Википедија

Феминистичка теорија

(Пренасочено од Психоаналитички феминизам)

Феминистичката теорија е продолжеток на феминизмот во теоретски или филозофски дискурс. Таа има за цел да ја разбере природата на половата нееднаквост. Ги проучува општествените улоги на жените, искуствата, интересите и феминистичката политика во различни области, како што се антропологијата и социологијата, комуникацијата, психоанализата,[1] економијата, литературата, образованието и филозофијата.[2]

Феминистичката теорија се фокусира на анализа на половата нееднаквост. Истражуваните теми во феминизмот вклучуваат дискриминација, објектификација (особено сексуална објектификација), угнетување, патријархат,[3][4] стереотипи, историјата на уметноста[5] и современата уметност,[6][7] и естетика.[8][9]

Историјата на феминистичката теорија

уреди

Феминистичките теории за првпат се појавиле уште во 1792 година во публикации како што се "Менувањето на жената",[10] "Нели сум и јас жена",[11] "Говор по апсењето за илегално гласање"[12] итн. "Менувањето на жената" е мит од Навахо што даде кредит на една жена, која, на крајот, го населени светот.[13] Во 1851, Соџоурнер Трут ги адресирала правата на жените во "Нели сум и јас жена". Таа го адресирала проблемот што жените имаат ограничени права поради погрешната перцепцијата на мажите за жените. Соџоурнер Трут тврдеше дека ако една жена од боја може да ги изврши задачите кои биле сметани за машки, тогаш секоја жена од која било боја може да ги извршува истите задачи. По нејзиното апсење поради нелегално гласање, Сузан Б. Ентони одржа говор во судот во кој таа се осврна на прашањата за јазикот во Уставот, документирано во нејзината публикација "Говор по апсењето за илегално гласање" во 1872 година. Ентони ги критикува авторитетните принципи на уставот и неговиот машко-родов јазик. Таа го покрена прашањето зошто жените можат да бидат казнети според законот, но тие не можат да го користат законот за своја заштита (жените не можеле да гласаат, да имаат сопствен имот, ниту пак себеси во брак). Таа, исто така, го критикувала уставот поради неговиот машко-родов јазик и праша зошто жените треба да се придржуваат кон законите што не ги ни адресира жените.

Сузан Кингсли Кент вели дека Фројдовиот патријархат е одговорен за намалувањето на профилот на феминизмот во интер-воените години,[14] други како Џулиет Мичел сметаат дека тоа е премногу симплистички бидејќи Фројдовата теорија не е целосно некомпатибилна со феминизмот.[15] Некои феминистички академистки се тргнале од потребата за воспоставување на потеклото на семејството и кон анализа на процесот на патријархатот.[16] Во непосредниот повоен период, Симон де Бовоар застана во опозиција на имиџот на "жената во домот". Де Бовоар даде егзистенцијалистичка димензија на феминизмот со објавувањето на Le Deuxième Sexe (Вториот пол) во 1949 година.[17] Како што насловот имплицира, почетната точка е имплицитната инфериорност на жените.[18] Таа сфаќа дека жената секогаш се смета како "Другото“, “таа е дефинирана и диференцирана во однос на мажот а не тој во однос на неа". Во оваа книга и нејзиниот есеј "Жената: Мит и реалност", де Бовоар бара да се демитолозира машкиот концепт за жената. "Мит измислен од страна на мажите за да се ограничат жените во нивните угнетени состојби. За жените не е целта асертирајќи се себе како жени, но станувајќи целосни човечки суштества." Како што Торил Мој рече "жената самата се дефинира преку начинот на кој таа ја живее својата отелотворена ситуација во светот, или со други зборови, преку начинот на кој таа прави нешто од она што светот го прави од неа". Затоа, жената мора да ја избегне нејзината дефинирана улога како "Другиот".[19] Иронично, феминистичките филозофи морале да ја извадат де Бовоар надвор од сенката на Жан Пол Сартр за целосно да ја ценат.[20] Иако повеќе филозофка и писателка од активистка, таа потпиша еден од Mouvement de Libération des Femmes манифестите.

Оживувањето на феминистичкиот активизам во касните 1960-ти години беше придружено со новата литература за она што би можело да се смета како женски грижи, како што се грижите за земјата и духовноста, и екологијата. Ова, за возврат создаде атмосфера погодна за ресоидинување и изучување на и дебата за матрицентризамот, како сигнал за отфрлање на детерминизмот, од страна на Адриен Рич[21] и Мерилин Френч[22]. Додека за социјалистичките феминистки како Евелин Рид,[23] патријархатот ги одржува својствата на капитализмот. Феминистичките психолози, како што се Жан Бејкер Милер, се обиделе да извршат феминистичка анализа на претходните психолошки теории, докажувајќи дека "нема ништо погрешно со жените, туку со начинот на кој модерната култура ги гледа."[24]

Од 1970-тите, па наваму, психоаналитичките идеи кои произлегувале од областа на францускиот феминизам имаат стекнато одлучувачко влијание врз феминистичката теорија. Феминистичката психоанализа ја деконструира фаличката хипотеза во врска со Несвесното. Јулија Кристева, Браха Етингер и Лус Иригаре развиле посебни поими во врска со несвесната сексуална разлика, женственоста и мајчинство, со широки импликации за филмската и литературна анализа.[25]

Дисциплини

уреди

Постојат голем број на различни феминистички дисциплини, во кои експертите од други области ги применуваат феминистичките техники и принципи во нивните полиња. Покрај тоа, овие се исто така дебати кои ја формираат феминистичката теорија и тие можат да бидат применети наизменично во аргументите на феминистички теоретичарки.

Стандарден и современ родов систем

уреди

Стандардниот модел го дефинира родот како социјално разбирање/идеологија која го одредува однесувањето, активностите и изгледите кои се соодветни за мажите и жените кои живеат во одредено општество.

Идеологијата на родот е социјална конструкција, но не е толку строг и фиксен. Наместо тоа, родот е лесно податлив, и секогаш се менува. Еден пример за тоа како стандардната дефиниција на родот се менува со текот на времето е прикажан во Женска Циркулација од Сали Шатлворт во кој "деградирањето на жената, редуцирајќи ја неа од активен учесник на пазарот на трудот во пасивното телесно постоење за контролирање од машка експертиза е показател за начините на кои идеолошкото распоредување на родовите улоги работат за да се олесни и да се одржи менувањето на структурата на семејните и пазарни односи во Викторијанска Англија".[26] Со други зборови, овој цитат покажува како растејќи во улогите на женскиот род се менува од улога на домаќинка во улога на вработена жена и потоа назад во пасивност и инфериорност во однос на мажите.

Интерсекционалност

уреди

Интерсекционалноста е испитот на различните начини на кои луѓето се угнетени, врз основа на релациона мрежа на фактори како раса, пол, класа, нација и сексуална ориентација. Интерсекционалноста "ги опишува истовремените, многукратни, преклопувачки и контрадикторни системи на моќ кои ги обликуваат нашите животи и политички опции". Оваа дебата го покренува прашањето за разбирањето на потчинетите животи на жените кои не се обликувани само од полот, но и од други елементи, како што се расизмот, класизмот, хетеросексизмот итн.

Психологија

уреди

Феминистичка психологија, е форма на психологија центрирана на општествените структури и полот. Феминистичката психологија го критикува фактот што историски психолошки истражувања биле направени од машки аспект и со верување дека мажите се нормата.[27] Феминистичката психологија е ориентирана на вредностите и принципите на феминизмот. Таа го вклучува полот и начините на кои жените се погодени од прашањата што произлегуваат од него. Етел Денч Воз Хауз била една од првите жени кои влегле во полето на психологијата.

Една голема психолошка теорија, Релационо-културната теорија, е врз основа на работата на Жан Бејкер Милер, чија книга Кон Нова Психологија на Жените предлага дека "односи кои негуваат развивање се централни човекови потреби и дисконекциите се извор на психолошки проблеми.“[28] Инспирирана од Женската мистика на Бети Фридан, и други феминистички класики од 1960-тите години, Релационо-културната теорија предлага дека “изолацијата е една од најштетните човечки искуства и најдобро се третира со реконектирање со други луѓе", и дека терапевтот треба "да ја поттикне атмосферата на емпатија и прифаќање на пациентот, па дури и по цена на неутралноста на терапевтот".[29] Теоријата се заснова на клинички опсервации и се обиде да докаже дека "нема ништо погрешно со жените, туку со начинот на кој модерната култура ги гледа."[24]

Психоанализа

уреди
 
Девојче со кукла

Психоаналитичкиот феминизмам и феминистичката психоанализата се засноваат на Фројд и неговите психоаналитички теории, но истовремено снабдувањаат важна критика на истите. Според феминистичката психоанализата родот не е биолошки туку се заснова врз психо-сексуалниот развој на поединецот, а полот и родот се различни поими. Психоаналитичките феминистки веруваат дека половата нееднаквост доаѓа од раните искуства од детството, што доведе до мажите да живеат во согласност со машките полови стереотипи, и жените да живеат во согласност со женските полови стереотипи. Феминистичката психоанализа дополнително тврди дека родот води кон општествен систем - доминиран од страна на мажите, кој за возврат влијае на поединечниот психо-сексуален развој. Како решение било предложено од страна на некои да се избегне родово специфичното структурирање на коедукацијата во општеството.[1][4] Во последните 30 години на 20-от век, современите француски психоаналитички теории во врска со женските полови стереотипи (женственоста), со психоаналитичарки како Јулија Кристева,[30][30] Мод Манони, Лус Иригаре[31][31] и Браха Етингер,[32] имале големо влијание не само на феминистичката теорија, но и на општата област на психоанализата.[33][34] Овие француски психоаналитичарки се главно пост-Лаканични. Други феминистички психоаналитичарки и феминистички теоретичарки чии придонеси го збогатиле полето преку ангажман со психоанализата се Џесика Бенџамин,[35] Жаклина Роуз,[36] Ранџана Кана[37] и Шошана Фелман.[38]

Тела

уреди

Во западната мисла, телото е историски поврзано исклучиво со жени, додека мажите се поврзани со умот. Сузан Бордо, модерна феминистичка филозофка, во нејзините дела ја елаборира дуалистичката природата на ум/тело врската со испитување на почетните филозофии на Аристотел, Хегел и Декарт, откривајќи како такви различни бинари, како што се дух/материја и машка активност/женска пасивност ги зацврстиле родовите одлики и категоризација. Бордо продолжува да истакнува дека додека мажите историски се поврзувале со интелектот и умот или духот, жените долго време се поврзувале со телото, потчинетиот негативно проникнувачки термин во ум/тело дихотомијата.[39] Поимот за телото (но не за умот) е поврзан со жените и служеше како оправдување за сметањето на жените за имот, предмети, и разменливи производи (меѓу мажите). На пример, женските тела биле објектификирани низ историјата преку променливите идеологии на модата, исхраната, козметичката хирургија, раѓањето, итн. Ова е спротивно на улогата на мажите како морален агент, одговорни за работа и за борење во крвави војни. Расата и класата на една жена можеле да утврдат дали нејзиното тело ќе биде третирано како декорација и заштитено, што е поврзано со женските тела од средна или висока класа. Од друга страна, пак, другото тело е признато за неговата употреба во експлоатацијата која е генерално поврзана со женските тела од работничката класа или со потемните жени. Феминистичкиот активизам на Вториот бран беше за репродуктивни права и избор, здравјето на жените, и лезбејските права кои исто така се поврзани со оваа дебата.

Комуникациска теорија

уреди

Феминистичката комуникациска теорија еволуирала со текот на времето и има гранки во многу правци. Раните теории се фокусирале на начинот на кој полот влијаел врз комуникација. Ова гледиште на комуникацијата промовираше "Модел на недостаток" тврдејќи дека одликите на говорот поврзани со жените биле негативни и дека мажите "го поставувале стандардот за надлежната интерперсонална комуникација." Овие рани теории, исто така, сугерирале дека етничката припадност, културните и економски средини, исто така, треба да се адресираат. Феминистичките теоретичарки, особено оние кои се сметаат за либерални феминистки, почнале да гледаат на прашањата за еднаквост во образованието и вработувањето. Други теоретичарки се обратиле кон политичкото ораторство и јавниот дискурс. Тие укажуваат како многу жени оратори биле "кои биле значајни придонесувачи биле избришани или игнорани." Феминистичките теоретичарки за комуникација, исто така, адресирале како жените биле застапени во медиумите и како медиумите "соопштувале идеологија за жените, родот, и феминизмот".[40][41]

Феминистичката комуникациска теорија, исто така, го опфаќа пристапот до јавната сфера, чии гласови се слушаат во таа сфера, и начините на кои во полето на комуникациските студии има ограниченост во однос на она што се смета за суштинско значење за јавниот дискурс. Признавањето на целата историја на жените оратори кои биле недогледувани и непочитувани од областа делотворно се обновува, со воспоставувањето и почитувањето на жените во историјата и фалејќи ја комуникацијата од страна на овие историски значајни придонесувачки. Ова обновување, било започнато од Андреа Лундсфорд, и било проследено со други феминистички теоретичарки за комуникација, исто така именувајќи ги жените како Аспасија, Диотима и Кристина Пизанска, кои најверојатно влијателе врз реторичките и комуникациски традиции во античкиот и средновековен период, но кои биле негирани како сериозни придонеси за традиција.[41]

Феминистичките теоретичарки за комуникација се исто така занимаваат со обиди за објаснување на методите кои се користат од страна на оние со моќ за да им се забрани на жени како Марија В Стјуарт, Сара Гримке и Анџелина Гримке, а од неодамна, Ела Бејкер и Анита Хил, од постигнување на глас во политичкиот дискурс и, следствено, управување со јавната сфера. Овие теоретичарките се исто така заинтересирани за уникатните и значајни техники на комуникација користени од страна на овие жени и други како нив за да го совладаат угнетувањето кое тие го искусиле.

Економија

уреди

Феминистичката економија во голема мерка се однесува на развојот на дел од економијата, која ги инкорпорира феминистичките идеи и критики за економија. Истражувања под овој наслов се често интердисциплинарни или критички. Таа ги опфаќа дебатите за односот меѓу феминизмот и економијата на многу нивоа: од примена на доминантните економски методи за да се истражат "женски" области, се прашува како мејнстрим економијата мисли за репродуктивниот сектор, до длабоко филозофски критики за економската епистемологијата и методологијата.[42]

Еден истакнат проблем кој феминистичките економисти со укажуваат е бруто-домашниот производ (БДП), кој не се го адекватно мери неплатениот труд претежно изведен од страна на жените, како што се домашната работа, грижата за децата и грижата за старите лица.[43] Феминистичките економисти, исто така, го изложиле реторичкиот пристап на главната економија.[44] Тие направиле критики на многу основни претпоставки на мејнстрим економијата, вклучувајќи го и Хомо економикус моделот.[45] Во Houseworker's Handbook Бетси Уариор претставува убедливи аргументи како репродукцијата и домашниот труд на жените ја формираат основата на економскиот опстанок; иако, е неплатен и не е вклучен во БДП. Уариор, исто така, укажува како непризнатиот приход на мажите од нелегални активности како оружје, дрога и трговија со луѓе, политичката корупција, верско омекнување и разни други активности обезбедуваат богат приход на мажите, што уште повеќе се става вон БДП фигурите. Тие се инструментални во создавањето на алтернативни модели, како на пример Пристап на способностите и талентите и вклучување на полот во анализата на економските податоци за да влијаат врз политиката. Мерилин Пауер сугерира дека феминистичката економска методологија може да се разложи во пет категории.[46]

Филозофија

уреди

Феминистичката филозофија се однесува на филозофијата од феминистичка перспектива. Феминистичката филозофија вклучува обиди за користење на методи од филозофијата за унапредување на феминистичките движења, исто така, се обидува да ги критикува и/или преиспита идеите на традиционалната филозофија во рамките на феминистички поглед. Оваа критика произлегува од дихотомијата што западната филозофија ја претпостави со феноменот ум/тело.[47] Не постои специфично училиште за феминистичката филозофија, како што има за другите теории. Ова значи дека феминистичките филозофи можат да се најдат и во аналитичките и континенталните традиции, и имаат различни гледишта зависно од филозофски прашања на тие традиции. Феминистичките филозофи, исто така, имаат многу различни ставови за филозофски прашања во рамките на тие традиции. Феминистичките филозофи можат да припаѓаат на многу различни сорти на феминизмот. Делата на Џудит Батлер, Роси Брајдоти, Дона Харавеј и Авитал Ронел се најзначајните психоаналитички информирани влијанија на современата феминистичка филозофија.

Книжевната теорија

уреди

Феминистичката литературна критика е литературна критика информирана од страна на феминистичките теории или политики. Нејзината историја е разновидна, од класични дела на женски автори како Џорџ Елиот, Вирџинија Вулф[48] и Маргарет Фулер до последните теоретски дела во женските студии и родовите студии од автори од "третиот бран".[49]

Феминистичката литературна критика пред 1970 била загрижена со политиката на авторството на жените и репрезентацијата на состојбата на жените во литературата.[49] Со доаѓањето на покомплексни концепти за родовите и субјективноста, феминистичката литературна критика добила разновидни нови гледни точки. Таа го разгледувала родот во однос на Фројдовата и психоанализата на Лакан, како дел од деконструкцијата на постоечките односи на силите.[49]

Филмска теорија

уреди

Феминистките имале многу различни пристапи кон анализата на киното. Тие вклучуваат дискусии за функцијата на женските ликови во одредени филмски наративи или во специфични жанрови, како што се филм ноар, каде женскиот лик често отелотворува субверзивна сексуалност што е опасна за мажите и се казнува со смрт. Во однос на начинот на кој филмовите се направени, многу феминистички филмски критичари, како што Лаура Мулви, го укажува "машкиот поглед", кој доминира во класичните холивудски филмови. Преку употреба на различни филмски техники, гледачите се усогласуваат со гледната точка на машкиот протагонист. Имено, жените функционираат како објекти на овој поглед далеку почесто отколку како замена за гледачот.[50][51] Феминистичката филмска теорија последните дваесет години е под силно влијание на општото менување на полето на естетиката, вклучувајќи ги и новите опции за артикулирање на погледот, понуден од страна на психоаналитичкиот француски феминизам, како матричниот поглед.[52]

Историја

уреди

Феминистичката историја се однесува на повторното читање и толкување на историјата од феминистичка перспектива. Таа се разликува од историјата на жените, која се фокусира на улогата на жените во историските настани. Целта на феминистичката историјата е да се испита и осветли женската гледна точка на историјата преку повторно откривање на жени автори, уметници, филозофи, итн, со цел да се покаже и да се истакне значењето на женските гласови и избори во минатото.[53][54][55][56][57]

Правна теорија

уреди

Феминистичката правна теорија се заснова на феминистичкиот став дека третманот од законот кон жените во однос на мажите не е еднаков или фер. Целите на феминистичката правна теорија, како што е дефинирано од страна на водечката теоретичарка Клер Далтон, се состои од разбирање и истражување на женското искуство, пронајдување дали правните институциите се противат на жените, и пронајдување на промени на кои би требало да бидат посветени. Ова треба да се постигне преку проучување на врските помеѓу законот и полот, како и примената на феминистичката анализа на конкретни области на правото.[58][59][60]

Јазик

уреди

Во оваа дебата, писателките се обратиле на прашања за маскулизираното пишување преку родово машки јазик кој не може да служи да го приспособи книжевното разбирање за животот на жените. Маскулизираниот јазик кој феминистичките теоретичарки го адресаат е употребата на, на пример, "Бог Отецот", на што се гледа како начин на одредување на светото единствено како машто (или, со други зборови, библискиот јазик ги прославува мажите преку сите машки заменки како "тој" и "него" и со адресирање на Бога како "Тој"). Феминистичките теоретичарки се обидуваат да ги редефинираат жените преку ре-структуирањето на јазикот.

Епистемологии

уреди

Производството на знаење е важен дел на феминистичката теорија. Оваа дебата предлага прашања како "Дали има женски начини на знаење" и "женски знаења"? И “Како знаењето кои жените го произведуваат за себе се разликува од она произведено од патријархатот?" Феминистичките теоретичарки исто така ја предложиле "феминистичката гледна точка на знаење" која се обидува да го замени "погледот од никаде" со моделот на знаење што го протерува "погледот кон животот на жените". Феминистичкиот пристап кон епистемологијата се обидува да воспостави производство на знаење од перспектива на жената. Тие теоретизираат дека од лично искуство доаѓа знаење кое му помага на секој поединец да гледа на работите од поинаков увид.

Централно на феминизмот е дека жените се систематски потчинети, и лоша намера постои кога жените ја предаваат нивната агенција на оваа подреденост, на пример, со прифаќање на религиозните верувања кои тврдат дека мажот е доминантната партија во бракот поради Божја волја; Симон де Бовоар ги етикетира овие жени како "осакатени" и "иманентни".[61][62][63][64]

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 Chodorow, Nancy J. Feminism and Psychoanalytic Theory (Yale University Press: 1989, 1991)
  2. ↑ Brabeck, M. and Brown, L. (with Christian, L. Espin, O. Hare-Mustin, R. Kaplan, A. Kaschak, E. Miller, D. Phillips, E. Ferns, T. and Van Ormer, A.) 'Feminist theory and psychological practice', in J. Worell and N. Johnson (eds.) Shaping the future of feminist psychology: Education, research, and practice (Washington, D.C.: American Psychological Association, 1997), pp.15-35
  3. ↑ Gilligan, Carol, 'In a Different Voice: Women's Conceptions of Self and Morality' in Harvard Educational Review (1977)
  4. ↑ 4,0 4,1 Lerman, Hannah, Feminist Ethics in Psychotherapy (Springer Publishing Company, 1990) ISBN 978-0-8261-6290-8
  5. ↑ Pollock, Griselda. Looking Back to the Future: Essays on Art, Life and Death. G&B Arts. 2001. ISBN 90-5701-132-8
  6. ↑ de Zegher, Catherine. Inside the Visible. Massachusetts: MIT Press 1996
  7. ↑ Armstrong, Carol and de Zegher, Catherine. Women Artists at the Millennium. Massachusetts: October Books / MIT Press 2006. ISBN 0-262-01226-X
  8. ↑ Arnold, Dana and Iverson, Margaret (Eds.). Art and Thought. Blackwell. 2003. ISBN 0-631-22715-6
  9. ↑ Florence, Penny and Foster, Nicola. Differential Aesthetics. Ashgate. 2000. ISBN 0-7546-1493-X
  10. ↑ “The Changing Woman” (Navajo Origin Myth). Feminist Theory: A Reader. 2nd Ed. Edited by Kolmar, Wendy and Bartowski, Frances. New York: McGraw-Hill, 2005. 64.
  11. ↑ Truth, Sojourner. “Ain’t I a Woman”. Feminist Theory: A Reader. 2nd Ed. Edited by Kolmar, Wendy and Bartowski, Frances. New York: McGraw-Hill, 2005. 79.
  12. ↑ Anthony, Susan B. “Speech After Arrest for Illegal Voting”. Feminist Theory: A Reader. 2nd Ed. Edited by Kolmar, Wendy and Bartowski, Frances. New York: McGraw-Hill, 2005. 91-95.
  13. ↑ „архивска копија“. Архивирано од изворникот на 2012-05-18. Посетено на 2014-09-12.
  14. ↑ Kent, Susan Kingsley. Making Peace: The Reconstruction of Gender in Interwar Britain. Princeton, N.J. 1993
  15. ↑ Mitchell, Juliet. Psychoanalysis and Feminism: Freud, Reich, Laing, and Women. New York 1975
  16. ↑ Stocking, George W. Jr. After Tylor: British Social Anthropology, 1888–1951. Madison, Wisconsin 1995
  17. ↑ „Le Deuxième Sexe (online edition)“.
  18. ↑ Moi, Toril. What is a Woman? And Other Essays. Oxford 2000
  19. ↑ Bergoffen, Debra B. The Philosophy of Simone de Beauvoir: Gendered Phenomenologies, Erotic Generosities. SUNY 1996 ISBN 0-7914-3151-7
  20. ↑ Sullivan, Shannon. The work of Simone de Beauvoir: Introduction Journal of Speculative Philosophy 2000 14(2):v
  21. ↑ Rich, Adrienne. Of Woman Born: Motherhood as Experience and Institution New York 1976
  22. ↑ French, Marilyn. Beyond Power: On Women, Men, and Morals. New York 1985
  23. ↑ Reed, Evelyn. Woman's Evolution: From Matriarchal Clan to Patriarchal Family. New York, 1975
  24. ↑ 24,0 24,1 „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2012-07-20. Посетено на 2014-09-12.
  25. ↑ Zajko, Vanda and Leonard, Miriam (eds.), Laughing with Medusa (Oxford, 2006) ISBN 978-0-199-27438-3
  26. ↑ Shuttleworth, Sally. "Female Circulation: Medical Discourse and Popular Advertising in the Mid-Victorian Era." Body/Politics: Women and the Discourses of Science. Eds. Mary Jacobus, Evelyn Fox Keller and Sally Shuttleworth. New York: Routledge, 1990. 47-70.
  27. ↑ Crawford, M. & Unger, R. (2000). Women and Gender: A feminist psychology (3rd ). Boston, MA: McGraw-Hill Companies Inc.
  28. ↑ http://www.nlm.nih.gov/changingthefaceofmedicine/physicians/biography_225.html
  29. ↑ Pearce, Jeremy (8 August 2006). „Jean Baker Miller, 78, Psychiatrist, Is Dead“. The New York Times.
  30. ↑ 30,0 30,1 Kristeva, Julia, Toril Moi (Ed.), 'The Kristeva Reader'. NY: Columbia University Press, 1986. ISBN 0-231-06325-3 Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „Kristeva“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  31. ↑ 31,0 31,1 Irigaray, Luce, 'Key Writings'. London: Continuum. ISBN 0-8264-6940-X Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „Irigaray“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  32. ↑ Ettinger, Bracha, 'The Matrixial Borderspace'. (Essays from 1994–1999), University of Minnesota Press 2006. ISBN 0-8166-3587-0.
  33. ↑ Theory, Culture and Society, Vol. 21 num. 1, 2004. ISSN 0263-2764
  34. ↑ Vanda Zajko and Miriam Leonard (eds.), 'Laughing with Medusa'. Oxford University Press, 2006. 87-117. ISBN 0-19-927438-X
  35. ↑ Jessica Benjamin, The Bonds of Love. London: Virago, 1990.
  36. ↑ "Dora: Fragment of an Analysis" in: In Dora's Case. Edited by Berenheimer and Kahane, London: Virago, 1985.
  37. ↑ Khanna, Ranjana (2003). „Dark Continents: Psychoanalysis and Colonialism“. Duke University Press. Наводот journal бара |journal= (help)
  38. ↑ Felman, Shoshana (1993). „What Does a Woman Want“. Johns Hopkins University Press. Наводот journal бара |journal= (help)
  39. ↑ Bordo, Unbearable Weight, p. 4
  40. ↑ <Dow, B. (2009). Feminist approaches to communication. In W. Eadie (Ed.), 21st century communication: A reference handbook. (pp. 82-90). Thousand Oaks, CA: SAGE Publications, Inc.
  41. ↑ 41,0 41,1 <Griffin, C. (2009). Feminist communication theories. In S. Littlejohn, & K. Foss (Eds.), Encyclopedia of communication theory. (pp. 391-395). Thousand Oaks, CA: SAGE Publications, Inc.
  42. ↑ Barker, Drucilla K. and Edith Kuiper, eds. 2003. Toward a Feminist Philosophy of Economics. London and New York: Routledge.
  43. ↑ Waring, Marilyn, If Women Counted: A New Feminist Economics,San Francisco: Harper & Row, 1988.
  44. ↑ Nelson, Julie A. "Gender, Metaphor, and the Definition of Economics," Economics and Philosophy 8(1), 1992; McCloskey, D. N. "Some Consequences of a Conjective Economics" in Beyond Economic Man: Feminist Theory and Economics, J.A. Nelson and M.A. Ferber, Chicago: University of Chicago Press, 1993. See also McCloskey critique.
  45. ↑ Marianne A. Ferber and Julie A. Nelson, Beyond Economic Man: Feminist Theory and Economics, Chicago: University of Chicago Press, 1993. Marianne A. Ferber and Julie A. Nelson, Feminist Economics Today: Beyond Economic Man, Chicago: University of Chicago Press, 2003.
  46. ↑ Power, Marilyn. "Social Provisioning as a Starting Point for Feminist Economics" Feminist Economics. Volume 10, Number 3. Routledge, November 2004.
  47. ↑ Rée, Jonathan; Urmson, J.O. (2005). The Concise Encyclopedia of Western Philosophy (3. изд.). London: Routledge. стр. 143–145. ISBN 0-203-64177-9.
  48. ↑ Humm, Maggie, Modernist Women and Visual Cultures. Rutgers University Press, 2003. ISBN 0-8135-3266-3
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 Barry, Peter, 'Feminist Literary Criticism' in Beginning theory (Manchester University Press: 2002), ISBN 0-7190-6268-3
  50. ↑ Chaudhuri, Shohini, Feminist Film Theorists (Routledge, 2006) ISBN 978-0-415-32433-5
  51. ↑ Mulvey, Laura 'Visual Pleasure and Narrative Cinema' in Feminism and Film Theory. Ed. Constance Penley (Routledge, 1988)[1] Архивирано на 3 ноември 2005 г.
  52. ↑ Humm, Maggie, Feminism and Film. Indiana University press, 1997. ISBN 0-253-33334-2
  53. ↑ Cain, William E. Making Feminist History: The Literary Scholarship of Sandra M. Gilbert and Susan Gubar (Garland Publications, 1994)
  54. ↑ Laslitt, Barbara, Ruth-Ellen B. Joeres, Krishan Sharma, Evelyn Brooks Higginbotham, and Jeanne Barker-Nunn, History and Theory: Feminist Research, Debates, Contestations (University of Chicago Press, 1997)
  55. ↑ Lerner, Gerda, The Majority Finds Its Past: Placing Women in History (Oxford University Press, 1981)
  56. ↑ Pollock, Griselda. Generations and Geographies in the Visual Arts. London: Routledge, 1996. ISBN 0-415-14128-1
  57. ↑ . de Zegher, Catherine and Teicher, Hendel (Eds.) 3 X Abstraction. New Haven: Yale University Press, 2005. ISBN 0-300-10826-5
  58. ↑ Dalton, Claire, 'Where We Stand: Observations on the Situation of Feminist Legal Thought' in Feminist Legal Theory: Foundations by D. Kelly Weisberg (Temple University Press, 1993), ISBN 978-1-56639-028-6
  59. ↑ Dalton, Claire, 'Deconstructing Contract Doctrine' in Feminist Legal Theory: Readings in Law and Gender by Katharine T. Bartlett and Rosanne Kennedy (Harper Collins, 1992)
  60. ↑ Feminist Legal Theory: Readings in Law and Gender by Katharine T. Bartlett and Rosanne Kennedy (Harper Collins, 1992), ISBN 978-0-8133-1248-4
  61. ↑ The Look as Bad Faith, Debra B. Bergoffen, Philosophy Today 36, 3 (1992), 221-227
  62. ↑ "It argues, with Simone de Beauvoir, that patriarchal marriage is both a perversion of the meaning of the couple and an institution in transition", Marriage, Autonomy, and the Feminine Protest, Hypatia, Volume 14, Number 4, Fall 1999, pp. 18-35, [2]
  63. ↑ "mutilat.. immanent...", The Second Sex, Simone de Beauvoir, H.M. Parshley (Trans), Vintage Press, 1952
  64. ↑ “… women are systematically subordinated… de Beauvoir labels women “mutilated” and “immanent”… women succumb to ‘bad faith’ and surrender their agency…”, Feminist Perspectives on the Self, Stanford Encyclopedia of Philosophy

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Феминистичка_теорија&oldid=5201674#Психоанализа“