биолуминисценција,[6] фотосинтеза,[7] третман на вода,[8] разградување на сурова нафта,[9] и образување слободни радикали.[10] Сончевите симулатори се користени во широк опсег на истражувачки области, вклучувајќи фотобиологија,[11] фотооксидација,[12] фоторазградување,[13] фотоволтаици,[14][15] и фотокатализа.[16]

Сончев симулатор ААА од лабораториска класа.

Класификација

уреди

Стандардите што ги специфицираат барањата за изведба на сончеви симулатори што се користени при фотоволтаично испитување се IEC 60904-9,[17] ASTM E927-19,[18] и JIS C 8912.[19] Овие стандарди ги специфицираат следните димензии на контрола на светлината од сончев симулатор:

  1. спектрална содржина (квантифицирана како спектрално совпаѓање)
  2. просторна униформност
  3. временска стабилност
  4. Спектрално покривање (SPC) (само IEC 60904-9:2020)
  5. Спектрално отстапување (SPD) (само IEC 60904-9:2020)

Сончевиот симулатор е наведен според неговите изведби во првите три од горенаведените димензии, секоја во една од трите класи: A, B или C. (Четвртата класификација, A+, била воведена во изданието на IEC 60904-9 од 2020 година и е применувано само за сончеви симулатори оценети во спектрален опсег од 300 nm до 1200 nm.[17]) За ASTM E927-19, ако сончевиот симулатор е надвор од критериумите A, B, C, тој с сметан за класа U (некласифициран; unclassified).[18] Иако овие стандарди првично биле дефинирани посебно за фотоволтаично испитување, метриката што ја вовеле станала вообичаен начин за пошироко специфицирање на сончевите симулатори во други примени и индустрии.[20][21][22]

Спецификациите ASTM E927-19 потребни за секоја класа и димензија се дефинирани во Табела 1 подолу. Спецификациите на класата А за состанување на сончев симулатор во сите три димензии се нарекувани сончев симулатор од класа ААА (се однесува на првите три димензии наведени погоре).[18]

Табела 1: Класификација на соларни симулатори
Класификација Спектрално совпаѓање (сите интервали) Просторна нерамномерност на озраченоста Временска нестабилност на озраченост Применливи стандарди
Класа А+ 0,875-1,125 1% 1% IEC 60904-9:2020, од 300 nm–1200 nm
Класа А 0,75-1,25 2% 2% IEC 60904-9, ASTM E927, JIS C 8912
Класа Б 0,6-1,4 5% 5% IEC 60904-9, ASTM E927, JIS C 8912
Класа В 0,4-2,0 10% 10% IEC 60904-9, ASTM E927, JIS C 8912
Класа U (некласифицирана) > 2.0 > 10% > 10% ASTM E927

Стандардот ASTM E927-19 специфицира дека секогаш кога овој формат со тројни букви се користи за да биде опишан сончев симулатор, треба јасно да биде разјаснето која класификација е применувана за секоја метрика на сончеви симулатори[18] (на пр. сончев симулатор од класа ABA треба да биде јасно кои параметри се класа А наспроти Б).

Стандардот IEC 60904-9 одредува дека трите букви мора да бидат по редослед на спектрално совпаѓање, нерамномерност и временска нестабилност.[17]

Спектрално совпаѓање

уреди

Спектралното совпаѓање на сончевиот симулатор е пресметувано со споредување на неговиот излезен спектар со интегрираното зрачење во неколку интервали на бранова должина. Референтниот процент на вкупното зрачење е прикажан подолу во Табела 2 за стандардните копнени спектри на воздушна маса 1.5G и воздушна маса 1.5D и за вонземскиот спектар, AM 0. Подолу е заплетот на овие два спектра.

 
Референтни спектри за сончева светлина на ниво на земја (AM1.5G) и во вселената (AM0).

Спектрален однос на совпаѓање на сончев симулатор,   (т.е. однос на спектрално совпаѓање), е неговото процентуално излезно зрачење поделено со она на референтниот спектар во тој интервал на бранова должина. На пример, ако сончев симулатор емитира 17,8 проценти од неговото вкупно зрачење во 400 nm–500 nm опсег, би имал a   во тој интервал на бранова должина од 0,98. Ако сончевиот симулатор постигне спектрален однос на совпаѓање   помеѓу 0,75 и 1,25 за сите интервали на бранова должина, сметано е дека има спектрално совпаѓање од класа А.

Табела 2: Процент на вкупна зрачење за три стандардни спектри на АСТМ
Интервал на бранова должина [nm] AM1.5D[23] AM1.5G[23] AM0[24]
300–400 без спецификации без спецификации 4,67%
400–500 16,75% 18,21% 16,80%
500–600 19,49% 19,73% 16,68%
600–700 18,36% 18,20% 14,28%
700–800 15,08% 14,79% 11,31%
800–900 12,82% 12,39% 8,98%
900–1100 16,69% 15,89% 13,50%
1100–1400 без спецификации без спецификации 12,56%

Овие интервали на бранови должини првенствено биле наменети за примена на сончеви симулатори за тестирање на силициумски фотоволтаици, па оттука спектралниот опсег преку кој биле дефинирани интервалите бил ограничен главно на првично развиениот регион на примање на кристален силициум (400 nm–1100 nm).

Стандардите за сончеви симулатори имаат одредени барања за тоа каде треба да биде мерен спектарот на осветлување. На пример, стандардот IEC 60904-9 бара спектарот да биде мерен на четири различни места во шема дадена подолу.[17]

 
Шемата за мерење потребна за мерења на спектрално совпаѓање според IEC 60904:2020.

Неодамнешниот развој на материјалната наука го прошири опсегот на спектрална одговорност на сончевите ќелии c-Si, multi-c-Si и CIGS на 300 nm–1200 nm.[17] Затоа, во 2020 година, стандардот IEC 60904-9 вовел нова табела со интервали на бранова должина (дадена во Табела 3 подолу) чија цел е да го усогласи излезот од сончевиот симулатор со сегашните потреби на широк спектар на фотоволтаични уреди.[17]

Табела 3: Процент од вкупното зрачење за AM1.5G на IEC 60904-9:2020
Интервал на бранова должина [nm] Процент од вкупното зрачење [%]
300–470 16.61
470–561 16,74
561–657 16.67
657–772 16.63
772–919 16.66
919–1200 16.69

Иако горенаведената дефиниција за спектрален опсег е соодветна за да одговори на потребите за испитување на многу фотоволтаични технологии, вклучително и сончеви ќелии со тенок филм изработени од кадмиум телурид или бакар индиум галиум селенид, таа не е доволна за испитување на повеќеслојни сончеви ќелии користејќи високоефикасни III-V полупроводници кои имаат поширок опсег на примање од 300–1800 nm.

За точни спектрални податоци надвор од горенаведените опсези, табелите со податоци во ASTM G173 (за AM1.5G и AM1.5D)[23] и ASTM E490 (за AM0)[24] може да бидат користени како референца, но спецификациите на сончеви симулатори сè уште не важат за ништо надвор од 300 nm до 1200 nm за AM1.5G и 300 nm до 1400 nm за AM0. Многу производители на сончеви симулатори произведуваат светлина надвор од овие региони, но класификацијата на светлината во овие надворешни региони сè уште не е стандардизирана.

Просторна нерамномерност

уреди

Просторната нерамномерност на сончевиот симулатор е пресметувана преку следнава равенка, при што резултатот е процент:[18]

 

Еве,   е низа од нормализирани вредности на струја на куса врска откриена од сончева ќелија или низа сончеви ќелии. Трите стандарди за сончеви симулатори имаат малку поинакви барања за тоа како се собира низата мерења за пресметување на просторната нерамномерност. ASTM E927-19 специфицира дека полето за осветлување мора да биде мерено на минимум 64 положби. Областа на секоја пробна положба,  , е областа за испитување на осветлување поделена со бројот на положби. Областа на забележувачот што е користенам мора да биде помеѓу 0,5 и 1,0 од  .[18]

Временска нестабилност

уреди

Временската нестабилност на зрачењето на сончев симулатор е пресметувана преку следнава равенка, при што резултатот е процент:[18]

 

Еве,   е низа мерења собрани во периодот на прибирање податоци. Стандардите за сончеви симулатори не го специфицираат потребниот временски интервал или честотата на земање примероци во апсолутна вредност.

Спектрално покривање

уреди

Ажурирањето на стандардот IEC 60904-9 од 2020 година ја вовело метриката на спектрална покриеност, дополнителен начин за квалификување на сончеви симулатори.[17] Вредноста на спектралното покривање на сончевиот симулатор моментално не влијае на неговата класификација, но е барано да биде пријавено според IEC 60904-9:2020. Спектралната покриеност е пресметувана на следниов начин и се однесува на процентот на емисија на сончев симулатор што е најмалку 10 проценти од референтното зрачење на дадена бранова должина:

 

Спектрално отстапување

уреди

Ажурирањето на стандардот IEC 60904-9 од 2020 година ја воведе метриката за спектрално отстапување, дополнителен начин за квалификување на сончеви симулатори.[17] Вредноста на спектралното отстапување на сончевиот симулатор моментално не влијае на неговата класификација, но е барано да биде пријавено според IEC 60904-9:2020.

Спектралното отстапување е пресметувано на следниов начин и се однесува на вкупното процентуално отстапување помеѓу емитираниот спектар на сончев симулатор и референтниот спектар:

 

Видови сончеви симулатори

уреди

Сончевите симулатори може да бидат поделени во две категории според нивното времетраење на емисијата: постојано (или во стабилна состојба) и блескави (или импулсни). Сончевите симулатори, исто така, понекогаш се категоризирани според бројот на светилки што се користени за создавање на спектарот: единечна или повеќесветилка.[25]

Постојани симулатори

уреди

Првиот вид е познат облик на извор на светлина во која осветлувањето е постојано во времето, исто така познат како стабилна состојба. Спецификациите спомнати во претходните делови најдиректно се однесуваат на овој вид сончеви симулатори. Оваа категорија најчесто е користена за испитување со низок интензитет, од помалку од 1 сонце до неколку сонца. Вкупното интегрирано зрачење за спектарот AM1.5G е 1000.4   (280 nm до 4000 nm пропусен опсег)[23] што често е нарекувана „1 сонце“. Сончевите симулатори на постојано светло (или постојан бран) може да имаат искомбинирано неколку различни видови светилки - како што се лаковиот извор и една или повеќе халогенски светилки - за да го прошират спектарот далеку во инфрацрвеното.[26]

 
Сончев симулатор од видот блиц за испитување на целосни модули.

Вториот вид сончеви симулатори, исто така познат како импулсен симулатор, е квалитативно сличен на фотографирањето со блескалка и користи цевки за блескање. Со вообичаено времетраење од неколку милисекунди, можни се многу високи интензитети до неколку илјади сонца. Овој вид опрема често е користен за да биде спречено непотребното собирање топлина во уредот што е испитуван. Сепак, поради брзото загревање и ладење на светилката, интензитетот и спектарот на светлина се инхерентно минливи, што го прави повтореното сигурно испитување технички потешко. Технологијата на светилки во цврста состојба, како што се светлинско емитувачки диоди, ублажуваат некои од овие проблеми за греење и ладење во блескачки сончеви симулатори.[27] Стандардите за сончеви симулатори обезбедуваат насоки за стабилна состојба во споредба со блескавите сончеви симулатори. На пример, делот 7.1.6.3 на ASTM E927 дава насоки за мерењата на временската нестабилност за светлечки сончеви симулатори.[18]

Изградба на сончев симулатор

уреди
 
Основни составни делови на сончев симулатор.

Сончевиот симулатор се состои од три главни дела:[1]

  1. Извори на светлина (светилки) и извори на енергија
  2. Оптика и оптички филтри, за промена на зракот и добивање на саканите својства [28]
  3. Контролни елементи за извршување

Видови светилки

уреди

Неколку видови светилки се користени како извори на светлина во сончевите симулатори. Видот светилка е веројатно најважниот одредувачки фактор за ограничувањата на изведбата на сончевиот симулатор во однос на интензитетот, спектралниот опсег, шемата на осветлување, склопувањето и временската стабилност.[1]

Лачни аргонски светилки

уреди
 
Нефилтриран спектрален излез на лачна аргонска светилка. Обично оптички филтер би бил користен за да биде постигнато поблиско спектрално совпаѓање со AM1.5G.[29]

Лачните аргонски светилки биле користени во раните студии за симулација на Сонцето (1972) и имаат висока емисија на топлина во боја од 6500 K, добро усогласена со температурата на црното тело на сонцето, со релативно широка спектрална емисија од 275 nm до 1525 година nm.[1] Гасот аргон под висок притисок кружи помеѓу анода и катода, со воден вител што тече по внатрешниот ѕид на кварцната цевка за да го излади работ на лакот.[15] Лачните аргонски светилки ги носат недостатоците на краток век на траење и слаба сигурност.[1][29]

Јаглеродни лачни светилки

уреди
 
Спектралниот излез на јаглеродна лачна светилка, по минување низ оптички филтер за да биде постигнато подобро спектрално совпаѓање со AM1.5G.[30]

Јаглеродните лачни светилки имаат емисија слична на AM0 и затоа се користени за сончеви симулатори дизајнирани да произведуваат екстрасончеви спектри.[1] (Тие биле користени за првите вселенски симулатори на НАСА.[31]) Јаглеродните лачни светилки имаат корист од ултравиолетовата емисија со повисок интензитет. Сепак, тие имаат недостаток што се воглавно послаби по интензитет од слични ксенонски лачни светилки.[1] Покрај тоа, тие имаат краток век на траење, се нестабилни за време на работата и испуштаат сина светлина со висок интензитет, неусогласена со сончевиот спектар.[1]

Светлечки диоди

уреди

Отприлика од 2000 година, светлечките диоди станале вообичаено користени во PV сончеви симулатори.[25] Светлечките диоди емитираат светлина кога паровите електрони-дупки се рекомбинираат.[32] Тие се евтини и збиени со мала потрошувачка на енергија.[1] Тие обично имаат тесен опсег од редот на 10 nm-100 nm, така што повеќе светлечки диоди мора да се комбинираат во сончев симулатор.[33] Како таква, спектралното совпаѓање на сончевиот симулатор со светлечки диоди, во голема мера е определено од бројот и видовите светлечки диоди што се користени во неговиот дизајн. Светлечките диоди може прецизно да бидат контролирани за време на прозорците помалку од една милисекунда за постојани или блескави примени за сончеви симулатори.[1] Дополнително, светлечките диоди имаат релативно долг животен циклус во споредба со сите други видови светилки за сончеви симулатори и се многу ефикасни во претворање енергија.[1] Тековните истражувања и развој на светлечки диоди постојано ги намалуваат нивните трошоци[1] и го прошируваат нивното спектрално покривање,[33] овозможувајќи им се повеќе да бидат користени во сончеви симулатори со поширок спектар. Сончевите симулатори со светлечки диоди се единствени по тоа што нивните спектри можат да бидат подесувани електрично (со зголемување или намалување на интензитетот на различни светлечки диоди) без потреба од оптички филтри.[34] Во споредба со ксенонските лачни светилки, светлечките диоди покажале еднакви резултати при IV испитување фотоволтаични модули со подобра стабилност, флексибилност и спектрално усогласување.[35] Бидејќи емисијата на светлечките диоди е донекаде чувствителна на температурата на спојницата, светлечките диодите имаат недостаток што бараат соодветно топлинско управување.[36][34][37]

  •  
    Симулираниот спектрален излез на сончев симулатор со светлечка диода, покажува релативно помало спектрално совпаѓање поради користените светлечки диоди.[34]
  •  
    Симулираниот спектрален излез на сончев симулатор со светлечка диода, покажува релативно поголемо спектрално совпаѓање поради користените светлечки диоди.[37]

Металнохалидни лачни лампи

уреди
 
Нефилтриран спектрален излез на метал халидна светилка. Обично оптички филтер би бил користен за да биде постигнато поблиско спектрално совпаѓање со AM1.5G.[38]

Металните халидни лачни светилки првенствено биле развиени за употреба во филмско и телевизиско осветлување, каде што е потребна висока временска стабилност и совпаѓање на боите на дневната светлина. Меѓутоа, за истите овие својства, металните халидни лачни светилки исто така се користени во сончева симулација. Овие светилки произведуваат светлина преку празнење со висок интензитет (ПВИ) со поминување на електричен лак низ испарувана жива под висок притисок и соединенија на метал халид.[15] Нивните недостатоци вклучуваат голема потрошувачка на енергија,[1] високи трошоци за електронски возач, [1] и кратки животни циклуси.[1] Сепак, тие имаат корист од релативно ниските трошоци,[15] и поради оваа ниска цена, многу сончеви симулатори на голема површина се изградени со оваа технологија.[39][40]

Кварцно-волфрамски халогени светилки

уреди
 
Нефилтриран спектрален излез на кварцно-волфрамска халогена светилка. Вообичаено, оптички филтер би бил користен за да биде постигнато поблиско спектрално совпаѓање со AM1.5G.[41]

Халогените светилки со кварц-волфрам нудат спектри кои многу се совпаѓаат со зрачењето на црното тело, иако обично со пониска температура на бојата од сонцето. Тие се вид блескава светилка каде што халоген како бром или јод го опкружува загреаното влакно од волфрам.[15] Нивниот недостаток е тоа што имаат максимална температура на бојата од 3400 K, што значи дека произведуваат помалку улгравиолетова и повеќе инфрацрвена емисија од сончевата светлина.[15] Тие се со висок интензитет,[1] и со ниска цена,[1] и се широко користени во помалку чувствителни примени како што се испитување на концентрирани сончеви собирачи.[15]

Суперконтинуумски ласер

уреди
 
Спектралниот излез на сончев симулатор со суперконтинуумски ласер.[42]

Ласерот со супер континуум е извор на високо-моќна, широкопојасна светлина што може да се движи од видливиот опсег до инфрацрвена.[1] Ласерите се со висок интензитет и лесно се насочувани, но имаат недостаток на осветлување само на многу мали области.[1] Нивните високи интензитети, сепак, овозможуваат испитување на фотоволтаични модули во примените на сончеви концентратори.

Ксенонски лачни светилки

уреди

Ксенонските лачни светилки се најчестиот вид светилки и за постојани и за блескави сончеви симулатори. Тие се вид светилка за празнење со висок интензитет (ПВИ) каде светлината е произведувана од електричен лак преку јонизиран гас ксенон под висок притисок.[15] Овие светилки нудат висок интензитет и нефилтриран спектар кој разумно се совпаѓа со сончевата светлина. Понатаму, овие светилки не покажуваат значително поместување на спектралната рамнотежа поради разликите во моќноста, намалувајќи ја потребата за стабилност на изворот на енергија.[1] Бидејќи тие испуштаат висок интензитет од една светилка, може да биде произведен усогласен зрак со висок интензитет од ксенонска лачна светилка.[15] Сепак, спектарот на ксенонските лачни светилки се одликува со многу непожелни остри атомски преодни врвови, како и генерално посилна емисија во инфрацрвената светлина, [15] што го прави спектарот помалку пожелен за некои спектрално чувствителни примени. Овие врвови на емисија обично се филтрирани со помош на стаклени филтри.[1] Ксенонските светилки носат многу недостатоци, вклучувајќи голема потрошувачка на енергија,[1] потреба за постојано одржување,[1] краток животен циклус,[1] висока цена,[15] излезна чувствителност на нестабилност на напојувањето,[15] ризик од експлозија на светилката поради нивната работа преку гас под висок притисок,[15] и дишевна опасност од озон поради производство на озон од ултравиолетово зрачење.[15]

  •  
    Пример шема на соларен симулатор со ксенонска лачна светилка.[35]
  •  
    Спектралниот излез на ксенонска лачна светилка, по минување низ оптички филтер за да биде постигнато подобро спектрално усогласување со AM1.5G.[35]

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 Esen, Vedat; Sağlam, Şafak; Oral, Bülent (септември 2017). „Light sources of solar simulators for photovoltaic devices: A review“. Renewable and Sustainable Energy Reviews. 77: 1240–1250. doi:10.1016/j.rser.2017.03.062.
  2. ↑ Sayre, Robert M.; Agin, Patricia Poh; LeVee, Gordon J.; Marlowe, Edward (март 1979). „A Comparison of in Vivo and in Vitro Testing of Sunscreening Formulas“. Photochemistry and Photobiology. 29 (3): 559–566. doi:10.1111/j.1751-1097.1979.tb07090.x. PMID 441130.
  3. ↑ Uhlmann, B.; Mann, T.; Gers-Barlag, H.; Alert, D.; Sauermann, G. (февруари 1996). „Consequences for sun protection factors when solar simulator spectra deviate from the spectrum of the sun“. International Journal of Cosmetic Science. 18 (1): 13–24. doi:10.1111/j.1467-2494.1996.tb00132.x. PMID 19245475.
  4. ↑ Gunther, Matthew (1 декември 2020). „Design and Validation of an LED-Based Solar Simulator for Solar Cell and Thermal Testing“. Master's Theses. doi:10.15368/theses.2020.158.
  5. ↑ Mabruk, Mohamed J. E. M. F.; Toh, Lim K.; Murphy, Miriam; Leader, Mary; Kay, Elaine; Murphy, Gillian M. (јули 2009). „Investigation of the effect of UV irradiation on DNA damage: comparison between skin cancer patients and normal volunteers“. Journal of Cutaneous Pathology. 36 (7): 760–765. doi:10.1111/j.1600-0560.2008.01164.x. PMID 19519607.
  6. ↑ Giménez, Bárbara N.; Conte, Leandro O.; Alfano, Orlando M.; Schenone, Agustina V. (јуни 2020). „Paracetamol removal by photo-Fenton processes at near-neutral pH using a solar simulator: Optimization by D-optimal experimental design and toxicity evaluation“. Journal of Photochemistry and Photobiology A: Chemistry. 397: 112584. doi:10.1016/j.jphotochem.2020.112584.
  7. ↑ Herrmann, H.; Häder, D.-P.; Köfferlein, M.; Seidlitz, H.K.; Ghetti, F. (јуни 1996). „Effects of UV radiation on photosynthesis of phytoplankton exposed to solar simulator light“. Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology. 34 (1): 21–28. doi:10.1016/1011-1344(95)07245-4.
  8. ↑ Philippe, Karine K.; Timmers, Ruud; van Grieken, Rafael; Marugan, Javier (23 март 2016). „Photocatalytic Disinfection and Removal of Emerging Pollutants from Effluents of Biological Wastewater Treatments, Using a Newly Developed Large-Scale Solar Simulator“. Industrial & Engineering Chemistry Research. 55 (11): 2952–2958. doi:10.1021/acs.iecr.5b04927.
  9. ↑ D'Auria, M.; Racioppi, R.; Velluzzi, V. (1 април 2008). „Photodegradation of Crude Oil: Liquid Injection and Headspace Solid-Phase Microextraction for Crude Oil Analysis by Gas Chromatography with Mass Spectrometer Detector“. Journal of Chromatographic Science. 46 (4): 339–344. doi:10.1093/chromsci/46.4.339. PMID 18402726.
  10. ↑ Faust, Bruce C.; Allen, John M. (1 јуни 1993). „Aqueous-phase photochemical formation of hydroxyl radical in authentic cloudwaters and fogwaters“. Environmental Science & Technology. 27 (6): 1221–1224. Bibcode:1993EnST...27.1221F. doi:10.1021/es00043a024.
  11. ↑ Sayre, Robert M.; Dowdy, John C. (јануари 2010). „Examination of Solar Simulators Used for the Determination of Sunscreen UVA Efficacy“. Photochemistry and Photobiology. 86 (1): 162–167. doi:10.1111/j.1751-1097.2009.00633.x. PMID 19906095.
  12. ↑ Thiele, Jens J.; Traber, Maret G.; Packer, Lester (мај 1998). „Depletion of Human Stratum Corneum Vitamin E: An Early and Sensitive In Vivo Marker of UV Induced Photo-Oxidation“. Journal of Investigative Dermatology. 110 (5): 756–761. doi:10.1046/j.1523-1747.1998.00169.x. PMID 9579541.
  13. ↑ Kohtani, Shigeru; Koshiko, Masaya; Kudo, Akihiko; Tokumura, Kunihiro; Ishigaki, Yasuhito; Toriba, Akira; Hayakawa, Kazuichi; Nakagaki, Ryoichi (ноември 2003). „Photodegradation of 4-alkylphenols using BiVO4 photocatalyst under irradiation with visible light from a solar simulator“. Applied Catalysis B: Environmental. 46 (3): 573–586. doi:10.1016/S0926-3373(03)00320-5.
  14. ↑ Sreekumar, Sreehari.; Pugsley, Adrian.; Chakrabarti, Supriya.; Hewitt, Neil.; Mondol, Jayanta.; Shah, Nikhilkumar. (2024). „Experimental investigation on the performance of MXene/C-dot hybrid nanofluid-based photovoltaic/thermal system: An Energy, Exergy, and Enviro-Economic analysis“. Solar Energy Materials and Solar Cells. 272 (29): 112904. doi:10.1016/j.solmat.2024.112904.
  15. ↑ 15,00 15,01 15,02 15,03 15,04 15,05 15,06 15,07 15,08 15,09 15,10 15,11 15,12 15,13 Tawfik, M.; Tonnellier, X.; Sansom, C. (јули 2018). „Light source selection for a solar simulator for thermal applications: A review“. Renewable and Sustainable Energy Reviews. 90: 802–813. doi:10.1016/j.rser.2018.03.059. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  16. ↑ Brandi, Rodolfo J.; Rintoul, Gerardo; Alfano, Orlando M.; Cassano, Alberto E. (15 ноември 2002). „Photocatalytic reactors: Reaction kinetics in a flat plate solar simulator“. Catalysis Today (англиски). 76 (2): 161–175. doi:10.1016/S0920-5861(02)00216-X. ISSN 0920-5861. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 17,6 17,7 „IEC 60904-9:2020 | IEC Webstore | water management, smart city, rural electrification, solar power, solar panel, photovoltaic, PV, LVDC“. webstore.iec.ch.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 18,6 18,7 „ASTM E927 - 19 Standard Classification for Solar Simulators for Electrical Performance Testing of Photovoltaic Devices“. www.astm.org.
  19. ↑ „JIS C 8912:1998“. www.techstreet.com.
  20. ↑ Fu, Zhiwei; Vogel, Anastasia; Zwijnenburg, Martijn A.; Cooper, Andrew I.; Sprick, Reiner Sebastian (23 февруари 2021). „Photocatalytic syngas production using conjugated organic polymers“. Journal of Materials Chemistry A. 9 (7): 4291–4296. doi:10.1039/D0TA09613J.
  21. ↑ Ashraf, Muhammad; Khan, Ibrahim; Baig, Nadeem; Hendi, Abdulmajeed H.; Ehsan, Muhammad Fahad; Sarfraz, Nafeesa (јули 2021). „A Bifunctional 2D Interlayered β-Cu 2 V 2 O 7 /Zn 2 V 2 O 6 (CZVO) Heterojunction for Solar-Driven Nonsacrificial Dye Degradation and Water Oxidation“. Energy Technology. 9 (7): 2100034. doi:10.1002/ente.202100034.
  22. ↑ Kim, E. J.; Kim, M. J.; Im, N. R.; Park, S. N. (1 август 2015). „Photolysis of the organic UV filter, avobenzone, combined with octyl methoxycinnamate by nano-TiO2 composites“. Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology (англиски). 149: 196–203. doi:10.1016/j.jphotobiol.2015.05.011. ISSN 1011-1344. PMID 26093231.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 „ASTM G173 - 03(2020) Standard Tables for Reference Solar Spectral Irradiances: Direct Normal and Hemispherical on 37° Tilted Surface“. www.astm.org.
  24. ↑ 24,0 24,1 „ASTM E490 - 00a(2019) Standard Solar Constant and Zero Air Mass Solar Spectral Irradiance Tables“. www.astm.org.
  25. ↑ 25,0 25,1 Gallo, Alessandro; Marzo, Aitor; Fuentealba, Edward; Alonso, Elisa (1 септември 2017). „High flux solar simulators for concentrated solar thermal research: A review“. Renewable and Sustainable Energy Reviews (англиски). 77: 1385–1402. doi:10.1016/j.rser.2017.01.056. ISSN 1364-0321. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  26. ↑ „Tables for Reference Solar Spectral Irradiances: Direct Normal and Hemispherical on 37 Tilted Surface“. 2008. doi:10.1520/G0173-03R08. Наводот journal бара |journal= (help)
  27. ↑ Bliss, M.; Betts, T. R.; Gottschalg, R. (10 септември 2008). Dhere, Neelkanth G (уред.). „Advantages in using LEDs as the main light source in solar simulators for measuring PV device characteristics“. Reliability of Photovoltaic Cells, Modules, Components, and Systems. SPIE. 7048: 45–55. Bibcode:2008SPIE.7048E..07B. doi:10.1117/12.795428.
  28. ↑ Sreekumar, Sreehari.; Pugsley, Adrian.; Chakrabarti, Supriya.; Hewitt, Neil.; Mondol, Jayanta.; Shah, Nikhilkumar. (2024). „Experimental investigation on the performance of MXene/C-dot hybrid nanofluid-based photovoltaic/thermal system: An Energy, Exergy, and Enviro-Economic analysis“. Solar Energy Materials and Solar Cells. 272 (29): 112904. doi:10.1016/j.solmat.2024.112904.
  29. ↑ 29,0 29,1 Hirsch, D.; Zedtwitz, and, P. v.; Osinga, T.; Kinamore, J.; Steinfeld, A. (27 јануари 2003). „A New 75 kW High-Flux Solar Simulator for High-Temperature Thermal and Thermochemical Research“. Journal of Solar Energy Engineering. 125 (1): 117–120. doi:10.1115/1.1528922. ISSN 0199-6231.
  30. ↑ Olson, Robert A.; Parker, Jack H. (1 април 1991). „Carbon arc solar simulator“. Applied Optics (англиски). 30 (10): 1290–1293. Bibcode:1991ApOpt..30.1290O. doi:10.1364/AO.30.001290. ISSN 2155-3165. PMID 20582141.
  31. ↑ Goggia, R. J.; Maclay, J. E. (4 јуни 1962). „Use of Carbon Arc Lamps as Solar Simulation in Environmental Testing“. NASA Technical Reports Server (англиски). Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology. Посетено на 22 November 2021.
  32. ↑ „Light-emitting diode“. Википедија (англиски). 14 ноември 2021.
  33. ↑ 33,0 33,1 Kolberg, D.; Schubert, F.; Lontke, N.; Zwigart, A.; Spinner, D. M. (1 јануари 2011). „Development of tunable close match LED solar simulator with extended spectral range to UV and IR“. Energy Procedia (англиски). 8: 100–105. Bibcode:2011EnPro...8..100K. doi:10.1016/j.egypro.2011.06.109. ISSN 1876-6102.
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 Linden, Kurt J.; Neal, William R.; Serreze, Harvey B. (27 февруари 2014). Streubel, Klaus P; Jeon, Heonsu; Tu, Li-Wei; Strassburg, Martin (уред.). „Adjustable spectrum LED solar simulator“. Light-Emitting Diodes: Materials, Devices, and Applications for Solid State Lighting XVIII. SPIE. 9003: 109–117. Bibcode:2014SPIE.9003E..17L. doi:10.1117/12.2035649.
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 Leary, Gregory; Switzer, Gregg; Kuntz, Gene; Kaiser, Todd (јуни 2016). „Comparison of xenon lamp-based and led-based solar simulators“. 2016 IEEE 43rd Photovoltaic Specialists Conference (PVSC). стр. 3062–3067. doi:10.1109/PVSC.2016.7750227. ISBN 978-1-5090-2724-8.
  36. ↑ Wang, Wujun; Bjorn, Laumert (2014). „Simulate a 'Sun' for Solar Research: A Literature Review of Solar Simulator Technology“. KTH Royal Institute of Technology: Heat and Power Technology: 37. Посетено на 16 November 2021.
  37. ↑ 37,0 37,1 Plyta, Foteini (1 јануари 2015). Optical design of a fully LED-based solar simulator (thesis) (англиски). Loughborough University. hdl:2134/19601.
  38. ↑ Roba, Jeffrey P.; Siegel, Nathan P. (15 ноември 2017). „The design of metal halide-based high flux solar simulators: Optical model development and empirical validation“. Solar Energy (англиски). 157: 818–826. Bibcode:2017SoEn..157..818R. doi:10.1016/j.solener.2017.08.072. ISSN 0038-092X.
  39. ↑ Meng, Qinglong; Wang, Yuan; Zhang, Linhua (1 септември 2011). „Irradiance characteristics and optimization design of a large-scale solar simulator“. Solar Energy (англиски). 85 (9): 1758–1767. Bibcode:2011SoEn...85.1758M. doi:10.1016/j.solener.2011.04.014. ISSN 0038-092X.
  40. ↑ Bigaila, Edvinas; Rounis, Efstratios; Luk, Peter; Athienitis, Andreas (1 ноември 2015). „A Study of a BIPV/T Collector Prototype for Building Façade Applications“. Energy Procedia (англиски). 78: 1931–1936. Bibcode:2015EnPro..78.1931B. doi:10.1016/j.egypro.2015.11.374. ISSN 1876-6102.
  41. ↑ Elvidge, Christopher D.; Keith, David M.; Tuttle, Benjamin T.; Baugh, Kimberly E. (април 2010). „Spectral Identification of Lighting Type and Character“. Sensors (англиски). 10 (4): 3961–3988. Bibcode:2010Senso..10.3961E. doi:10.3390/s100403961. PMC 3274255. PMID 22319336.
  42. ↑ Dennis, Tasshi; Schlager, John B.; Bertness, Kris A. (јули 2014). „A Novel Solar Simulator Based on a Supercontinuum Laser for Solar Cell Device and Materials Characterization“. IEEE Journal of Photovoltaics. 4 (4): 1119–1127. doi:10.1109/JPHOTOV.2014.2321659. ISSN 2156-3403.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Сончев_симулатор&oldid=5275016“