Џами Маала (Серско)
Џами Маала (грчки: Κουβούκλια, Кувуклија или Κουβούκλιο, Кувуклио; до 1927 г. Τζαμί Μαχαλέ, Ѕами Махале[2]) — село во Серско, Егејска Македонија, денес во општината Сер на Серскиот округ, Грција.
| Џами Маала Κουβούκλια | |
|---|---|
  Џами Маала | |
|
Местоположба во областа   Џами Маала | |
| Координати: 41°0.21′N 23°28.23′E / 41.00350° СГШ; 23.47050° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Сер |
| Општ. единица | Киспикеси |
| Надм. вис. | 10 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 216 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се намира в Серското Поле, южно от град Сер.
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиВо XIX и почетокот на XX век Џами Маала било чисто македонско село во Серската каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Џеми (Djémi) имало 18 домаќинства со 48 жители муслимани.[3] Ова најверојатно е погрешно.
Во 1891 г. Георги Стрезов напишал за селото:
| „ | Џами Махала, на Ј од Кавакли до Струма, 3 часа до Сер; за време на многу вода плива како остров. Почвата е прекрасна, но често страда од оплоави. Патот рамен, но секогаш тинест. 26 куќи, македонски.[4][5] | “ |
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) от 1900 година селото брои 240 жители, сите Македонци-христијани.[6][7]
На почетокот на XX век населението на селото било под врховенството на Бугарската егзархија и во него работела бугарската пропаганда. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. Џумата-Махала (Djoumata-Mahala) се состоела од 560 Македонци егзархисти и во селото работело бугарско училиште.[6][8]
Во Грција
уредиЗа време на Првата балканска војна селото е окупирано од бугарска војска, а по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата година Џами Маала имала 172 жители, кои во 1920 г. броело 190 лица.[9] Населението го напуштило селото, а на негово место властите довеле грчки колонисти. Во 1927 г. селото е преименувано во Кувуклион. На пописот од 1928 г. селото е претставено како чисто дојденско со 190 лица (41 семејство) грчки доселеници.[10]
Во 1978 г. е изградена црквата „Св. Јован Претеча“.[11]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 406 | 391 | 490 | 406 | 309 | 496 | 445 | 222 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Културни и природни знаменитости
уреди- Црква „Св. Јован Претеча“ од 1978 г.
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 118–119. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Нарекувајќи ги „бугарски“ под влијание на бугарската пропаганда.
- ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 842.
- ↑ 6,0 6,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 176. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 198–199.
- ↑ Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 269. ISBN 9989-9819-6-5.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
- ↑ „Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου“. Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης. Посетено на 16 септември 2019.