Википедија

Фиона Епл

американска пејачка

Фиона Епл Мекафи-Магарт (англ. Fiona Apple McAfee-Maggart; родена на 13 септември 1977) ― американска пејачка и текстописец. Во периодот од 1996 до 2020 година, Епл издала пет албуми и сите тие се пласирале во топ-20 на американската топ-листа Билборд 200.[7] Епл добила многу награди и номинации, меѓу кои: три Греми-награди, две MTV видеомузички награди и една музичка награда Билборд.

Фиона Епл
Фиона Епл на настап во 2015
Животописни податоци
Родено имеФиона Епл Мекафи-Магарт
Роден(а)13 септември 1977(1977-09-13) (46 г.)
Њујорк, САД
Жанрови
ЗанимањаSinger-songwriter
Инструменти
  • Пеење
  • пијано
  • удирачки инструменти
Период на активност1994–денес
Издавачи
Мреж. местоfionaapplestore.com

Животопис

уреди

Фиона Епл Мекафи-Магарт на 13 септември 1977 година во Њујорк. Таа е ќерка на пејачката Дајан Мекафи и глумецот Брендон Магарт, кои се запознале додека глумеле во Бродвејскиот мјузикл Аплауз.[8] [9] Нејзината сестра Амбер пее кабаре под уметничкото име Мод Магарт, а глумецот Герет Магарт е нејзиниот полубрат. Нејзините родители се развеле и Епл детството го поминала во Морнингсајд Гарденс во Харлем[10] каде што живеела со нејзината мајка и сестра ѝ, но летата ги поминувала со нејзиниот татко во Лос Анџелес.[11]

Уште како мала почнала да свири пијано, а почнала да компонира свои дела на осумгодишна возраст.[12]  Подоцна, почнала да свири стандардни џез-композиции, преку кои ги открила Били Холидеј и Ела Фицџералд, кои многу влијаеле на нејзината музика.[13]

Во детството, Епл се борела со опсесивно-компулсивно нарушување, депресија и анксиозност, а исто така ѝ било дијагностицирано сложено посттрауматско стресно нарушување. Кога имала дванаесет години била силувана во Харлем,[14] а потоа развила нарушување во исхраната, намерно слабеејќи го телото во развој, што го гледала како „мамка“ за потенцијалните предатори.[15] По инцидентот, таа имала напади на паника додека се враќала дома од училиште, што довело до тоа да се пресели во Лос Анџелес на една година кај нејзиниот татко.[16]

Кариера

уреди

Епл се запознала со музичката индустрија во 1994 година, откако преку нејзина пријателка ѝ подарила демо-лента на музичката критичарка Кетрин Шенкер.[17] Шенкер потоа лентата му ја дала на извршниот директор на Sony Music, Енди Слејтер,[18] кој со Епл потпишал договор за снимање.[19][20]

1996—2001: Почетоци и објавување на први албуми

уреди

Во 1996 година бил издаден првиот албумот на Епл, Tidal.[21] Албумот во голема мера бил инспириран од неодамнешното раскинување на Епл со нејзиното прво момче.[21] Албумот бил продаден во 2,7 милиони примероци и во САД бил сертифициран за тројно платинест.[22][23] Во 1997 година Епл ја добила наградата „Најдобар нов изведувач“ на MTV Video Music Awards.

Вториот албум на Епл, When the Pawn... , бил објавен во 1999 година. Негов целосен наслов бил песна што Епл ја напишала откако ги прочитала писмата во Spin во врска со статијата од претходниот број на списанието со кој на Епл ѝ се дал лош публицитет.[24] Поради должината на насловот албумот се појавил во Гинисовата книга на рекорди во изданието од 2001 година. Албумот добил позитивни критики од списанијата New York Times и Rolling Stone. Не бил многу комерцијално успешен, но бил продаден во над милион примероци во САД и од Здружението на музички сниматели на Америка бил сертифициран со платина[25] [26] Водечкиот сингл од албумот се пласирал во топ-20 на Billboard Modern Rock Charts и станал прв топ-40 сингл на Епл во Велика Британија. За песните биле објавени и видео спотови.[27] Албумот содржел десет песни, а покрај на американската, се пласирал и на топ листите во Австралија и Велика Британија.[28] Албумот добил златен сертификат во Јапонија.[29] [30] [31]

По завршувањето на концертната турнеја за поддршка на албумот во 2000 година, Епл се преселила во Лос Анџелес,[32] каде што сè уште живее.[33]

2002–2010: Издавање на албумот Extraordinary Machine и соработки

уреди
 
Епл настапува во Сиетл, 2006 година

За време на нејзината пауза, Епл размислувала да се повлече од музичката кариера. Епл и Џони Кеш ја испеале преработката на песната „Bridge over Troubled Water“ од Simon & Garfunkel, која била вметната на неговиот албум American IV: The Man Comes Around. Песната била номинирана за Греми-награда во категоријата „Најдобра кантри-соработка“. Со Џони Кеш таа соработувала и за преработката на „Father and Son“ од Кет Стивенс.

Третиот студиски албум на Епл, Extraordinary Machine, бил издаден од Epic Records во САД на 4 октомври 2005 година. Албумот бил продуциран од Џон Брион и се очекувало да биде објавен во 2003 година, но издавањето неколку пати било одложувано без објаснување, што довело до појава на шпекулации дека настанал спор околу нејзината комерцијална привлечност. Контроверзноста околу албумот и протечените снимки од сесиите на Џон Брион биле предмет на големо внимание од печатот. Во соработка со продуцентите Мајк Елизондо и Брајан Киху, Епл повторно го снимила албумот во текот на 2004 и 2005 година и конечно бил објавен по повеќе од три години по почетокот на оригиналните сесии за снимање. Во 2006 година албумот бил номиниран за Греми за „Најдобар поп вокален албум“. Во 2009 година, Extraordinary Machine бил прогласен за 49-ти најдобар албум во 2000-тите од страна на Ролинг Стоун,[34] а во 2020 година бил рангиран на 444 место на листата од списанието од „500 најдобри албуми на сите времиња“.[35]

Епл снимила преработка на песната „Sally's Song“ за специјалното издание на саундтракот во 2006 година за филмот од Тим Бартон Ноќта пред Божиќ. Во мај 2006 година, Епл му оддала почит на Елвис Костело во серијата концерти на VH1 Decades Rock Live, изведувајќи го хитот од Костело „I Want You“. Нејзината верзија подоцна била објавена како дигитален сингл.[36]

2011–2018: Издавање на The Idler Wheel..., турнеја и проблеми со законот

уреди
 
Епл настапува во Terminal 5, Њујорк, 2012 година

The Idler Wheel...,[37] [38] четвртиот студиски албум на Епл, во Соединетите Американски Држави бил издаден на 19 јуни 2012 година.[39] Станал најуспешен албум на Епл на Билборд 200, каде што се искачил на трето место.[40] Албумот добил пофалби од критиката.[41]

Додека го промовирала The Idler Wheel, Епл во интервју во јуни 2012 година открила дека накратко се омажила за неименуван француски фотограф (за кој подоцна се дознало дека е Лајонел Делуј) „од комплицирани причини“ и дека имала кратка врска со помлада жена.[42][43] На 19 септември 2012 година, Епл била уапсена на внатрешен контролен пункт на американската гранична патрола во Сиера Бланка во Тексас. Била обвинета за поседување хашиш, и била приведена во затворот во округот Хадспет.[44][45]

Епл придонела со претходно необјавената песна под наслов „Dull Tool“ за саундтракот на филмот од Џад Апатоу од 2012 година This Is 40.[46] Во ноември 2012 година, Епл напишала писмо до нејзините фанови дека го одложува јужноамериканскиот дел од нејзината турнеја поради здравјето на нејзиното куче Џенет. Според писмото, кучето имало Адисонова болест и веќе две години имало „неактивен тумор во градите“.[47]

Во 2018 година, учествувала на женскиот фестивал Girl School Festival во Лос Анџелес каде што заедно со Ширли Менсон испеала преработка на песната „You Don't Own Me“ од Лезли Гор.[48]

2019–сега: Fetch the Bolt Cutters

уреди

Епл учествувала во документарниот филм и саундтракот за Echo in the Canyon со Џејкоб Дилан со преработки на песни од музичари како: Бич Бојс и The Byrds.[49]

Нејзиниот петти студиски албум, Fetch the Bolt Cutters, се состоел од 13 самостојно продуцирани нумери и дигитално бил објавен на 17 април 2020 година.[50] Албумот добил големи пофалби од музичките критичари.[51] На 63-тото доделување на Греми наградите, албумот ја освоил наградата за „Најдобар алтернативен музички албум“, а водечкиот сингл „Shameika“ освоил награда за „Најдобра рок-изведба“.[52]

На 17 јуни 2020 година, Епл била потврдена како дополнителен музичар кој се појавува на 39-тиот албум од Боб Дилан, Rough and Rowdy Ways;[53] таа свирела пијано на песната „Murder Most Foul“.

Дискографија

уреди
  • Tidal (1996)
  • When the Pawn... (1999)
  • Extraordinary Machine (2005)
  • The Idler Wheel... (2012)
  • Fetch the Bolt Cutters (2020)

Наводи

уреди
  1. ↑ „The Idler Wheel...“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот на January 1, 2021. Посетено на April 10, 2016.
  2. ↑ „Album review: Fiona Apple, 'The Idler Wheel ...'“. Chicago Tribune. June 18, 2012. Посетено на June 10, 2018.
  3. ↑ „Fiona Apple performs at the Midland“. The Kansas City Star. July 17, 2012. Посетено на June 10, 2018.
  4. ↑ „"Anything We Want" / "Every Single Night" (live at SXSW)“. Exclaim. Посетено на October 10, 2019.
  5. ↑ Hermes, Will (September 9, 2014). „BANKS's New Album: Goddess“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот на September 10, 2014. Посетено на September 9, 2014.
  6. ↑ Muller, Marissa G. (October 2, 2017). „Watch St. Vincent and Fiona Apple Perform Together at Trans-Pecos Festival in Marfa“. W. Посетено на July 25, 2021.
  7. ↑ Празен навод (help)
  8. ↑ Lee, Dan P. (June 17, 2012). „'I Just Want to Feel Everything': Hiding Out With Fiona Apple, Musical Hermit“. Vulture. Архивирано од изворникот на February 9, 2013. Посетено на June 19, 2012.
  9. ↑ Ehrlich, Dimitri (January 5, 1997). „A Message Far Less Pretty Than the Face“. The New York Times. Посетено на April 19, 2020.
  10. ↑ Johnson, Carolyn D. (2010). Harlem Travel Guide. Welcome to Harlem. стр. 94. ISBN 9781449915889.
  11. ↑ „Fiona Apple“. Notable Biographies. Посетено на September 5, 2014.
  12. ↑ „Fiona Apple“. Notable Biographies. Посетено на September 5, 2014.
  13. ↑ Bevilacqua, Rachele (1996). „Fiona Apple“. Tribeca 75.
  14. ↑ Празен навод (help)
  15. ↑ Празен навод (help)
  16. ↑ Marc Maron (July 16, 2012). „Episode 297“. WTF with Marc Maron (Podcast). Посетено на October 25, 2016.
  17. ↑ Luck, Otto (November 1997). „Fiona Apple Suffers for Her Sins (and So Do We)“. NY Rock. Архивирано од изворникот на July 16, 2012. Посетено на September 23, 2005.
  18. ↑ „Images – Fiona Apple“. Imagesjournal.com. Посетено на September 2, 2011.
  19. ↑ Празен навод (help)
  20. ↑ „Fiona Apple with David Garza and Damien Rice“. San Diego Arts. Архивирано од изворникот на January 1, 2021. Посетено на February 15, 2010.
  21. ↑ 21,0 21,1 Празен навод (help)
  22. ↑ "Gold and Platinum Searchable Database" Архивирано на 28 февруари 2007 г..
  23. ↑ „Loyal fans helped free Fiona Apple's CD“. Today.com Entertainment. Associated Press. October 5, 2005.
  24. ↑ Harrington, Richard (November 28, 1999). „Fiona Apple: The Time Is Ripe“. The Washington Post. стр. G1. Посетено на April 19, 2020.
  25. ↑ "Gold and Platinum Searchable Database" [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}.. RIAA.com.
  26. ↑ „Loyal fans helped free Fiona Apple's CD“. Today.com Entertainment. Associated Press. 5. 10. 2005. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  27. ↑ „Music-Slam Concert Review - Fiona Apple @ Roseland Ballroom (02.29.2000)“. Music-slam.com. 30. 6. 2005. Архивирано од изворникот на 02. 04. 2015. Посетено на 22. 3. 2015. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  28. ↑ Ryan, Gavin (2011). Australia's Music Charts 1988–2010. Mt. Martha, VIC, Australia: Moonlight Publishing.
  29. ↑ Eliscu, Jenny (2004). „Fiona Apple“. Во Brackett, Nathan; Hoard, Christian D. (уред.). The New Rolling Stone Album Guide (4th. изд.). New York: Fireside. стр. 23. ISBN 0-74-320169-8.
  30. ↑ „125 Best Albums of the Past 25 Years“. Spin. Посетено на 21. 1. 2016. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate= (help)
  31. ↑ „Best Albums of the '90s“. 14. 2. 2011. Архивирано од изворникот на 18. 2. 2011. Посетено на 6. 5. 2011. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  32. ↑ Eliscu, Jenny (June 18, 2012). „Fiona Apple: The Billboard Cover Story“. Billboard. Архивирано од изворникот April 17, 2020.
  33. ↑ Празен навод (help)
  34. ↑ Fricke, David; Hermes, Will; Hoard, Christian; Rosen, Jody; Sheffield, Rob (December 25, 2009). „50 Best Albums of the Decade“. Rolling Stone (1094/1095). стр. 47–56. Архивирано од изворникот на March 30, 2010. Посетено на 1 September 2011.
  35. ↑ „The 500 Greatest Albums of All Time“. Rolling Stone. September 22, 2020. Посетено на September 24, 2020.
  36. ↑ „Decades Rock Live“. YouTube. Архивирано од изворникот на November 3, 2007. Посетено на April 12, 2014.
  37. ↑ Празен навод (help)
  38. ↑ Battan, Carrie (March 7, 2012). „Fiona Apple Reveals Album Title“. Pitchfork. Архивирано од изворникот на July 15, 2012. Посетено на March 7, 2012.
  39. ↑ „Welcome | The Official Fiona Apple site“. Fiona-apple.com. Посетено на May 1, 2012.
  40. ↑ Празен навод (help)
  41. ↑ „The Idler Wheel Is Wiser than the Driver of the Screw and Whipping Cords Will Serve You More than Ropes Will Ever Do – Fiona Apple“. Metacritic. CBS Interactive. Посетено на June 18, 2012.
  42. ↑ „Fiona Apple Talks Secret Marriage, Antipsychotics, Louis CK In New Interview“. Stereogum. April 17, 2020. Архивирано од изворникот на April 21, 2020. Посетено на April 17, 2020.
  43. ↑ Lee, Dan P. (June 17, 2012). „'I Just Want to Feel Everything': Hiding Out With Fiona Apple, Musical Hermit“. Vulture. Архивирано од изворникот на February 9, 2013. Посетено на June 19, 2012.
  44. ↑ McDougan, Farfel (September 20, 2012). „Fiona Apple Arrested“. New York Music News. Архивирано од изворникот на September 23, 2012. Посетено на March 26, 2020.
  45. ↑ „Fiona Apple Arrested for Hash in Texas“. TMZ. September 20, 2012. Посетено на September 21, 2012.
  46. ↑ Davis, Edward (November 17, 2012). „Listen: Fiona Apple's "Dull Tool" From The 'This Is 40' Soundtrack; Paul Rudd Hearts Ween In New Poster“. IndieWire. Архивирано од изворникот на November 21, 2012. Посетено на February 1, 2013.
  47. ↑ Apple, Fiona (November 21, 2012). „She is my best friend“. Letters of Note. Архивирано од изворникот на January 21, 2013. Посетено на February 12, 2013.
  48. ↑ Ortega, Mark (February 3, 2018). „WATCH: Shirley Manson and Fiona Apple cover "You Don't Own Me"“. Pass The Aux. Архивирано од изворникот на January 1, 2021. Посетено на February 4, 2018.
  49. ↑ Празен навод (help)
  50. ↑ Murphy, Chris (April 1, 2020). „Fiona Apple and Her Dog Announce Fetch the Bolt Cutters Will Arrive This Month“. Vulture. Архивирано од изворникот на April 17, 2020. Посетено на April 17, 2020.
  51. ↑ Curto, Justin (April 17, 2020). „Critics Agree: Fiona Apple's Fetch the Bolt Cutters Is an Instant Classic“. Vulture. Посетено на May 2, 2020.
  52. ↑ Празен навод (help)
  53. ↑ Skinner, Tom (June 17, 2020). „Fiona Apple and Blake Mills to appear on Bob Dylan's new album 'Rough and Rowdy Ways'“. NME. Посетено на November 22, 2020.

Надворешни врски

уреди


Награди и достигнувања
Претходник
Аланис Морисет 		Најдобар нов музичар (MTV Video )
1997 		Наследник
Натали Имбруља
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Фиона_Епл&oldid=5210701“