Оливер Мандиќ
Оливер Мандиќ (Титово Ужице, 13 јули 1953) е српски пејач и композитор на популарна музика. Тој бил една од најистакнатите ѕвезди на белградскиот нов бран од првата половина на осумдесеттите години на минатиот век.
Биографија
уредиВо младоста студирал во музичкото училиште „Станковиќ“ во Белград со намера да стане пијанист на класична музика (за време на неговата активна кариера бил еден од ретките југословенски рок и поп музичари кои имале позадина во класично музичко образование, вклучително и читање/ пишување белешки). Тој е запаметен во музичките кругови на поранешна Југославија по бескомпромисно високите стандарди што ги барал од сопствената музичка продукција, вклучувајќи го квалитетот на материјалот, првокласната студиска опрема и комплетната обука на музичарите во студиото и на концертите. Дискографијата на Оливер Мандиќ е нумерички скромна, но изобилува со хитови и се покажала како исклучително комерцијална.
Оливер Мандиќ ѝ се претставил на пошироката публика преку ТВ-шоуто „Белград ноќе“, кое се емитувало истовремено со објавувањето на неговиот прв албум „Пробај ме “ во 1981 година. Шоуто се состоело од видеа со песни од плочата. Режисер билСтанко Црнобрња, а костимите и изгледот на Мандиќ ги дизајнирал концептуалниот уметник Коста Бунушевац (истите костими биле користени и за корицата на првиот албум ). Дел од јавноста била сериозно испровоцирана од трансвестизмот на Мандиќ, но без оглед на контроверзноста, шоуто ја добило Специјалната награда а потоа била комерцијално објавена на видео касета, што било невообичаено за музичката сцена во тоа време.
Оливер Мандиќ бил победник на првиот и вториот популарен музички фестивал МЕСАМ (1984 и 1985 година).
Ја напишал музиката за филмовите Национална класа (учество; 1979) и Последен круг во Монца (1989)
Во 1991 г Оливер Мандиќ кратко време бил член на белградската група Рибља чорба. Идејата била Оливер Мандиќ да стане клавијатурист на бендот, а тој требало креативно да учествува во создавањето на албумот „Лабудова песма“ со половина од нумерите. Оливер Мандиќ и Рибља чорба го снимиле комплетниот материјал за оваа плоча во Виена на крајот на 1991 година. (вклучувајќи ги и песните со музика на Мандиќ, на кои вокалот го пеел Бора Ѓорѓевиќ), но пред објавувањето на албумот, Оливер Мандиќ и Бора Ѓорѓевиќ се степале, па соработката наеднаш била прекината. Записот „Лебедова песна“ се појавил на пазарот во 1992 година, но не содржел ни една нумера чија музика ја напишал Оливер Мандиќ поради судската забрана (ова скратено издание на албумот имало вкупно осум песни, половина од планираниот број на песни). Песните на Оливер снимени со Рибља Чорба денес се достапни само во форма на пиратски снимки, а поради нивниот квалитет и уникатен звук (невообичаена комбинација на клавијатурите на Оливер и гласот на Бора), тие се високо ценети меѓу колекционерите.
Жељко Ражнатовиќ Аркан му бил кум на Мандиќ, а наводно се познавале уште од детството. Кога започнала војната во Хрватска, Оливер Мандиќ ѝ се придружил на српската доброволна гарда на Аркан и заминал на бојното поле, каде ги извршувал должностите, тој бил задолжен за набавка на цигари и други потреби на војниците.[1] ( На српската доброволна гарда и се придружиле и некои други јавни личности, на пример Тони Монтано и Душан Прелевиќ). Мандиќ е сопственик на белградско кафуле.
Оливер ја критикувал работата и музиката на Горан Бреговиќ, Бијело Дугме и други кои го развиле видот на музика што тој го опишувл како „селски рок“ и „пасторален рок “, особено наведувајќи го недостатокот на музичко образование на Бреговиќ („ Музиката на Горан Бреговиќ за мене е вистинска комедија серија на Бени Хил “). Оливер Мандиќ имал многу негативно мислење за сараевската музичка сцена која се развила во текот на 1980-тите (бендовите Хари Мата Хари, Мерлин, Плави оркестар, Црвена јабука и други, кои Мандиќ отворено ги нарекол „абортуси“; види исто така: „Нов примитивизам“ ). Од друга страна, тој го ценел Здравко Чолиќ како извонреден професионалец, и со него соработувал уште во седумдесеттите години.
Во текот на деведесеттите (и подоцна) тој пишувал музика и аранжмани за разни турбо-фолк ѕвезди (овој извор на приход исто така - понекогаш отворено, а понекогаш тајно - го користеле Бора Ѓорѓевиќ, Момчило Бајагиќ - Бајага и многу други шампиони на поранешниот југословенски рок и поп сцена).
Во 1997 година, тој се спротивставил на демонстрациите на опозициските партии и го нападнал учеството на неговите колеги музичари и режисери, за кои рекол дека биле во странство за време на војната или дека добиле државно финансирање за снимање или за домување („ ... на старата поговорка - „рани куче да те јаде“).[2]
По долго време Оливер настапил на митингот „Иднина на Србија“ на 19 април 2019 година и отпеал песна по тој повод.[3]
По повод Видовдeн на 29.6.2021 година, е одликуван со златен медал за заслуги.[4]
Фестивали
уреди- „Ме прашуваат, ме прашуваат“, победничка песна, '84
- „Помош другари“, победничка песна, '85
Дискографија
уредиСинглови
уреди- „Лулај ме нежно“/„Шума“ ( PGP RTB, 1978)
- „Утре имам празен стан“/„Потпирај се на мене“ (PGP RTB, 1979)
Албуми
уреди- „Пробај ме“ (PGP RTB, 1981)
- „Поради тебе би чукал камен“ ( Југотон, 1982)
- „Ми доаѓа да го врескам твоето име“ (Југотон, 1985)
- „Кога љубовта убива“
Компилации
уреди- „Се најдобро“ (Југотон, 1987)
- „Се смеам а би плачел“ ( PGP RTS, 1993)
- "The Best of" (, 1994/, 2002). Корицата на компилацијата од 1994 година е украсена со слика на Драган Малешевиќ Тапи, „Топло-ладно“.
Други изданија
уреди- „Тајна“/„Се е готово“ (PGP RTB, 1974) - единствена плоча
- „Национална класа“ (PGP RTB, 1979)
- „Деца без адреса“ (PGP RTB, 1988)
- „12 популарни дуети - во пар е најубаво“ (Југотон, 1990)
Видео изданија
уреди- „Белград ноќе“ (PGP RTB, 1981)
Награди и признанија
уреди- Златен медал за заслуги (Република Србија)[5]
Наводи
уреди- ↑ Часопис Време - "Аркан и естрада" Архивирано на 28 февруари 2007 г., Приступљено 17. 4. 2013.
- ↑ Балканмедија - "Оливер Мандић, Џунгла на естради" Архивирано на 11 октомври 2006 г., Приступљено 17. 4. 2013.
- ↑ „SERGEJ, SPREMI SE ZA UPIS U SNS: Oliver Mandić otpevao pesmu na skupu Budućnost Srbije“. Kurir. 19. 4. 2019. Посетено на 19. 4. 2019. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=, |date=
(help) - ↑ „Оливеру Мандићу „Златна медаља за заслуге"“. www.republika.rs/vesti/srbija. Посетено на 2021-06-29.
- ↑ „Уручена одликовања заслужним појединцима и институцијама поводом Видовдана“. Радио телевизија Србије. 29. јун 2021. Проверете ги датумските вредности во:
|date=
(help)
Надворешни врски
уреди- Оливер Мандиќ на Семрежната филмска база на податоци (англиски)
- Музиката на Горан Бреговиќ е како хумористичната серија Бени Хил - Есеј Оливера Мандића о музичкој сцени бивше СФРЈ
- Враќање на Оливер Мандиќ по 15 години - Интервјуу, Профил Бр. 35 (2001)
- Враќање на Оливер Мандиќ
- Оливер Мандиќ на "Balkanrock.com"