Митови за создавањето

Митови за создавање се симболични наративи за потеклото на вселената. Потеклото на вселената е една од главните теми на сите митологии. Митолозите често прават разлика помеѓу вистинските митови за создавање или космогонии и митовите за потеклото. Космогониите кажуваат како настанал универзумот од некоја исконска состојба. Космогониските митови генерално го достигнуваат својот врв во создавањето на човечката раса, по што митскиот космос станува сличен на светот на човечкото искуство. Митовите за потекло даваат објаснување за тоа како подоцна настанале карактеристиките на познатиот свет, како што се луѓето, животните и општествениот поредок. Овие митови обично се продолжение на космогонијата и од неа ја земаат својата основна структура.

Создавањето (околу 1896–1902) на сликите на Џејмс Тисо

Природата и значењето на митовите за создавање

Митови за создавање се едни од најраните обиди на човештвото да одговори на некои од најдлабоките прашања за природата и потеклото на универзумот. На овие прашања и денес се обидуваат да одговорат. Космогонијата ја нуди етиологијата на постојниот свет или поредок и исто така придонесува за неговата стабилност. Меѓутоа, космогонискиот мит никогаш не е едноставно етиолошки, бидејќи се занимава со крајниот извор на сите нешта. Митовите за создавање се основата за ориентацијата на човекот во светот. Тие го дефинираат местото на човекот во универзумот и каков однос треба да има човекот со другите луѓе, природата и целиот свет; тие го поставуваат основниот тон што ги одредува сите други гестови, дејства и структури во една култура.

Иако митот за создавањето (или космогонискиот мит) не мора да води кон негово ритуално изразување, обредот често е драматична претстава на митот. Оваа драматичност се изведува за да се нагласи трајноста и ефективноста на централните теми на митот, како извор и темел на вредностите во културата. Во повеќето религиски заедници постои концепт на свето и профано време. Врз основа на космогонискиот мит се утврдува светото, или реалното време. Тоа е времето кое е најефективно за животот на заедницата, а драматизацијата (имплементацијата) на митот за создавањето ѝ овозможува на заедницата да замислува време кое е со различен квалитет од обичното време. Овде не се работи за потсетување, туку за обновување на далечни митски настани.

Космогониите имаат функција на всадување или повторување на првобитната креација. Симболичното повторување на митот за создавањето во многу култури се сметало и се смета за нова креација. Таква нова креација, на пример, „се случува“ при раѓањето на детето, исцелување од болест, па дури и во самата смрт како нешто ново, нова ситуација. Освен за поединецот, митовите за создавање се исто така многу важни и ефективни за цели општества: „Кога се повторуваат митовите, целата заедница се обновува, ги наоѓа своите извори, ги преживува своите почетоци. Така, на пример, во некои култури устоличувањето на нов крал се поистоветувало со повторното создавање или обновување на светот. Слично на тоа, церемониите и обредите поврзани со „Нова година “ се сметале за повторување на оригиналниот настан на создавањето на светот. Така, создавањето на светот во Месопотамија, особено кај Вавилонците, ритуално се повторувало за време на прославата на Новата година. Веројатно, дел од тоа го има и во модерните новогодишни прослави. Изградбата на одредени градби, особено храмови, но и цели градови како слика на светот, се сметало за повторување на космогонијата, понекогаш дури и за „копирање“ на веќе постоечките небесни градови.

Заеднички елементи во митовите за создавање

Иако разделени со безброј географски бариери, многу култури развиле митови за создавање со истите основни елементи:

Один и неговите браќа го создаваат светот од телото на божеството Имир.

Така, многу митови започнуваат со темата на раѓање. Ова е веројатно затоа што породувањето симболизира нов живот, а почетокот на животот на земјата може да се спореди со почетокот на животот на детето. Ова е тесно поврзано со идејата за првиот татко и мајка на светот, или со раскажувањето на генеалогијата на боговите.

Речиси во секој антички мит се појавува врховно суштество. Тоа е она што покренува низа настани што резултираат со создавање на светот. Понекогаш постојат две суштества: пасивен и активен креатор.

Честа е и темата за потеклото на животот над или под земјата.

Според некои традиции, луѓето и животните некогаш живееле во мир. Меѓутоа, тие биле осветени со гревот на народот. Овој грев често е предизвикан од стравот од темнината и е симболизиран со оган. Во други легенди, човечката невиност е нарушена од еден од боговите, а не од самите луѓе.

Создавањето често се случува преку одвојување или диференцијација на елементите. Такви примери сеː одвојување на небото од земјата, светлината од темнината, земјата од морето, андрогиното суштество на женско и машко и слично.

Видови митови за создавање

Еволутивна класификација

Митови за создавање може да се класифицираат според еволутивната фаза на нивниот развој, почнувајќи од најархаичните (наједноставните) до модерните (најкомплексните) митови на западните култури. Така, најархаичните митови би биле митовите за создавање на примитивните африкански или индиски племиња, а најсложените митови би биле оние кои се наоѓаат во традициите на монотеистичките религии. Овој пристап бил развиен и користен од научниците во 19 век. Меѓутоа, како приговор на оваа класификација, може да се каже дека почетокот на светот истовремено го претставува почетокот на човечката состојба и за овој почеток невозможно е да се зборува и прифати како за нешто едноставно.

Класификација според географски критериуми

Митовите за создавање може да се класифицираат и според географски критериуми. Така, постојат: митови од Блискиот Исток, митови од класичниот хеленистички свет, индиски митови, митови од Далечниот исток ( Кина, Јапонија, итн.), митови за создавање на Северна и Јужна Америка, африкански митови и митови од Австралија и Океанија, итн. Проблемот е што со оваа класификација е многу тешко да се дознае нешто повеќе за содржината и природата на самите митови, освен некои елементи во митовите кои се географски условени. Така, на пример, некои митови за создавање ги рефлектираат географските услови на одредена култура. Во Месопотамија, лоцирана помеѓу реките Еуфрат и Тигар, зависноста од системот за наводнување и постојаната закана од поплави имале силно влијание врз секојдневниот живот, а соодветно на тоа, дејството на водата и моќта над водите одиграле голема улога во месопотамска митологија.

Структурна класификација

Меѓутоа, современите научници почнале да проучуваат различни видови митови во однос на структурите кои што ги откриваат. Така постојат:

Создавањето на Адам, Систинската капела

• Создавање од врвно суштество: Во овој вид на создавање, божеството создавач го создава светот со помош на неговиот креативен збор, или со еманација, при што космосот често се вреднува како дегенерација на божественото. Идејата за „ создавање од ништо“ се појавува за прв пат во доцната антика. Создавањето често се случува преку уредувањето на „нередот“ кој морало да се надмине и кој содржи неподелена примарна материја. Светот често потекнува од телото на едно од божествата убиени од друго божество (на пример, од телото на божеството Тиамат убиено од Мардук во епот Енума Елиш, или, во ведската вера, од телото на исконскиот човек Пуруша, кој се распарчува за да обезбеди материјал за светот и сè што е во него). Некои од карактеристиките на ова врховно битие (божество) се:
• тоа е олицетворение на мудроста и моќта и постои пред создавањето на светот, создавањето е свесно, намерно и наредено;
• создавањето е истовремено израз на слобода и божествена намера,
• во неколку митови за создавањето, божеството создавач го напушта светот откако ќе се создаде (види деизам) и се појавува само кога создадениот поредок е загрозен од некаков вид катастрофа,
• врховното божество творец често е небесен бог. Тука може да се избројат и библиските приказни за создавањето.
• Создавање со појава: Во овој тип на мит за создавање, суштество излегува од подземниот свет врз основа на сопствената внатрешна моќ. Создадениот ред постепено се појавува во последователни фази. Ова е слично на раѓањето или метаморфозата (трансформацијата) на светот од ембрионална состојба во состојба на зрелост. Се истакнува симболиката на земјата или дел од земјата како складиште на сите потенцијални форми. Како што врховното божество-креатор е еквивалент на небото, така и митот за појавата го наоѓа својот еквивалент во сликата на Земјата, бремена жена или семе.
• Создавање од прогениторот на светот: Поврзан со друг вид мит е митот дека светот настанал како потомство на исконска мајка и татко. Тие ја симболизираат Земјата (мајката) и небото (таткото). Прогениторите генерално се појавуваат овде во подоцнежна фаза од процесот на создавање. Пред создавањето на светските прогенитори, постои некаков вид на неред (хаос). Родителите често се прикажуваат како пасивни и незаинтересирани, што ја симболизира состојба на тишина и совршенство. Нивните потомци, напротив, често се активни, симболизирајќи ја актуелноста, фрагментацијата и определеноста на реалноста - тие се дефиниција за конкретната реалност. Потеклото на светот што постои помеѓу небото и земјата често се објаснува со одвојувањето на световните предци. Тука може да се набројат и митовите за Мајката Земја, „давателот на се“. Најпозната таква мајка е Грчката Гаја.
• Создавање од космичкото јајце: Јајцето ја симболизира севкупноста од која произлегува целото создание. Тоа е како утроба која го содржи семето на создавањето. Можностите за совршено суштество се содржани во јајцето. Јајцето исто така го симболизира раѓањето, повторното раѓање и нов живот. Според тоа, многу митови за создавање кажуваат како светот настанал од исконско (космичко) јајце во кое сите нешта се содржани во ембрионска состојба. Клучниот момент во космогониите од овој тип е обично чинот на кршење на лушпата од јајцето. Од неа може да произлезе или целата реалност, или некој од боговите, или првиот човек, или некое друго митско суштество или реалност.
• Создавање од „нуркач“: Два елементи се важни овде. Прво, тука е темата за космогониската (исконска) вода, која ги симболизира недиференцираните води што постоеле пред создавањето на земјата. Второ, секогаш има некое животно (обично желка, дабар или некое друго слично животно) што нурка во водата за да добие парче земја (кал) од кое потоа се раѓа познатиот свет. Во некои подетални верзии на овој мит, ѓаволот се појавува како нуркач и божеството му заповеда да извади малку земја на површината.

Поврзано

• Мит
• Митологија
• Политеизам
• Религија

Литература

 

• Ashkenazi, Michael (2008). Handbook of Japanese mythology (illustrated. изд.). Oxford University Press USA. ISBN 978-0-19-533262-9.
• Barbour, Ian G. (1997). Religion and Science: Historical and Contemporary Issues (first revised. изд.). HarperSanFrancisco. стр. 58, 65. ISBN 978-0-06-060938-2.
• Bastian, Dawn E.; Mitchell, Judy K. (2004). Handbook of Native American Mythology. Santa Barbara: ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-533-9.
• Boas, Franz (1916). „Tsimshian Mythology“. Annual Report of the Bureau of American Ethnography.
• Bodde, Derk (1961). „Myths of Ancient China“. Во Samuel Noah Kramer (уред.). Mythologies of the Ancient World. Anchor.
• Booth, Anna Birgitta (1984). „Creation myths of the North American Indians“. Во Alan Dundes (уред.). Sacred Narrative: Readings in the Theory of Myth. University of California Press. ISBN 978-0-520-05192-8.
• Courlander, Harold (2002). A Treasury of African Folklore: The Oral Literature, Traditions, Myths, Legends, Epics, Tales, Recollections, Wisdom, Sayings, and Humor of Africa. Marlowe & Company. ISBN 978-1-56924-536-1.
• „Creation Myth“. Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions. Merriam-Webster. 1999. ISBN 978-0-87779-044-0.
• Doty, William (2007). Myth: A Handbook. University Alabama Press. ISBN 978-0-8173-5437-4.
• Eliade, Mircea (1963). Patterns in comparative religion. The New American Library-Meridian Books. ISBN 978-0-529-01915-8.
• Eliade, Mircea (1964). Myth and Reality. Allen & Unwin. ISBN 978-0-04-291001-7.
• Frank; Leaman, Oliver (2004). History of Jewish Philosophy. Psychology Press. ISBN 978-0-415-32469-4.
• Frankfort, Henri (1977). The Intellectual Adventure of Ancient Man: An Essay on Speculative Thought in the Ancient Near East. University of Chicago Press. ISBN 978-0226260082.
• Giddens, Sandra; Giddens, Owen (2006). African Mythology. The Rosen Publishing Group. ISBN 978-1-4042-0768-4.
• Honko, Lauri (1984). „The Problem of Defining Myth“. Во Alan Dundes (уред.). Sacred Narrative: Readings in the Theory of Myth. University of California Press. ISBN 978-0-520-05192-8.
• Johnston, Susan A. (2009). Religion, Myth, and Magic: The Anthropology of Religion-a Course Guide. Recorded Books, LLC. ISBN 978-1-4407-2603-3.
• Kimball, Charles (2008). „Creation Myths and Sacred Stories“. Comparative Religion. The Teaching Company. ISBN 978-1-59803-452-3.
• Knappert, Jan (1977). Bantu Myths and Other Tales. Brill Archive. ISBN 978-90-04-05423-3.
• Leeming, David Adams; Leeming, Margaret Adams (1994). Encyclopedia of Creation Myths (2nd. изд.). ABC-CLIO. ISBN 978-0-87436-739-3.
• Leeming, David A. (2001). Myth: A Biography of Belief. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-514288-4.
• Leeming, David Adams; Leeming, Margaret Adams (2009). A Dictionary of Creation Myths (Oxford Reference Online. изд.). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-510275-8.
• Leeming, David A. (2010). Creation Myths of the World (2nd. изд.). ABC-CLIO. ISBN 978-1-59884-174-9.
• Leeming, David A. (2011a). „Creation“. The Oxford companion to world mythology (online. изд.). Oxford University Press. ISBN 9780195156690. Посетено на 13 октомври 2011.
• Leeming, David A. (2011b). „Earth-Diver Creation“. The Oxford companion to world mythology (online. изд.). Oxford University Press. ISBN 9780195102758. Посетено на 13 октомври 2011.
• Leonard, Scott A; McClure, Michael (2004). Myth and Knowing (illustrated. изд.). McGraw-Hill. ISBN 978-0-7674-1957-4.
• Littleton, C. Scott (2005). Gods, goddesses, and mythology. 1. Marshall Cavendish. ISBN 978-0-7614-7559-0.
• Long, Charles H. (1963). Alpha: The Myths of Creation. New York: George Braziller.
• MacClaglan, David (1977). Creation Myths: Man's Introduction to the World. Thames & Hudson. ISBN 978-0-500-81010-1.
• Mair, Victor H. (1990). Tao Te Ching: The Classic Book of Integrity and the Way, by Lao Tzu. Bantam Books. ISBN 978-0-553-07005-7.
• McMullin, Ernan (2010). „Creation ex nihilo: early history“. Во Burrell, David B.; Cogliati, Carlo; Soskice, Janet M.; Stoeger, William R. (уред.). Creation and the God of Abraham. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9781139490788.
• May, Gerhard (2004). Creatio ex nihilo (English trans. of 1994. изд.). T&T Clarke International. ISBN 9780567083562.
• „myth“. Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. 2009.
• Nassen-Bayer; Stuart, Kevin (oktobar 1992). „Mongol creation stories: man, Mongol tribes, the natural world and Mongol deities“. 2. 51. Asian Folklore Studies: 323–334. Посетено на 6 мај 2010.
• Nebe, Gottfried (2002). „Creation in Paul's Theology“. Во Hoffman, Yair; Reventlow, Henning Graf (уред.). Creation in Jewish and Christian Tradition. Sheffield Academic Press. ISBN 9780567573933.
• Pettazzoni, Raffaele; Rose, H A (1954). Essays on the History of Religions. E J Brill.
• Segal, Robert (2004). Myth: A Very Short Introduction. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280347-4.
• Soskice, Janet M. (2010). „Creatio ex nihilo: its Jewish and Christian foundations“. Во Burrell, David B.; Cogliati, Carlo; Soskice, Janet M.; Stoeger, William R. (уред.). Creation and the God of Abraham. Cambridge University Press. ISBN 9781139490788.
• Sproul, Barbara C. (1979). Primal Myths. HarperOne HarperCollinsPublishers. ISBN 978-0-06-067501-1.
• Stocker, Terry (2009). The Paleolithic Paradigm. AuthorHouse. ISBN 978-1-4490-2292-1.
• Sweetman, James Windrow (2002). Islam and Christian Theology. James Clarke & Co. ISBN 978-0-227-17203-2.
• Thomas, Cullen (2008). Brother One Cell: An American Coming of Age in South Korea's Prisons. Penguin. ISBN 978-0-14-311311-9.
• Walton, John H. (2006). Ancient Near Eastern Thought and the Old Testament: Introducing the Conceptual World of the Hebrew Bible. Baker Academic. ISBN 978-0-8010-2750-5.
• Wasilewska, Ewa (2000). Creation stories of the Middle East. Jessica Kingsley Publishers. ISBN 978-1-85302-681-2. Посетено на 23 мај 2011.
• Wheeler-Voegelin, Erminie; Moore, Remedios W. (1957). „The Emergence Myth in Native North America“. Во W. Edson Richmond (уред.). Studies in Folklore, in Honor of Distinguished Service Professor Stith Thompson. Indiana University Press. ISBN 978-0-8371-6208-9.
• Weigle, Marta (1987). „Creation and Procreation, Cosmogony and Childbirth: Reflections on Ex Nihilo Earth Diver, and Emergence Mythology“. Journal of American Folklore. 100 (398): 426–435. doi:10.2307/540902. JSTOR 540902.
• Winzeler, Robert L. (2008). Anthropology and religion: what we know, think, and question. AltaMira Press. ISBN 978-0-7591-1046-5.
• Womack, Mari (2005). Symbols and Meaning: A Concise Introduction. AltaMira Press. ISBN 978-0-7591-0322-1.
• Y.Z. (jun 1824). „Some Account of the Tangousians in general and the Transbaikal Tangousians in particular“. Asiatic Journal and Monthly Miscellany. 17.
• Mircea Eliade, Mit i zbilja, Matica hrvatska, Zagreb 1970.
• Mircea Eliade, Povijest vjerovanja i religijskih ideja. Od kamenog doba do eleuzinskih misterija, Fabula nova, Zagreb 2006.

Надворешни врски

• Мит за создавање - Енциклопедија Британика
• Јапонски мит за создавање
• Мит за создавање на Маите
• Египетски мит за создавање
• Нордиски мит за создавање
• Индоевропски мит за создавање Архивирано на 11 септември 2017 г.
• Архивски примерок на Семрежниот архив (англиски)