Извор (Мегленско)
Извор (грчки: Ανάβρα, Анавра; до 1926 г. Ίσβορο, Исворо[1]) — поранешно село во Ениџевардарско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Меглен на Постолскиот округ во областа Централна Македонија, Грција. Сè до неговото растурање непосредно пред Балканските војни, било населено исклучиво со Македонци.[2]
| Извор Ανάβρα | |
|---|---|
  Извор | |
|
Местоположба во областа   Извор | |
| Координати: 41°3.0′N 22°7.16′E / 41.0500° СГШ; 22.11933° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Постолски |
| Општина | Меглен |
| Општ. единица | Капињани |
| Надм. вис. | 180 м |
| Население | |
| • Вкупно | иселено |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија уреди
Селото било сместнео во северниот дел на областа Маглен, во јужното подножје на плнината Пиново. Лежело западно од Фуштани и северозападно од Кожушани.[2]
Историја уреди
Во Отоманското Царство уреди
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во Извор живееле 70 Македонци-христијани.[3][4]
Целото христијанско население на селото било под врховенството на Бугарската егзархија. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Извор (Izvor) имало 88 Македонци под егзархијата.[3][5]
Во Грција уреди
За време на Првата балканска војна во 1912 г. селото било окупирано од грчка војска и неговото население се иселило во Бугарија. Во 1913 г. е заведено како напуштено и понатаму не е обновено[2] Во 1926 г. празното село е преименувано во Анавра. Во 1928 г. е отпишано, и неговиот атар е припоен кон соседното Фуштани.[6]
Поврзано уреди
Наводи уреди
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Ίσβορο -- Ανάβρα
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 90.
- ↑ 3,0 3,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 148. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 102 – 103.
- ↑ Φούστανη.