Википедија

Навод

упат кон изворот на информацијата

Навод или цитат е буквално наведување на туѓи зборови или наведување по смисол, а со цел потврда или посликовито објаснување на сопствениот исказ. Во литературните дела, наводот може да биде составен дел од структурата или начинот на поврзување со традицијата. За разлика од античкиот период, наводот се обележува со наводници и со податоци за авторот и делото.

Веб-стрип со наслов „Википедиски демонстрант“ на xkcd. На знакот стои: „[CITATION NEEDED]“ (Потребен е цитат).[1]

Генерално, навод е навод до објавен или необјавен извор (не секогаш оригиналниот извор). Поточно, навод е азбучнобројчен израз (на пример [Newell84]) вграден во телото на интелектуална работа што подразбира опис во библиографските наводи (наводи) со цел да се признае важноста на делата на другите на темата на дискусија на местото каде што се појавува наведување. Општо земено, комбинација на двата наводи во телото и библиографскиот запис претставува она што обично се смета за навод (додека сами библиографските записи не се).

Главната цел на наведувањето е интелектуална искреност: за неоригинална работа да се наведат точни извори и да им овозможи на читателите да утврдат дали наведените материјали го поддржуваат напишаното на авторот.

Формите на наводи начелно се сведуваат на еден од општо прифатените системи за наводи, како на Оксфорд[2],Харвард, Американската социолошка организација (ASA), Американската психолошка асоцијација (APA) и други системи за наводи, како и нивните синтаксички конвенции кои се широко познати и лесни за толкување од страна на читателите. Секој од овие навод системи има соодветни предности и недостатоци во однос на потребите на типот на објавувањето. Уредниците често го наведуваат навод системот што треба да се користи.

Концепти

уреди

Содржина на Наводи

уреди

Содржината може да варира во зависност од видот на изворот и може да вклучуваа:

  • Книга: авторот (ите), насловот на книгата, издавач, денот на објавувањето и бројот на страници доколку е соодветно.[4][5]
  • Стручно списание: авторот (ите), наслов, наслов на весник, датум на објавување, и бројот на страници.
  • Весник: авторот (ите), наслов, име на весникот, насловот на секцијата и бројот на страници, и ако сакате, денот на објавувањето.
  • Мрежна страница: авторот (ите), наслов на објавената статија каде што е соодветно, како и URL, и датумот кога мрежното место е пристапно.[6]

Единствени назнаки

уреди

Заедно со информацииите, како што се авторот (ите), датум на објавување, наслов и број на страници, наводите исто така може да вклучуваат уникатни назнаки во зависност од видот на работа.

  • Наводи од книги може да вклучуваат Меѓународен стандарден број за книга (ISBN).
  • Конкретни томови, статии или други препознатливи периодични делови, може да имаат поврзани Сериска точка и назнка за придонес (SICI).
  • Електронските документи може да имаат назнака на дигитални објекти (DOI).
  • Статии за биомедицински истражувања може да имаат PubMed идентификатор (PMID).
  • Број на наводот, што се користи во некои системи, е број или симбол додаден обично во горен индекс, и се однесува на фуснота или енднота која го наведува изворот. Кај други системи, се користи навод, а не вакој број на наводот, со ограничени информации, како што се презиме на авторот, година на издавање, како и бројот на наведени страници; целосна идентификација на изворот тогаш ќе се појави во библиографијата.

Генерално, постојат два системи на наводи:[7][8][9]

Системи за забелешки

уреди

Системите за забелешки вклучуваат употреба на секвенцијални броеви во текстот кои се однесуваат било на фусноти (забелешки на крајот на страната) или ендноти (забелешки на посебна страница на крајот на делото), кои даваат детали за изворот. Системот за забелешки можеби, а можеби и не бара целосна библиографија, во зависност од тоа дали писателот го користи формата на целосна белешка или скратена форма на белешка.

На пример, извадок од текст на хартија со помош на систем за белешки без целосна библиографија може да изгледа вака:

„Петте фази на жалост се негирање, лутина, договарање, депресија, и прифаќање.“1

Белешката, која се наоѓа или во подножјето на страната (фуснота) или на крајот на текстот (енднота) ќе изгледа вака:

1. Elisabeth Kübler-Ross,во случај на смрт и умирање(Њујорк: Macmillan, 1969) 45-60.

Во текстот кој содржи целосна библиографија, скратената белешка може да изгледа вака:

1. Kübler-Рос,во случај на смрт и умирање45-60.

и влезот во библиографијата, кој ќе бара скратена белешка, би изгледал вака:

Kübler-Рос, Elisabeth. Во случај на смрт и умирање.Њујорк: Macmillan, 1969 година.

Кога станува збор за хуманистички науки, многу автори ги користат фуснотите или енднотите за снабдување на анегдотски информации. На овој начин, она што изгледа како навод е, всушност, дополнителен материјал, или предлог за понатамошно читање.[10]

Наведување со загради

уреди

Наведувањето со загради е исто така познато како Харвардско наведување каде целосно или делумно, во текстот, наводите се затворени во загради и вградени во параграфот, за разлика од стилот со фуснота.

Еден пример на наведување со загради ќе биде:

(Smith 2010, p. 1)

Во зависност од изборот на стил, целосно наведените наводи со загради може да не бараат крај на секцијата. Наизменичен список на наводи со комплетни библиографски наводи може да биде вклучена во крајната секција подредени по азбучен ред според презимето на авторот.

Овој дел може да биде познат како:

Стилови на забелешки

уреди

Стиловите на забелешки можат да бидат поделени на стилови кои се заеднички за хуманистичките науки, иако постои значително преклопување. Некои водичи за стилови, се доста флексибилни и ги покриваат и системите со наведување со загради и системите со наводи.[9] Системите, како што се MLA прирачник за стил и АПА прирачник за стил , ги наведуваат формати во контекст на еден систем на наводи.[8] Овие можат да бидат наведени како навод формати, како и навод стилови.[11][12][13]

Различни водичи специфицираат цел на изглед, на пример, на објавување датум, наслов, и броеви на страници по авторско име, во прилог на конвенциите на интерпункцијата, употреба на закосени букви, акцент, загради, наводници, итн, карактеристично на нивниот стил.

Голем број на организации имаат создадено стилови за да одговараат на нивните потреби, па како последица, постојат голем број на различни водичи. Поединечните издавачи често имаат свои варијации во издавачката куќа, а некои работи се одамна воспоставени да имаат свои методи на наведување: Стефаново нумерирање за Платон; Бекерови броеви за Аристотел; повикувајќи се на Библијата од книга, глава и стих, или Шекспирова нотација на претстава, дело и сцена.

Некои примери на водичи на стилот вклучуваат:

Хуманистички науки

уреди
  • Прирачникот за стил Чикаго (CMOS) најмногу се користи во историјата и економијата, како и некои други општествени науки. Неговите извори се тесно поврзани со Turabian стилот кој е дизајниран за студентски наводи и се разликува од CMOS со пропуст на наводници во списокот на наводи и задолжителен датум на соопштението.
  • Стилот Колумбија беше направен од страна Џенис Р. Вокер и Тод Тејлор за да даде детални упатства за наведување на интернет извори. Колумбија стилот нуди модели и за економијата и науката.
  • Објаснување на доказ: Наведување на историски извори од артефакти до сајбер простород Elizabeth Shown Mills ги опфаќа основните извори кои не се вклучени во CMOS, како што се пописи, суд, земјиште, владини, деловни и црковни книги. Вклучува извори во електронски формат. Се користи од историчари.[14]
  • Харвардско наведување (или автор-датум систем) е специфичен вид на наведување со загради. Наведувањетосо загради се препорачува и од Инситуцијата за Британски стандарди и Здружението за современи јазици. Харвард наводирањето вклучува краток навод „автор-датум“, на пример, "(Смит, 2000)", и се додава по наведениот текст во загради и целосниот навод на изворот се наведува на крајот на статијата.
  • Прирачник за MLA Стил беше развиен од страна на Здружението за современ јазик и најчесто се користи во уметностa и хуманистичките науки, особено кај студии по англиски јазик, студии по книжевност, вклучувајќи компаративна книжевност и книжевна критика на други јазици, и некои интердисциплинарни студии, како што се културологија, драма, театар, филм и други медиуми, вклучувајќи ја телевизијата. Овој стил на наводи и библиографски формат користи навод со загради со автор-страница (Смит 395) или автор-[кратко] наслов-страница (Смит,Потенцијални42) во случај на повеќе од еден труд од страна на истиот автор во загради во текстот.[15]

MHRA водичот за стил е објавен од страна на Здружението за современи хуманистички истражувања (MHRA) и најчесто се користи во уметноста и хуманистичките науки во Велика Британија, каде што MHRA е основа. Достапен е за продажба и во Велика Британија и во САД. Сличен е на MLA прирачникот за стил, но има некои разлики. На пример, MHRA стилот користи фусноти кои го наведуваат наводот целосно, а исто така обезбедува и библиографија. Некои читатели сметаат дека е поволно фуснотите да обезбедат целосни наводи, наместо скратени наводи, така што не треба да се консултираме со библиографија за време на читањето на останатиот дел од објавените детали.[16]

Во некои области на општествените науки, фуснотите се користат исклучиво за наводи и нивната употреба за конвенционалните фусноти (објаснувања или примери) се избегнува. Во овие области, терминот "фуснота", всушност, се користи како синоним за „навод“, и треба да се внимава од страна уредниците да се осигураат дека разбрале како терминот се користи од страна на нивните автори.

Закон

уреди
  • Bluebook е навод систем што традиционално се користи во американското академско правно пишување и Bluebook (или слични системи кои произлегуваат од него) се користи од страна на многу судови.[17]

Во моментов, академскате правни статии се секогаш со фусноти, но предлозите доставени до судовите и судските мислења традиционално ги користат внатрешните наводи и кои се одделни реченици или посебни клаузули.

  • Стилот за Правните наводи се користи речиси универзално во Канада е создаден врз основа на канадски водич за единствен правни забелешка.[18]
  • Британскиот правен навод речиси универзално го следи Оксфорд стандардот за повикување на правните органи(OSCOLA)

Наука, математика, инженерство, физиологија и медицина

уреди
  • Стилот на Американското хемиско здружение, или ACS стил, често се користи во хемијата и другите физички науки. Во овој стил наводите се нумерирани во текстот и во списокот на наводи, и броевите се повторуваат низ целиот текст каде што е потребно.
  • Во стилот на Американскиот институт за физика (AIP стил), наводите се нумерирани во текстот и во списокот на наводи , со броеви кои се повторуваат низ целиот текст каде што е потребно.
  • Стилови развиени за американското математичкo општество]] (АМС), или AMS стилови, како што се AMS-LaTeX, обично се спроведуваат со користење на BibTeX алатка во LaTeX околина. Голема заграда со иницијали на авторот и годината се вметнуваат во текстот и на почетокот на наведување. Типично, наводите се наведени во согласност со алфабетскиот формат, на пример, [AB90].
  • Vancouver system, препорачан од страна на Советот за уредници на наука (CSE), се користи во медицински и научни трудови и истражувања.
    • Една голема варијанта, онаа што се користи од страна на Американското друштво за машински инженери (ASME), навод броевите се вклучени во текстот во квадратни загради, а не како скрипти. Сите библиографски информации се исклучиво вклучени во списокот на наводи на крајот на документот, до соодветниот број на наводот.
    • Меѓународниот комитет на медицински уредници на стручни списанија (ICMJE) е наводно оригиналнато јадро на овој биомедицински стил кој еволуирал од состанокот на уредниците во Ванкувер 1978 година.[19]

Базаѕа на податоци на PubMed го користи овој навод стил и Националната библиотека на медицина дава "Единствни Барања за ракописи поднесени до биомедицински списанија".[20]

  • Во стилот на Институт за електротехника и електронско инженерство (IEEE), или IEEE стил, опфаќа навод на броеви во квадратни загради и броеви последователно, при што броевите се повторуваат низ целиот текст каде што е потребно.[21]
  • Pechenik, стилот за забелешки е стил што е опишан во краток водич за пишување за биологијата, 6то издание. (2007), од страна на Јан Печеник.[22]
  • Во 2006 година, Eugene Garfield предложи библиографски систем за научна литература, за да се консолидира интегритетот на научно издаваштво.[23]

Општествени науки

уреди

Знаци за наведување

уреди

Во случај на директни наводи, границите на наводот се видливи со наводници. Сепак, границите со индиректни наводи обично се непознати. Со цел да се разјаснат овие граници, може да се користинавод ознаката (˻ ... ˼), пример:

Ова е реченица 1. ˻ Ова е реченица 2. Ова е реченица 3. ˼ (Смит et al., 2012)

Еве, станува јасно од знакот за навод дека означува дека наводот се однесува на обате реченици 2 и 3, но не и на реченица 1.

Прашања

уреди

Во нивното истражување на фусноти во научни списанија од областа на комуникацијата, Michael Bugeja и Daniela V. Dimitrova откриле дека наводите на извори на интернет имаат стапка на распаѓање, што тие го нарекуваат "полуживот , "што ги прави фуснотите во овие списанија помалку корисни со текот на времето. [25]

Други експерти откриле дека објавените репликации немаат толку многу наводи како оригиналните публикации.[26]

Друг важен проблем се грешки при навод, кои често се јавуваат како резултат на невнимание на истражувачот или уредникот на весникот при постапка на објавување. Експертите откриле дека едноставните мерки на претпазливост, како што се консултации со автор на изворниот труд за правилни наводи, ја намалува веројатноста на грешки и на тој начин се зголемува квалитетот на истражувањето.[27]

Наводи

уреди
  1. ↑ Munroe, Randall. „Wikipedian Protester“. xkcd. Архивирано од изворникот 25 December 2011. Посетено на 25 May 2020.
  2. ↑ „Oxford Referencing System“. Архивирано од изворникот на 2017-06-30. Посетено на 18 January 2011.
  3. ↑ „Library glossary“. Benedictine University. August 22, 2008. Архивирано од изворникот на 2008-04-30. Посетено на 2009-02-27.
  4. ↑ Long Island University.
  5. ↑ Duke University Libraries 2007.
  6. ↑ Brigham Young University 2008.
  7. ↑ University of Maryland, College Park 2006.
  8. ↑ 8,0 8,1 Yale University 2008.
  9. ↑ 9,0 9,1 Colorado State University 2008.
  10. ↑ „How to Write Research Papers with Citations - MLA, APA, Footnotes, Endnotes“. Посетено на 2010-01-31.
  11. ↑ California State University 2007.
  12. ↑ Lesley University 2007.
  13. ↑ Rochester Institute of Technology 2003.
  14. ↑ Mills, Elizabeth Shown. Evidence Explained : Citing History Sources from Artifacts to cyberspace. 2d ed. Baltimore:Genealogical Pub. Co., 2009. Two supplemental guides provide more-specialized coverage of online sources. (1) QuickSheet: Citing Online Historical Resources, Evidence! Style. Baltimore: GPC, 2005. (2) QuickSheet: Citing Ancestry.com Databases & Images, Evidence Style. 2d ed. Baltimore: GPC, 2009.
  15. ↑ The field of Communication (or Communications) overlaps with some of the disciplines also covered by the MLA and has its own disciplinary style recommendations for documentation format; the style guide recommended for use in student papers in such departments in American colleges and universities is often The Publication Manual of the APA (American Psychological Association); designated for short as "APA style".
  16. ↑ The 2nd edition (updated April 2008) of the MHRA Style Guide is downloadable for free from the Modern Humanities Research Association official Website.
  17. ↑ Martin 2007.
  18. ↑ Canadian Guide to Uniform Legal Citation (Cite Guide) Архивирано на 10 февруари 2013 г.. McGill Law Journal. Updated October 2008. Посетено на 2009-02-05.
  19. ↑ Uniform Requirements for Manuscripts Submitted to Biomedical Journals.
  20. ↑ International Committee of Medical Journal Editors. "ICMJE Uniform Requirements for Manuscripts Submitted to Biomedical Journals -- Sample References".
  21. ↑ IEEE Style Manual. Accessed 2011-08-08.
  22. ↑ Pechenik Citation Style QuickGuide Архивирано на 26 март 2009 г. (PDF). University of Alberta, Augustana Campus, Canada. Web. November 2007.
  23. ↑ Garfield, Eugene (2006). „Citation indexes for science. A new dimension in documentation through association of ideas“. International Journal of Epidemiology. 35 (5): 1123–1127. doi:10.1093/ije/dyl189. PMID 16987841.
  24. ↑ Stephen Yoder, ed. (2008). The APSA Guide to Writing and Publishing and Style Manual for Political Science. Rev. ed. August 2006. APSAnet.org Publications Архивирано на 6 февруари 2012 г.. Пребарано на 5 февруари 2009.
  25. ↑ Bugeja, Michael and Daniela V. Dimitrova. Vanishing Act: The Erosion of Online Footnotes and Implications for Scholarship in the Digital Age. Duluth, Minnesota: Litwin Books (2010)
  26. ↑ Raymond Hubbard and J. Scott Armstrong (1994). „Replications and Extensions in Marketing – Rarely Published But Quite Contrary“ (PDF). International Journal of Research in Marketing. 11: 233–248. Архивирано од изворникот (PDF) на 2006-08-25. Посетено на 2012-01-18.
  27. ↑ Malcolm Wright and J. Scott Armstrong (2008). „The Ombudsman: Verification of Citations: Fawlty Towers of Knowledge?“ (PDF). Interfaces. INFORMS. 38 (2): 125–139. doi:10.1287/inte.1070.0317. Архивирано од изворникот (PDF) на 2010-06-20. Посетено на 2012-01-18.

Користена литература

уреди

Надворешни врски

уреди
Водич
Примери
  • Илустрирани примери, генерирани користејќи BibTeX, на неколку големи стилови, вклучувајќи и од оние наведени погоре.
  • PDF податотека bibstyles.pdf илустрира како неколку библиографски стилови се појавуваат со наводи и записи на наводи, создадени со користење BibTeX.
Водичи за стил
Други ресурси
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Навод&oldid=5235660“