Жељувино

село во Општина Старо Нагоричане

Жељувино — село во Општина Старо Нагоричане, во областа Козјачија, во околината на градот Куманово.

Жељувино
Жељувино во рамките на Македонија
Жељувино
Местоположба на Жељувино во Македонија
Жељувино на карта

Карта

Координати 42°13′40″N 22°0′39″E / 42.22778° СГШ; 22.01083° ИГД / 42.22778; 22.01083Координати: 42°13′40″N 22°0′39″E / 42.22778° СГШ; 22.01083° ИГД / 42.22778; 22.01083
Регион  Североисточен
Општина  Старо Нагоричане
Област Козјачија
Население 17 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 1302
Повик. бр. 031
Шифра на КО 17037
Надм. вис. 801 м
Жељувино на општинската карта

Атарот на Жељувино во рамките на општината
Жељувино на Ризницата

Население уреди

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948234—    
1953252+7.7%
1961257+2.0%
1971206−19.8%
1981130−36.9%
ГодинаНас.±%
199171−45.4%
199464−9.9%
200258−9.4%
202117−70.7%

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 250 Македонци.[2]

Според пописот од 2002 година, во селото Жељувино имало 58 жители, сите Македонци.[3]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 17 жители, сите Македонци.

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 252 264 234 252 257 206 130 71 64 58 17
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[4]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[5]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[6]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[7]

Родови уреди

Жељувино е македонско село.

Според истражувањата од 1971 година родови во селото се:

  • Доселеници: Брндинци (2 к.), Ѓоринци (2 к.), Анџије (2 к.), Додевци (2 к.), Шумарци (2 к.), Вељинци (1 к.), Кљунчини (6 к.), Шуќуровци (6 к.), Чукинци (3 к.) и Бисерци (1 к.) сите потекнуваат од тројца браќа кои се доселиле од денес воглавно албанското село Матејче, во родот Шуќуровци се знае следното родословие: Томислав (жив на 35 г. во 1971 година) Трпко-Стојан-Арсо-Таско, се доселил неговиот татко; Грци (2 к.) доселени се однекаде, не знаат од каде родовското име; Думановци (5 к.) доселени се од селото Думановце, го знаат следното родословие: Пајсије (жив на 62 г. во 1971 година) Божин-Јован-Атанас-Неделко, кој се доселил; Баџинци (4 к.) доселени се однекаде.[8]

Иселеништво уреди

Поради слабите услови за живот многу од населението почнало да се иселува кон најблиските градови во Македонија, веројатно и во некои градови од бивша Југославија.[8]

Наводи уреди

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  3. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 19 март 2017.
  4. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  5. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  6. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  7. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  8. 8,0 8,1 Трифуноски, Јован (1974). Кумановска област. Скопје.

Надворешни врски уреди