Колнати сме, Ирина
Колнати сме, Ирина - македонски филм од 1973 година. Го режирал Коле Ангеловски кој го напишал и сценариото.
„Колнати сме, Ирина“ | |
---|---|
Режисер | Коле Ангеловски |
Продуцент | Aцо Петровски |
Сценарист | Коле Ангеловски |
Главни улоги | Велимир Бата Живоиновиќ Неда Арнериќ Мето Јовановски Ненад Милосављевиќ Мите Грозданов |
Жанр | психолошка драма |
Музика | Томислав Зографски |
Кинематографија | Мишо Самоиловски |
Монтажа | Спасе Тасевски |
Дистрибутер | Филмско студио Скопје Центар ФРЗ Белград |
Премиера | 1973 |
Времетраење | 84 минути |
Земја | СФР Југославија |
Јазик | македонски |
Кратка содржина
уредиМеѓу селските момчиња кои заминуваат во војска е и тукушто оженетиот Дамјан, единствениот син на воденичарот Витан. Младата жена останува во куќата на свекорот. Минуваат денови во познатото секојдневие за двајцата. Упатени еден на друг тие заеднички го носат бремето на работата во воденицата и околу имотот. Во долгите и монотони вечери младата Ирина го посакува враќањето на Дамјан. Честите наминувања на Мечето, селскиот клисар и трговец, ја вознемируваат Ирина. Таа не го поднесува поради невкусните шеги кои алудираат на нејзината младост, убавина, а сепак самотија. Додека Витан собира дрва во планината, Ирина пере на потокот. Водата ја мами и таа се бања. Од грмушките ја гледаат селските момчиња. Ја гледа и Витан обземен од нејзината убавина. Слушајќи ги гласовите на момчињата и самиот фатен во грев, бесен и на нив и на себе, ги гони, гонејќи се и себеси. Заемната привлечност на Витан и Ирина, на еден силен маж и една пожелна жена, се случува спонтано и скоро неминовно во осамата во која живеат. Но, и двајцата, оптоварени со грешноста на желбата која подеднакво ја чувствуваат, наоѓаат сили да ѝ се спротивстават. Не можејќи да ја контролира љубомората, Витан не само што не им допушта на селаните да носат жито за мелење во воденицата, туку и на случајните минувачи им се заканува со истрели. Една ноќ, кога Витан по изминатиот ден во планината каде што беснее сечејќи дрвја се враќа во куќата, паѓаат сите табуa, страста станува посилна од сите забрани... Доаѓа и денот на Дамјановото враќање. Тој во планината ги наоѓа татка си и својата жена кои во љубовен занес не го забележуваат неговото пристигнување. Сведок на целиот настан е и Мечето. Тој доаѓа во воденицата и го известува Витан дека Дамјан се крие во планината. Во воденицата владее молк. Витан и Ирина го очекуваат појавувањето на Дамјан. Најпосле, тој се појавува. Гонет од љубомора и под бремето на неверојатниот грев, тој се однесува како подивен ѕвер. Своето право на маж го покажува силувајќи ја Ирина. Таа му се одмаздува убивајќи го. Витан се враќа од планината. Пред куќата го чека Ирина. Потоа заминува, а за него и за Ирина, а самотијата останува нивни вечен сопатник.[1]
Улоги
уредиГлумец | Улога |
Велимир Бата Живоиновиќ | Витан |
Неда Арнериќ | Ирина |
Мето Јовановски | Дамјан |
Ненад Милосављевиќ | Мече |
Шишман Ангеловски | |
Мите Грозданов | |
Томе Моловски | |
Симе Илиев |
Наводи
уреди- ↑ „Татко (Колнати сме, Ирина)“. Кинотека на Македонија. Посетено на 17 октомври 2021.