Долно Караџово
Долно Караџово или Мало Караџово (грчки: Βαρικό, Варико; до 1927 г. Καρατζά Κιόι, Караѕа Ќој[2]) — село во Серско, Егејска Македонија, денес во општината Долна Џумаја на Серскиот округ, Грција. Речиси сите жители се Македонци.
| Долно Караџово Στρυμώνικό | |
|---|---|
  Долно Караџово | |
|
Местоположба во областа   Долно Караџово | |
| Координати: 41°1.19′N 23°23.39′E / 41.01983° СГШ; 23.38983° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Долна Џумаја |
| Општ. единица | Орљак |
| Надм. вис. | 17 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 50 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓа на 20 км западно од Сер и на 17 км северно од Нигрита. Лежи во североисточнот подножје на Богданска Планина.
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиВо XIX век Долно Караџово било македонско село во Серската каза на Серскиот санџак.
Според „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ во 1873 г. во Мала Караџа (Malko-Karaja) имало 42 домаќинства со 130 жители Македонци.[3][4]
Во 1891 г. Георги Стрезов вели дека селото е дел од областа Овакол и напишал за него:
| „ | Долно Караџа-ќој, чифлик 1⁄2 час на СЗ от Кумаргија, до десниот брег на Струма. Караџа-ќој му припаѓа на Арпаџијата и Рифат-ефенди. Од другата страна на Струма, од спротива е Горно Караџа-ќој. 35 куќи, Македонци.[5] Грчка црква.[6] | “ |
Според Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) на почетокот на XX век Долно Караџово имало 240 жители Македонци.[3][7]
Сите христијани на Долно Караџово биле под врховенството на Цариградската патријаршија и во него работела грчката пропаганда. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Долно Караџово (Dolno Karadjovo) живееле 480 Македонци патријаршисти.[3] Во селото имало грчко основно училиште со 1 учител и 14 ученици.[8]
Во Грција
уредиЗа време на Првата балканска војна селото е окупирано од бугарска војска, а по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Во 1920-тите во селото се доведени мал број грчки колонисти од Турција. Според пописот од 1928 г. селото било етнички мешано, со само 4 лица (1 семејство) дојденци.[9] Во 1927 г. е преименувано во Варико.[10]
Околу 1960 г. е изградена црквата „Св. Троица“.[11]
Личности
уредиНаводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 116–117. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ нарекувајќи ги „Бугари“ под влијание на бугарската пропаганда.
- ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 842.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 180. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 198–199.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
- ↑ Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
- ↑ „Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος“. Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης. Посетено на 18 октомври 2019.
- ↑ Македонцитѣ въ културно-политическия животъ на България: Анкета отъ Изпълнителния комитетъ на Македонскитѣ братства (PDF). София: Книгоиздателство Ал. Паскалевъ и С-ие, Държавна печатница. 1918. стр. 106.