Математичка анализа

Математичката анализа — една од најбитните гранки на математиката, разработува неколку неразделно сврзани делови на математиката како теоријата на полиња, теоријата на низи и теоријата на функции.

Статии поврзани со математичката анализа

Основна теорема на анализата
Лимес на функција
Непрекинатост
Векторска анализа
Теорија на редови
Теорија на низи
Тензорско сметање

Диференцијално сметање

Извод од производ
Извод од количник
Извод на сложена функција
Извод на имплицитна функција
Формула на Тејлор
Теореми за средна вредност

Интегрално сметање

Таблица на основни интеграли
Несвојствен интеграл

Методи на интегрирање

Интегрирање по делови
Интегрирање со смена
Ојлерови смени
Тригонометриски смени

Чуден атрактор кој произлегува од диференцијални равенки.[1][2] Диференцијалните равенки се важна област на математичката анализа со голема примена во науките и инженерството.

Математичката анализа е своевиден почеток на вишата математика, па затоа честопати се сретнува токму под тоа име. Како и да е, самата анализа не е хомогена и единствена туку има повеќе свои дисциплини. Така (условно) и анализата може да се подели на нижа или елементарна анализа и виша или неелементарна анализа. Елементарната анализа главно се занимава со својствата и формите во еднодимензионални полиња (едно и дводимензионални пресликувања, бројни и функционални низи и редови и сл.), додека неелементарната со формите и својствата на повеќедимензионалните полиња. Основните дисциплини на анализата се:

Според полето над кое се изведуваат сите процеси и операции анализата може да биде реална анализа (ако е ограничена над полето од реални броеви) или комплексна анализа (ако процесите и операциите се извршуваат над полето комплексни броеви).

Поврзано

уреди
  1. Ruelle, David; Takens, Floris (1971). „On the nature of turbulence“. Communications in Mathematical Physics. 20 (3): 167–192. doi:10.1007/bf01646553.
  2. D., Chekroun M.; Simonnet, E. & Ghil, M. (2011). „Stochastic climate dynamics: Random attractors and time-dependent invariant measures“. Physica D. 240 (21): 1685–1700. doi:10.1016/j.physd.2011.06.005.