Теореми за средна вредност, име за четири теореми кои во најопшта смисла ги поврзуваат својствата на функциите и нивниот извод. Преку овие теореми, најчесто, се врши практичната примена на диференцијалното сметање. Сите теореми носат име на познати математичари: Пјер Ферма, Мишел Рол, Жозеф Луј Лагранж и Огистен Луј Коши.
Теоремата на Ферма, или Прва теорема за средна вредност, ја има следнава формулација:
Нека е реална функција определена на интервалот и нека во точката има локален екстрем (локален минимум или локален максимум). Ако функцијата е диференцијабилна во точката , тогаш .
Имајќи го предвид значењето на првиот извод на функцијата во некоја точка, теоремата го има следново (неформално) толкување: во точките кои се екстреми на фунцијата, тангентата на графикот на функцијата е паралелна со -оската.
Прво да дефинираме локален екстрем на функција. Постојат два вида локални екстреми: локален минимум и локален максимум.
Нека функцијата е определена на интервал . За неа велиме дека има локален максимум во точка ако за секој важи: . Соодветно, за велиме дека има локален минимум во точка ако за секој важи: .
Нека претпоставиме дека функцијата има локален максимум во точка . Тогаш точно е:
Тогаш за , важи: и . За изводот имаме:
Ако пак , важи: и , па во тој случај за изводот имаме:
Бидејќи лимесот постои (функцијата е диференцијабилна на целиот интервал), се добива дека постојат и левиот и десниот лимес во точката и дека тие се еднакви; ова е единствено можно, согласно неравенствата и , ако
Теоремата на Рол, или Втора теорема за средна вредност, ја има следнава формулација:
Нека функцијата е определена на интервалот и диференцијабилна на и нека . Тогаш постои точка таква што .
Неформално може да се толкува на следниов начин: ако функција е определена на затворен интервал и диференцијабилна во сите освен можеби во крајните точки од интервалот, во кои пак има вредност еднаква на нула, тогаш таа сигурно има екстрем на тој интервал.
Функцијата е непрекината на интервалот , што значи дека постојат точки од интервалот во кои таа ги достигнува својата најмала и најголема вредност. Нека тие вредности ги означиме со и соодветно, т.е.
Ако , тогаш заради вредноста на функцијата во крајните точки имаме: за секоја точка од интервалот, што значи дека , од каде следи точноста на тврдењето.
Ако , тогаш е точно барем едно од следниве тврдења: или или (ако , тогаш сигурно и ; ако пак , тогаш сигурно и ).
Да претпоставиме . Тогаш заради непрекинатоста на , постои точка така што . Точката не се наоѓа на крајот од интервалите, зашто тука функцијата по услов е еднаква на нула, додека под претпоставка е различен од нула. Сега избираме вредност . Тогаш на интервалот функцијата во точката има локален максимум, па според Теоремата на Ферма следи дека: ; значи покажавме дека постои барем една точка од интервалот во која изводот на функцијата е нула. Истата постапка се применува и ако претпоставиме .
Дополнително, тврдењето од теоремата е точно и ако наместо условот , исполнет е условот .
Теорема на Лагранж, или Трета теорема за средна вредност, ја има следнава формулација:
Нека функцијата е определена на интервалот и диференцијабилна на . Тогаш постои точка така што важи:
или поинаку претставено:
Неформално може да се толкува на следниов начин: ако функција е определена на затворен интервал и диференцијабилна во сите освен можеби во крајните точки од интервалот, тогаш постои точка од внатрешноста на тој интервал во која тангентата на графикот на функцијата е паралелна со секантата на графикот на функцијата која минува низ крајните точки од интервалот.
Забелешка: името теорема за средна вредност најчесто се употребува конкретно за оваа теорема. Тоа, меѓутоа, иако е точно не треба да се меша со името на сите четири теореми за средна вредност!
Доказот е малку поапстрактен од претходните. Нека се исполнети потребните услови: функцијата е определена на интервалот и диференцијабилна на . Специјално ја формираме функцијата
Функцијата е непрекината на интервалот и диференцијабилна на интервалот бидејќи е „изведена“ од функцијата , и дополнително важи: . Тогаш, според Теоремата на Рол, постои точка така што , т.е.
Ќе примениме слична постапка како при доказот на Теоремата на Лагранж. Нека ни се исполнети потребните услови: нека функциите и се определени на интервалот и диференцијабилни на . Специјално ја формираме функцијата:
Оваа функција е непрекината на интервалот и диференцијабилна на интервалот бидејќи е „изведена“ од функциите и и дополнително . Тогаш според Теоремата на Рол, постои точка таква што . Тогаш: