Alice in Chains
Alice in Chains (Алис ин Чејнс - Окованата Алиса) — американска рок група формирана во Сиетл, Вашингтон во 1987 од гитаристот и текстописец Jerry Cantrell и оригинален главен локал Layne Staley. Првото подредување било од тапанарот Шон Кини и басистот Mike Starr (музичар) (кој во 1993 бил заменет од страна на Mike Inez).
| Alice in Chains | |
|---|---|
 Alice in Chains во септември 2007. Од лево кон десно: William DuVall, Sean Kinney, и Jerry Cantrell. (Не е сликан: Mike Inez) | |
| Животописни податоци | |
| Потекло | Сиетл, Вашингтон, САД |
| Жанрови | алтернативен метал, алтернативен рок, гранџ, хеви метал |
| Период на активност | Предлошка:Почеток–2002, 2005–денес |
| Издавачи | Коламбија рекордс, Вирџин рекордс/ЕМИ рекордс, Капитол рекордс |
| Соработници | Alice N' Chains, Class of '99, Comes with the Fall, Mad Season, Black Label Society, Spys4Darwin |
| Мреж. место | aliceinchains.com |
| Членови | |
| Jerry Cantrell Шон Кини Mike Inez William DuVall | |
| Поранешни членови | |
| Layne Staley Mike Starr | |
И покрај тоа што звукот на бендот главно е гранџ музика, исто така се вклучени и хеви метал и акустични елементи. Од формирањето Алис ин Чеинс имаат издадени пет студио албуми, три албуми, двa албуми во живо, четири компилации и две ДВД. Бендот е познат по неговиот впечатлив локален стил каде што често ги вклучува хармоничните вокали од Layne Staley и Jerry Cantrell. Алис ин Чеинс постигнал интернационална слава како дел од гранџ движењето во раните 1990-ти, заедно со други бендови од Сиетл, како што се Нирвана, П'рл Џем и Соундгарден. Бендот беше еден од најуспешните музички актови во 1990-тите, продавајќи повеќе од 25 милиони албуми, ширум светот[1] и повеќе од 14 милиони само во САД.[2] Во 1992 година групата го издаде нивниот албум Дирт (англиски: Dirt) којшто критично бил одобрен и бил потврден со четирикратна платина. Групата исто така се здобила со два бр. 1 Билборд 200 албуми Џар оф Флајс (англиски: Jar of Flies) и Алис ин Чеинс) и осум номинации за награди греми.
Иако никогаш официјално не се расформирала групата Алис ин Чеинс била малку активна од 1996 па натаму, поради тоа што Staley користел недозволени супстанции коишто ја предизвикале неговата смрт во 2002 година. Групата повторно се соединила во 2005 година со нов главен вокал William DuVall и го издалe нивниот четврт студиски албум Блак гивс веј ту блу (англиски: Black Gives Way to Blue) во 2009 година. Албумот доживеал успех којшто бил одобрен од страна на RIAA во 2010 година. Алис ин Чеинс го издале нивниот петти студиски албум 'Д девл пут диносаурс хијр (англиски: The Devil put Dinosaurs Here) на 28 мај, 2013..[3]
Историја
уредиФормирање и рани години(1984–89)
уреди
Пред формирањето на Алис ин Чеинс тогашниот тапанар[4][5] Layne Staley ја имал првата свирка како вокален пејач кога бил на аудиција за пејач во локален глам метал бенд познат како Sleze откако добил охрабрување од неговиот полубрат Ken Elmer.[4][5] Други членови на оваа група тогаш биле гитаристот Johnny Bacolas и Zoli Semanate, а тапанар James Bergstrom и басистот Byron Hansen.[4] Овој бенд поминал повеќе промени во членовите којшто кулминирал со Nick Pollock како нивниот соло-гитарист и Bacolas префрлајќи се на бас пред дискусијата за да се смени нивното име во Алис ин Чеинс.[6] Ова било поттикнато од разговорот што Bacolas го имал со пејач од рок бенд во врска со пропусници за во бекстејџ.[6] Поради интересот околу зближување со женскиот род, групата избрала да го спелува како Alice N’ Chains за да ги смали родителските грижи, но Nancy McCallum мајката на Staley рекла дека не е среќна со тоа име.[6] Додека Staley бил со Alice N’ Chains, го запознал гитаристот Jerry Cantrell додека работел во Music Bank студио за проби, каде што двајцата борбени музичари станале цимери и живееле во местото за проби коишто го делеле. Подоцна Alice N’ Chains се распаднал и Staley се придружил во фанк бенд каде што тогаш барале гитарист. Staley го прашал Cantrell за да се придружи како член. Cantrell се согласил под услов Staley да се приклучи во бендот на Cantrell којшто тогаш го вклучувал тапанарот Sean Kinney и басистот Mike Starr. Најпосле фанк проектот се распаднал и во 1987 година Staley се приклучил во бендот на Cantrell како редовен басист свирејќи во клубови околу Pacific Northwest, често одолговлекувајќи го материјалот од 15 минути во 45 минутен сет. Бендот свирел неколку свирки и имал различни имиња вклучувајќи го и Diamond Lie, кое што било името на претходниот бенд на Cantrell,[7] најпосле земајќи го името кое што во почетокот претходниот бенд на Staley го имале во план Алис ин Чеинс.[8][9] Локалниот промотер Randy Hauser станал главен на бендот за време на концертите и предложил да платат за демо снимките. Како и да е, еден ден пред да добие право бендот да снима во Music Bank студиото во Вашингтон, полицијата го исклучила студиото за време на најголемата канабис рација во историјата на државата.[8] Последното демо снимено во 1988 се викало The Treehouse Tapes и успеало благодарение на менаџерите Kelly Curtis и Susan Silver, кои исто така раководеле со бендот Soundgarden во Сиетл. Curtis и Silver го прикажале демото на Columbia records’ A&R, претставникот Nick Terzo, закажал состанок со познатиот претседател Don Ienner. Прикрепуван на The Treehouse Tapes, Ienner го прикажал Алис ин Чеинс во Колaмбија во 1988 година.[8] Бендот исто така снимил и други неименувани демо снимки во период од три месеци во 1989 година. Оваа снимка може да се најде на слободен шверц како Sweet Alice.[10]
Facelift и Sap (1990–92)
уредиПример од "Man in the Box" од албумот Facelift. Ова е дебитантниот сингл на бендот и е сметана за песната која го прославила. | |
| Проблеми со пуштањето? Помош. | |
Алис ин чеинс набрзо станаа вистински приоритет во музичкиот свет со првата официјална снимка во јули 1990, промоционална EP We Die Young. Главниот сингл на ЕР, "We Die Young", станал хит на металците. После нивниот успех, продуценската куќа ги избрзала Алис ин чеинс во дебитантски албум со продуцерот Dave Jerden.[11]
Наводи
уреди- ↑ „ALICE IN CHAINS Interviewed By VOICE OF AMERICA“. Blabbermouth.net. May 28, 2010. Архивирано од изворникот на 2010-05-30. Посетено на 2010-06-15.
- ↑ „Recording Industry Association of America“. RIAA. Архивирано од изворникот на 2013-06-25. Посетено на 2011-07-14.
- ↑ „Alice in Chains Is Working On New Music, Says HEART's Ann Wilson“. Blabbermouth.net. July 20, 2011. Посетено на 2011-07-20.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 David de Sola (April 5, 2012). „How Alice in Chains Found the Most Memorable Voice in Grunge“. The Atlantic. Посетено на 2012-04-16.
- ↑ 5,0 5,1 Prato, Greg. "Grunge is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music." p. 214. April 2009.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Prato, Greg. "Grunge is Dead:The Oral History of Seattle Rock Music." p. 215-216. April 2009.
- ↑ Interview Alice In Chains - Jerry Cantrell and Sean Kinney (part 2) на YouTube
- ↑ 8,0 8,1 8,2 (1996) Album notes for Music Bank by Alice in Chains. Columbia Records (69580).
- ↑ Kleidermacher, Mordechai (1990). „Link With Brutality“. Circus Magazine. Text "Circus]] magazine" ignored (help); Наводот journal бара
|journal=(help) - ↑ „Sweet Alice“. Metal-archives.com. Архивирано од изворникот 2011-07-23. Посетено на 2011-08-17.
- ↑ „Discography – Dirt“. Aliceinchains.com. Архивирано од изворникот 2006-07-03. Посетено на 2008-02-09.
Надворешни врски
уреди
Мисли поврзани со Alice in Chains на Викицитат
Alice in Chains на Ризницата ?- Матична страница
- VH1 Classic: Alice In Chains Архивирано на 28 март 2011 г.
