Горно Драглишта
Горно Драглишта (бугарски: Горно Драглище, од 1966 г. офиц. Горно Драглиште[2]) — село во Горноџумајско, Пиринска Македонија, во состав на денешната Општина Мехомија (Разлог) на Благоевградската област, југозападна Бугарија.[3]
| Горно Драглишта | |
|---|---|
 Горно Драглишта | |
  Горно Драглишта | |
|
Местоположба во областа   Горно Драглишта | |
| Координати: 41°57′N 23°31′E / 41.950° СГШ; 23.517° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Мехомија |
| Површина | |
| • Вкупна | 30,838 км2 (11,907 ми2) |
| Надм. вис. | 850 м |
| Население (2024) | |
| • Вкупно | 809 [1]. |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2797 |
Етимологија
уредиСпоред академикот Иван Дуриданов, етимологијата на името Драглишта е од изворниот патроним на -ишти < -itji од личното име Драгол, Драгул со елизија на нагласеното о или y. Според Станислав Роспонд, селото името го името го добило од личното име *Драгл, кое според Дуриданов не е посведочено. Јордан Зајмов го објаснува името Драглишта од изумрено лично име *Драгло = Драго + ло,[4] но според Дуриданов овој тип на име е туѓо на словенската антропонимија.[5]
Историја
уредиОтоманско Царство
уредиСелото првпат се споменува во еден османлиски документ од 1576 година како Драглишта-и баља во Разлошката нахија.[5][6]
Црквата „Воведение на Пресвета Богородица“ датира од 1835 година.Национален парк Пирин. Ползи за хората и природата
Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Горно Драглишта (Gorne Draglischta) имало 172 домакинства со 600 Македонци.[7] [8]Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 1200 жители, сите Македонци.[7][9]
По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, 20 лица од селото (Горно и Долно) биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети.[10]
Бугарија
уредиПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.
Географија и местоположба
уредиСелото Горно Драглишта се наоѓа во планински предел во подножјето на планината Рила. Се наоѓа во северниот дел на Разлошката Котлина, на 13 километри од градот Разлог и на 10 километри од градот Банско. Селото е електрифицирано, има водовод, делумно е канализирано и асфалтирано.
Население
уредиСпоред пописот на населението од 2011 година, етничкиот состав на селото е следниот:[11]
| Број на население | |
| Вкупно | 944 |
| Бугари | 920 |
| Турци | - |
| Роми | - |
| Останати | - |
| Не се определиле | - |
| Без одговор | 22 |
Религија
уредиНаселението на Горно Драглишта традиционално го практикува православното христијанство. Тука е и евангелистичката „Божја црква“, која датира од 1949 година.
Културни и природни знаменитости
уредиГорно Драглишта со години и предлага на општина Белица да се изгради ново училиште. Но, општината цврсто инсистирала да се изгради училиште помеѓу двете села Горно и Долно Драглиште за потребите на двете села. Не бил постигнат консензус.
Во 1939-1941 во селото Горно Драглишта била отворена гимназија во која биле регрутирани ученици од трите села Горно Драглишта, Долно Драглишта и Добарско. Собите во куќите на Димитар Ил. Миков, Георги Пармаков, Иван Рахов биле користени како училници. Миков, Георги Пармаков, Иван Рахов, кои, сепак, беа незгодни за оваа намена. Поради тоа станало неопходно да се започнат подготовките за изградба на ново училиште. На иницијатива на месиот народен совет (МНС) и партиска организација со секретар Петар Шакин во 1945/46 година, била формирана локална младинска бригада од средношколци и постари средношколци. Бригадата работела бесплатно, а добивала само бесплатен ручек. МКС наредила рушење на куќите на Дине Дурев, Т. Попов, на чие место започнала изградбата на новото училиште.
Наставата во училиштата започнала во април 1950 година. Прв директор бил Димитар Граматиков од Сандански. Училиштето располага со 9 училници, една соба за градинка, канцеларија за воспитувачите, директорска канцеларија и 4 сервисни простории, како и кујнски блок и трпезарија за оброци, спортска сала со потребната опрема за спортување.
Наводи
уреди- ↑ www.grao.bg
- ↑ Мичев, Николай, Петър Коледаров. „Речник на селищата и селищните имена в България 1878-1987“, София, 1989.
- ↑ Guide Bulgaria, Accessed May 5, 2010
- ↑ Zаimov, J (1965). „Die bulgarischen Ortsnamen auf -išt- aus -itj- und ihre Bedeutung für die Siedlungeschichte der Bulgaren in den Balkanländern“. Linquistique balkanique (германски). IX (2): 37.
- ↑ 5,0 5,1 Дуриданов, Иван (1996). Значението на топонимията за етническата принадлежност на македонските говори. София: Македонски научен институт. стр. 186. Занемарен непознатиот параметар
|заглавие=(help) - ↑ „Gorno Draglishte - from history to today | Aparthotel Lucky Bansko SPA & Relax“. luckybansko.com/ (англиски). Посетено на 2023-01-28.
- ↑ 7,0 7,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 192.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 844
- ↑ Попис на населението од 2011 година