Андреј Богољубски
Андреј I Јуриевич, попознат и како Андреј Богољубски (руски: Андрей Боголюбский) (околу 1111 година – 28 јуни 1174 година), бил кнез на Владимирско-суздаљското Кнежевство од 1157 година до неговата смрт. Неговото владеење забележува целосен пад на владеењето на Киев над североисточниот дел на Русија и подемот на Владимир како нов главен град. Андреј бил познат на Западот како Скитски Цезар, и е канонизиран за светец во Руската православна црква.[1]
| Андреј Богољубски | |
|---|---|
 | |
| Роден(а) | околу 1111, |
| Починал(а) | 28 јуни 1174 (години 62/63) |
| Почитуван(а) во | Православна црква |
| Главно светилиште | Успение Богородичино (Владимир) |
| Слава | 30 јуни, 4 јули (погреб) |
| Обележја | Облечен како руски Голем кнез, држејќи крст со три линии во десната рака |
Живот
уреди
Тој бил син на Јуриј Долгорукиот,[2] кој го прогласи Андреј за кнез во Вишгород (во близина на Киев). Неговата мајка била кнезеза од Половци (Куман), ќерка на хан Аепа/Ајепа.
Андреј го напуштил Вишгород во 1155 година и се пресели во Владимир. По смртта на неговиот татко (1157), тој станал Кнез (кнез) од Владимир, Ростов и Суздал.[1]
Андреј Богољубски се обидел да ги обедини земјите на Рус под негов надлежност. Од 1159 година упорно се борел за потчинување на Новгород до неговиот авторитет и водел комплексна воена и дипломатска игра во Јужен Рус. Во 1162 година, Андреј Богољубски испратил мисија во Цариград, лобирајќи за посебна митрополитска престолнина во Владимир. Во 1169 година неговите трупи го разрешиле Киев, уништувајќи го како никогаш порано.[3][4] Откако го ограбиле градот,[5] украле многу религиозни уметнички дела, во кои била и византиската икона „Богородица“.[6] Андреј го назначил својот брат Глеб за кнез на Киев, во обид да ги обедини своите земји со Киев.[7] По смртта на неговиот брат во 1171 година, Андреј се вмешал во двегодишна војна да ја задржи контролата над Киев, што завршила со неговиот пораз.
Андреј го се стекнал со почит од населението на копното на Северна Двина. Станувајќи „владетел на целата земја Суздал“, Андреј Богољубски ја пренел својата престолнина во Владимир, ја зајакна и ја изгради прекрасната катедрала Успение,[2] Црквата за застапништво на Нерл,[8] и други цркви и манастири. Под негово водство Владимир бил многу зголемен и биле градени ѕидини околу градот.[9]
Во исто време, замокот Богољубово бил изграден веднаш до Владимир и бил омилена негова резиденција.[9] Всушност, тој го доби својот прекар „Богољубски“ во чест на ова место. Токму тој ја донел Богородица Владимирска во градот чие име сега го носи. За време на владеењето на Андреј Богољубски, Владимирскотот-Суздаљско Кнежевство достигнало значителна моќ и било најсилно меѓу кнежевствата на Русите.
Засилувањето на кнежевската власт и конфликтот со извонредните болјари била причина за заговор против Андреј Богољубски, како резултат на што тој бил убиен ноќта помеѓу 28 јуни и 29 јуни 1174 година.[6] Дваесет негови незадоволни поддржувачи влегле во неговите соби и го убиле Андреј во неговиот кревет. Неговата воена секира со сребрена вметнатост сега може да се види во Државниот историски музеј во Москва.
Неговиот син, Јуриј Богољубски, бил првиот сопруг на грузиската кралица Тамара.
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Andrew I — Енциклопедија Британика (англиски)
- ↑ 2,0 2,1 Brumfield, William Craft (2013). Landmarks of Russian Architecture. Routledge. стр. 1–2. ISBN 9781317973256. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „Brumfield“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ Plokhy, Serhii (2006), The Origins of the Slavic Nations (PDF), Cambridge University Press, стр. 42, ISBN 9780521864039, Архивирано од изворникот (PDF) на 2017-03-29
- ↑ Martin, Janet (2004) [1986]. Treasure of the Land of Darkness: The Fur Trade and Its Significance for Medieval Russia. Cambridge University Press. стр. 127. ISBN 9780521548113.
- ↑ „Russian Rulers: Andrey Yurievich Bogolyubsky“, Russia the Great, Посетено на 2007-08-07
- ↑ 6,0 6,1 Martin, Janet (1995). Medieval Russia: 980-1584. Cambridge University Press. стр. 100. ISBN 9780521368322. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „Martin2“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ Pelenski, Jaroslaw (1988). „The Contest for the "Kievan Succession" (1155-1175): The Religious-Ecclesiastical Dimension“. Harvard Ukrainian Studies. 12/13: 776. JSTOR 41036344.
- ↑ Shvidkovskiĭ, Dmitriĭ Olegovich (2007). Russian Architecture and the West. Yale University Press. стр. 36. ISBN 9780300109122.
- ↑ 9,0 9,1 Martin (1995), p. 84.
Надворешни врски
уреди- Енциклопедија Британика
- Погребување на православната икона Свети Андреј Кнезот и синаксарија
| Претходи од страна на Јуриј Долгоруки |
Список на руски владетели | Наследен од страна на Михаил I |