Северноатлантски договор
Северноатлантски договор, понекогаш нарекуван Вашингтонски договор — договор кој е спроведуван од Северноатлантската договорна организација, и кој претставува нејзина правна основа. Договорот бил потпишан во Вашингтон на 4 април 1949 година од комитет предводен од американскиот дипломат Теодор Ахилес. Претходни тајни разговори се воделе во Пентагон помеѓу 22 март и 1 април 1948 година. Ахилес му оддава признание на американскиот дипломат Џон Д. Хикерсон за најважните делови од договорот.[1]
 Страна за автентикација на Северноатлантскиот договор | |
| Тип | воен сојуз |
|---|---|
| Место | Вашингтон |
| На сила од | 24 август 1949 |
| Услов | Ratification by the majority of the signatories including Belgium, Canada, France, Luxembourg, the Netherlands, the United Kingdom, and the United States |
| Странки | 30 |
| Чувар | Влада на Соединетите Американски Држави |
| Јазици | француски, англиски |
| Целосен текст | |
 North Atlantic Treaty на Викиизвор | |
.svg)
Со потпишување на Северноатлантскиот договор, страните се решени „да ја заштитат слободата, заедничкото наследство и цивилизација на народите, засновани врз принципите на демократија, поединечна слобода и владеење на правото“.
Членки
уреди- Членки основачки
Следните дванаесет држави го потпишале договорот и со тоа станале основачки членки на НАТО:
Белгија
Данска
Исланд
Италија
Канада
Луксембург
Норвешка
Обединето Кралство
Португалија
САД
Франција
Холандија
- Подоцнежни членки
Следните 18 држави се приклучиле на договорот по 12-те држави основачи:
Наводи
уреди- ↑ „Theodore Achilles Oral History Interview“. Truman Library. Архивирано од изворникот на 2018-07-20. Посетено на 29 мај 2014.
- ↑ Се приклучила како Кралство Грција.
- ↑ Се приклучила како Западна Германија.