Келераба

Келераба или алабаш (латински: Brassica oleracea var. gongylodes) - двегодишно растение што се употребува како зеленчук во исхраната, вид зелкова култура.

Келераба
Алабаш со лисја
Вид	Brassica oleracea
Сортна група	Gongylodes Group
Членови на групата	многу; види го текстот.

Келераба, сирова

Хранлива вредност на 100 г
Јаглехидрати	6,2 g
Шеќери	2,6 g
Влакна	3,6 g
Масти	0.1 g
Белковини	1,7 g
Витамини
Витамин А (екв.)	(0 %) 2 μг
Тиамин (Б1)	(4 %) 0,05 мг
Рибофлавин (Б2)	(2 %) 0,02 мг
Ниацин (Б3)	(3 %) 0,4 мг
Пантот. кис. (Б5)	(3 %) 0,165 мг
Витамин Б6	(12 %) 0,15 мг
Фолна кис. (Б9)	(4 %) 16 μг
Витамин Б12	(0 %) 0 μг
Витамин Ц	(75 %) 62 мг
Витамин Д	(0 %) 0 μг
Витамин Е	(3 %) 0,48 мг
Витамин К	(0 %) 0,1 мг
Минерали
Калциум	(2 %) 24 мг
Железо	(3 %) 0,4 мг
Магнезиум	(5 %) 19 мг
Манган	(7 %) 0,139 мг
Фосфор	(7 %) 46 мг
Калиум	(7 %) 350 мг
Селен	(1 %) 0,7 μг
Натриум	(1 %) 20 мг
Други состојки
Вода	91,00 g
Link to USDA Database entry
Единици μг = микрограми • мг = милиграми МЕ = меѓународни единици
Постотоците се приближно пресметани според препораките за возрасни лица во САД. Извор: База за хранливост — USDA

Распространетост

Келерабата е омилена во Германија и во Индија, а најмногу се одгледува во Северна и Западна Европа, од каде што потекнува. Таа е култивирана сорта на дивата зелка, а името потекнува од германските зборови за зелка (kohl) и репка (rube), бидејќи потсетува на овие две билки.

Градба и состав

Структурата и вкусот на келерабата се слични на срцевината на зелката, но постојат неколку сорти келераба, кои се разликуваат по вкусот и по бојата (од светлозелена до темновиолетова). Келерабата (лисјата и стеблото) се јаде само додека е млада, а плодот е сочен, мек и вкусен. Таа е богата со витамин Ц (62 милиграми во 100 грама плод), а содржи и провитамин А, фосфор, калциум, железо, бакар, манган, магнезиум, тиамин, ниацин, пантотенска киселина и фолна киселина; содржи малку калории - 6,2% јаглехидрати и 1,7% белковини.