Чаир Маала
Чаир Маала (грчки: Καλαμιές, Каламиес; до 1923 г. Τσαΐρ Μαχαλέ, Цаир Махале[1]) — поранешно село во Серско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Синтика на Серскиот округ, Грција. Било населено со Турци.[2]
| Чаир Маала Καλαμιές | |
|---|---|
  Чаир Маала | |
|
Местоположба во областа   Чаир Маала | |
| Координати: 41°14.25′N 23°2.56′E / 41.23750° СГШ; 23.04267° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Синтика |
| Општ. единица | Беласица |
| Население | |
| • Вкупно | иселено |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓало на север од Дели Хасан и на запад од Џума Маала.
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиВо XIX век Чаир Маала било турско село во Серската каза на Серскиот санџак. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Чаир (Tchaïr) е било село со 50 домаќинства на 128 муслимани.[3]
Во 1891 г. Георги Стрезов напишал за селото:
| „ | Чаир Маала, на И од Старошово 1⁄2 час, турско село со 40 куќи.[4] | “ |
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во Чаир Маало живееле 200 Турци и 50 Роми.[5]
Во Грција
уредиЗа време на Првата балканска војна селото е окупирано од Бугарија, но по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година населението броело 224 жители, а во 1920 г. во него е попишан само 51 жител.[2] Во 1924 г. жителите се иселени во Турција по сила на Лозанскиот договор, а на негово место се доведени грчки колонисти. На пописот од 1928 г. Чаир Маала е претставено како чисто дојденско село со 58 лица (16 семејства).[6]
Селото е напуштено некаде по 1935 г. поради немање услови за живот. Жителите се преселие во Џума Маала.
Наводи
уреди- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 212. ISBN 9989-9819-6-5.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 120–121. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 851.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 177. ISBN 954430424X.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012