Феба (митологија)

Феба
	Член на Титаните
	Фреска од Херкуланеум од уметникот по име "Александар од Атина", 1 век пне, на која се прикажани Феба, Лето, Ниоба, Хиларија, Национален археолошки музеј во (Неапол
	Божица на "блескавиот" интелект и пророштво
Сопружник	Коеј
Родители	Уран и Геја
Браќа/сестри	Титани Криј ; Крон ; Коеј ; Хиперион ; Јапет ; Мнемозина ; Океан ; Феба ; Реја ; Тетија ; Темида ; Хекатонхири Бриареј ; Кот ; Гиг ; Киклопи Арги ; Бронти ; Стеропи ; Други браќа и сестри Џинови ; Еринии (Фурии) ; Мелии ; Полубраќа и сестри Афродита ; Тифон ; Питон ; Уран ;
Деца	Лето, Астерија, Лелант

Во старогрчката митологија, Феба (/ˈfiːбi/; на грчки: Φοίβη Phoibe, поврзано со Phoebos или "сјајна") била една од Титаните, синови и ќерки на Уран и Геја.^[1]

Митологија

Феба традиционално се поврзувала со месечината (види Селена), како и кај Мајкл Дрејтон (Ендимион и Феба) (1595), првата долга обработка на митот за Ендимион на англиски јазик. Нејзин сопруг бил нејзиниот брат Коеј, со кого имала две ќерки, Лето, која ги родила Аполон и Артемида, и Астерија, ѕвезда-божица која родила само една ќерка Хеката.^[2] Со оглед на значењето на нејзиното име и поврзаноста со пророчиштето во Делфи, на Феба веројатно се гледало како на титанска божица на пророштвото и пророчкиот интелект.

Преку Лето, Феба била бабата на Аполон и Артемида. Имињата Феба и Фебиј (машки род) почнале да се применува како синоними за Артемида и Аполон (како и за Селена и Хелиј).^[3]

Пророчицата од Делфи во Eumenides, на Есхил самата кажува дека, контролата врз Делфиското пророчиште ја добила од страна на Темида. Г. С. Робертсон, истакнува дека пророчките сили во Делфи, одговараат на три генерации на боговите, "Уран, го дал оракулот на неговата сопруга Геја а Хронос потоа го отстапил на неговата сестра Темида."^[4]

Кога му дошло ред Зевс да го даде на подарок, Есхил не можел да рече дека оракулот директно му бил даден на Аполон, кој сè уште не се родил, и како што забележува Робертсон^[4], тука морало да се наметне посредништвото на Феба. .

Литература

Aeschylus, Persians. Seven against Thebes. Suppliants. Prometheus Bound. Edited and translated by Alan H. Sommerstein. Loeb Classical Library No. 145. Cambridge, MA: Harvard University Press, 2009. ISBN 978-0-674-99627-4978-0-674-99627-4. Online version at Harvard University Press.
Apollodorus, Apollodorus, The Library, with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921. Online version at the Perseus Digital Library.
Caldwell, Richard, Hesiod's Theogony, Focus Publishing/R. Pullins Company (June 1, 1987). ISBN 978-0-941051-00-2978-0-941051-00-2.
Hesiod, Theogony, in The Homeric Hymns and Homerica with an English Translation by Hugh G. Evelyn-White, Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1914. Online version at the Perseus Digital Library.
Hymn to Hermes (4), in The Homeric Hymns and Homerica with an English Translation by Hugh G. Evelyn-White, Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1914. Online version at the Perseus Digital Library.

Наводи

↑ Hesiod, Theogony 116-138.
↑ Hesiod Theogony 404-452.
↑ Compare the relation of the comparatively obscure archaic figure of Pallas and Pallas Athena.
↑ ^4,0 ^4,1 D. S. Robertson, "The Delphian Succession in the Opening of the Eumenides" The Classical Review 55.2 (September 1941, pp. 69-70) p. 69.

[1] Hesiod, Theogony 116-138.

[2] Hesiod Theogony 404-452.

[3] Compare the relation of the comparatively obscure archaic figure of Pallas and Pallas Athena.

[:0-4] 4,0 ^4,1 D. S. Robertson, "The Delphian Succession in the Opening of the Eumenides" The Classical Review 55.2 (September 1941, pp. 69-70) p. 69.

[1]

[2]

[3]

[4]