Митови за создавањето

Митови за создавање се симболични наративи за потеклото на вселената.[1][2][3] Потеклото на вселената е една од главните теми на сите митологии. Митолозите често прават разлика помеѓу вистинските митови за создавање или космогонии и митовите за потеклото. Космогониите кажуваат како настанал универзумот од некоја исконска состојба. Космогониските митови генерално го достигнуваат својот врв во создавањето на човечката раса, по што митскиот космос станува сличен на светот на човечкото искуство. Митовите за потекло даваат објаснување за тоа како подоцна настанале карактеристиките на познатиот свет, како што се луѓето, животните и општествениот поредок.[4] Овие митови обично се продолжение на космогонијата и од неа ја земаат својата основна структура.[5]

Создавањето (околу 1896–1902) на сликите на Џејмс Тисо

Природата и значењето на митовите за создавање

уреди

Митови за создавање се едни од најраните обиди на човештвото да одговори на некои од најдлабоките прашања за природата и потеклото на универзумот. На овие прашања и денес се обидуваат да одговорат.[6] Космогонијата ја нуди етиологијата на постојниот свет или поредок и исто така придонесува за неговата стабилност.[7] Меѓутоа, космогонискиот мит никогаш не е едноставно етиолошки, бидејќи се занимава со крајниот извор на сите нешта. Митовите за создавање се основата за ориентацијата на човекот во светот. Тие го дефинираат местото на човекот во универзумот и каков однос треба да има човекот со другите луѓе, природата и целиот свет; тие го поставуваат основниот тон што ги одредува сите други гестови, дејства и структури во една култура.[8]

Иако митот за создавањето (или космогонискиот мит) не мора да води кон негово ритуално изразување, обредот често е драматична претстава на митот. Оваа драматичност се изведува за да се нагласи трајноста и ефективноста на централните теми на митот, како извор и темел на вредностите во културата. Во повеќето религиски заедници постои концепт на свето и профано време. Врз основа на космогонискиот мит се утврдува светото, или реалното време. Тоа е времето кое е најефективно за животот на заедницата, а драматизацијата (имплементацијата) на митот за создавањето ѝ овозможува на заедницата да замислува време кое е со различен квалитет од обичното време.[8] Овде не се работи за потсетување, туку за обновување на далечни митски настани.[9]

Космогониите имаат функција на всадување или повторување на првобитната креација. Симболичното повторување на митот за создавањето во многу култури се сметало и се смета за нова креација. Таква нова креација, на пример, „се случува“ при раѓањето на детето, исцелување од болест, па дури и во самата смрт како нешто ново, нова ситуација. Освен за поединецот, митовите за создавање се исто така многу важни и ефективни за цели општества: „Кога се повторуваат митовите, целата заедница се обновува, ги наоѓа своите извори, ги преживува своите почетоци.[10] Така, на пример, во некои култури устоличувањето на нов крал се поистоветувало со повторното создавање или обновување на светот.[10] Слично на тоа, церемониите и обредите поврзани со „Нова година “ се сметале за повторување на оригиналниот настан на создавањето на светот. Така, создавањето на светот во Месопотамија, особено кај Вавилонците, ритуално се повторувало за време на прославата на Новата година.[11] Веројатно, дел од тоа го има и во модерните новогодишни прослави. Изградбата на одредени градби, особено храмови, но и цели градови како слика на светот, се сметало за повторување на космогонијата, понекогаш дури и за „копирање“ на веќе постоечките небесни градови.[12]

Заеднички елементи во митовите за создавање

уреди

Иако разделени со безброј географски бариери, многу култури развиле митови за создавање со истите основни елементи:

 
Один и неговите браќа го создаваат светот од телото на божеството Имир.

Така, многу митови започнуваат со темата на раѓање. Ова е веројатно затоа што породувањето симболизира нов живот, а почетокот на животот на земјата може да се спореди со почетокот на животот на детето. Ова е тесно поврзано со идејата за првиот татко и мајка на светот, или со раскажувањето на генеалогијата на боговите.

Речиси во секој антички мит се појавува врховно суштество. Тоа е она што покренува низа настани што резултираат со создавање на светот. Понекогаш постојат две суштества: пасивен и активен креатор.

Честа е и темата за потеклото на животот над или под земјата.

Според некои традиции, луѓето и животните некогаш живееле во мир. Меѓутоа, тие биле осветени со гревот на народот. Овој грев често е предизвикан од стравот од темнината и е симболизиран со оган. Во други легенди, човечката невиност е нарушена од еден од боговите, а не од самите луѓе.[13]

Создавањето често се случува преку одвојување или диференцијација на елементите. Такви примери сеː одвојување на небото од земјата, светлината од темнината, земјата од морето, андрогиното суштество на женско и машко и слично.

Видови митови за создавање

уреди

Еволутивна класификација

уреди

Митови за создавање може да се класифицираат според еволутивната фаза на нивниот развој, почнувајќи од најархаичните (наједноставните) до модерните (најкомплексните) митови на западните култури. Така, најархаичните митови би биле митовите за создавање на примитивните африкански или индиски племиња, а најсложените митови би биле оние кои се наоѓаат во традициите на монотеистичките религии. Овој пристап бил развиен и користен од научниците во 19 век. Меѓутоа, како приговор на оваа класификација, може да се каже дека почетокот на светот истовремено го претставува почетокот на човечката состојба и за овој почеток невозможно е да се зборува и прифати како за нешто едноставно.[8]

Класификација според географски критериуми

уреди

Митовите за создавање може да се класифицираат и според географски критериуми. Така, постојат: митови од Блискиот Исток, митови од класичниот хеленистички свет, индиски митови, митови од Далечниот исток ( Кина, Јапонија, итн.), митови за создавање на Северна и Јужна Америка, африкански митови и митови од Австралија и Океанија, итн. Проблемот е што со оваа класификација е многу тешко да се дознае нешто повеќе за содржината и природата на самите митови, освен некои елементи во митовите кои се географски условени. Така, на пример, некои митови за создавање ги рефлектираат географските услови на одредена култура. Во Месопотамија, лоцирана помеѓу реките Еуфрат и Тигар, зависноста од системот за наводнување и постојаната закана од поплави имале силно влијание врз секојдневниот живот, а соодветно на тоа, дејството на водата и моќта над водите одиграле голема улога во месопотамска митологија.[4]

Структурна класификација

уреди

Меѓутоа, современите научници почнале да проучуваат различни видови митови во однос на структурите кои што ги откриваат. Така постојат:

 
Создавањето на Адам, Систинската капела
  • Создавање од врвно суштество: Во овој вид на создавање, божеството создавач го создава светот со помош на неговиот креативен збор, или со еманација, при што космосот често се вреднува како дегенерација на божественото. Идејата за „ создавање од ништо“ се појавува за прв пат во доцната антика. Создавањето често се случува преку уредувањето на „нередот“ кој морало да се надмине и кој содржи неподелена примарна материја. Светот често потекнува од телото на едно од божествата убиени од друго божество (на пример, од телото на божеството Тиамат убиено од Мардук во епот Енума Елиш, или, во ведската вера, од телото на исконскиот човек Пуруша, кој се распарчува за да обезбеди материјал за светот и сè што е во него). Некои од карактеристиките на ова врховно битие (божество) се:
  • тоа е олицетворение на мудроста и моќта и постои пред создавањето на светот, создавањето е свесно, намерно и наредено;
  • создавањето е истовремено израз на слобода и божествена намера,
  • во неколку митови за создавањето, божеството создавач го напушта светот откако ќе се создаде (види деизам) и се појавува само кога создадениот поредок е загрозен од некаков вид катастрофа,
  • врховното божество творец често е небесен бог. Тука може да се избројат и библиските приказни за создавањето.
  • Создавање со појава: Во овој тип на мит за создавање, суштество излегува од подземниот свет врз основа на сопствената внатрешна моќ. Создадениот ред постепено се појавува во последователни фази. Ова е слично на раѓањето или метаморфозата (трансформацијата) на светот од ембрионална состојба во состојба на зрелост. Се истакнува симболиката на земјата или дел од земјата како складиште на сите потенцијални форми. Како што врховното божество-креатор е еквивалент на небото, така и митот за појавата го наоѓа својот еквивалент во сликата на Земјата, бремена жена или семе.
  • Создавање од прогениторот на светот: Поврзан со друг вид мит е митот дека светот настанал како потомство на исконска мајка и татко. Тие ја симболизираат Земјата (мајката) и небото (таткото). Прогениторите генерално се појавуваат овде во подоцнежна фаза од процесот на создавање. Пред создавањето на светските прогенитори, постои некаков вид на неред (хаос). Родителите често се прикажуваат како пасивни и незаинтересирани, што ја симболизира состојба на тишина и совршенство. Нивните потомци, напротив, често се активни, симболизирајќи ја актуелноста, фрагментацијата и определеноста на реалноста - тие се дефиниција за конкретната реалност. Потеклото на светот што постои помеѓу небото и земјата често се објаснува со одвојувањето на световните предци. Тука може да се набројат и митовите за Мајката Земја, „давателот на се“. Најпозната таква мајка е Грчката Гаја.
  • Создавање од космичкото јајце: Јајцето ја симболизира севкупноста од која произлегува целото создание. Тоа е како утроба која го содржи семето на создавањето. Можностите за совршено суштество се содржани во јајцето. Јајцето исто така го симболизира раѓањето, повторното раѓање и нов живот. Според тоа, многу митови за создавање кажуваат како светот настанал од исконско (космичко) јајце во кое сите нешта се содржани во ембрионска состојба. Клучниот момент во космогониите од овој тип е обично чинот на кршење на лушпата од јајцето. Од неа може да произлезе или целата реалност, или некој од боговите, или првиот човек, или некое друго митско суштество или реалност.
  • Создавање од „нуркач“: Два елементи се важни овде. Прво, тука е темата за космогониската (исконска) вода, која ги симболизира недиференцираните води што постоеле пред создавањето на земјата. Второ, секогаш има некое животно (обично желка, дабар или некое друго слично животно) што нурка во водата за да добие парче земја (кал) од кое потоа се раѓа познатиот свет. Во некои подетални верзии на овој мит, ѓаволот се појавува како нуркач и божеството му заповеда да извади малку земја на површината.

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. Encyclopædia Britannica 2009
  2. Womack 2005, "Creation myths are symbolic stories describing how the universe and its inhabitants came to be. Creation myths develop through oral traditions and therefore typically have multiple versions."
  3. „Creation Stories“. Signs & Symbols — An Illustrated Guide to Their Origins and Meanings. DK Publishing. 2008. стр. 157. ISBN 9781405325394. For many they are not a literal account of events, but may be perceived as symbolic of a deeper truth.
  4. 4,0 4,1 Bruce Vawter, "Creation stories", u: Microsoft Student with Encarta Premium 2007 (DVD), Microsoft Corporation, Redmond 2007.
  5. Mircea Eliade, Mit i zbilja, Matica hrvatska, Zagreb 1970, 23.
  6. Bernard Doyle, "Creation myths", u: Encyclopedia Mythica.
  7. Manfred Hutter, "Kosmogonie", u: Lexikon für Theologie und Kirche, sv. VI, Herder, Freiburg-Basel-Wien 2006, 398.
  8. 8,0 8,1 8,2 Charles Long, "Creation Myth", u: Encyclopaedia Britannica 2007 Ultimate Reference Suite (DVD), Encyclopaedia Britannica, Chicago 2007.
  9. Mircea Eliade, Mit i zbilja, Matica hrvatska, Zagreb 1970, 21.
  10. 10,0 10,1 Mircea Eliade, Mit i zbilja, Matica hrvatska, Zagreb 1970, 39.
  11. Mircea Eliade, Povijest vjerovanja i religijskih ideja. Od kamenog doba do eleuzinskih misterija, Fabula Nova, Zagreb 2006, 99-102.
  12. Mircea Eliade, Povijest vjerovanja i religijskih ideja. Od kamenog doba do eleuzinskih misterija, Fabula Nova, Zagreb 2006, 86-87.
  13. Lindsey Murtagh, Common Elements in Creation Myths (http://www.cs.williams.edu/~lindsey/myths/myths.html, datum pristupa: 13. ožujka 2009).

Литература

уреди

 

Надворешни врски

уреди