Марсел Марсо

Марсел Марсо (француски: Marcel Marceau; Стразбур, 22 март 1923 - Каор, 22 септември 2007) — француски глумец и пантомимичар најпознат по неговата улога на кловнот Бип. Пантомимата ја доживувал како уметност на тишината и настапувал професионално ширум светот преку 60 години. Како момче, живеел во бекство и работел францускиот отпор во текот на поголемиот дел од Втората светска војна. Во август 1944 година после ослободувањето на Париз настапил пред преку 3.000 војници. Студирал драмски уметности и пантомима во Париз. Во 1959 година основал сопствено училиште за пантомима во Париз и дополнително ја основал фондацијата Марсо за да ја промовира уметноста во САД. Меѓу разните награди и признанија именуван е за „Велик офицер на Легијата на честа“ (1998) и го добил „Националниот орден за заслуги на Франција (1998). Ја добил и наградата Еми за својата работа на телевизија, избран за член на Академијата на ликовни уметности во Берлин и прогласен е за „Национално богатство“ во Јапонија. Бил пријател со Мајкл Џексон скоро дваесет години и Џексон рекол дека користел некои од техниките на Марсел во своите танцови чекори.

Марсел Марсо
Марсел Марсо - Бип во 1963 година
Роден(а)	22 март 1923(1923-03-22) Стразбур, Франција
Починал(а)	22 септември 2007(2007-09-22) Каор, Франција
Националност	Французин
Занимање	глумец

Животопис

Марсел Менгел е роден во Стразбур во Франција во еврејско семејство. Неговите родители биле Ен Берзберг и Чарлс Менгел, кошер-месар. Кога Марсел имал четири години, семејството се преселило во Лил, но подоцна се вратиле во Стразбур. Кога Франција влегла во Втората светска војна, Марсел со своето семејство побегнал во Лимож. Во 1944 година татко му бил заробен и депортиран во озлогласениот концентрационен логор Аушвиц каде што бил убиен. Мајка му преживеала.

Марсел и неговиот помлад брат Ален, го смениле презимето во Марсо во текот на германската окупација на Франција. Името го избрале според генералот на Француската револуција Франсоа Северен Марсо Дегравје. Двајцата браќа му се придружиле на Француското движење на отпорот во Лимож, каде сочувале голем број деца од концентрационите логори и после ослободувањето на Париз ѝ се придружиле на француската војска. Благодарение на Марселовото одлично владеење со англискиот, францускиот и германскиот јазик, работел како офицер за врска со војската на генералот Џорџ Патон. Кога имал пет години мајка му го одвела да гледа филм со Чарли Чаплин, кој го одушевил и поттикнал да стане пантомимичар. Првпат ја користел пантомимата кога Франција била нападната за еврејските деца да бидат тивки додека им помагал да побегнат во Швајцарија. После завршувањеот на војната во 1945 година се запишува како ученик во училиштето за применети уметности Чарлс Дали во театарот Сара Бернхардт во Париз, каде учел од наставниците како што се Џошуа Смит и Етјен Декру, кој исто така го учел и Жан-Луј Баро.

Кариера

Марсел Марсо (1962)

Марсо ѝ се приклучил на групата на Жан-Луј Баро и брзо станал глумец со улогата на Баптиста во Арлекин во пантомима (која Баро ја играл во „Децата од рајот“). Перформансот на Марсо му донел таква слава така што бил охрабрен истата година да ја претстави својата прва мимодрама Праксител и златната рипка во театарот Бернхардт. Стекнал широк углед и неговата кариера како пантомимичар била цврсто воспоставена. Во 1947 година Марсо го создал кловнот Бип и првпат го играл во театарот Пош во Париз. При изведбата носел пругав џемпер и износен цветен свилен оперски шешир. Комбинацијата претставувал животна нестабилност и Бип станал негов алтер его, токму како што била Малата скитница за Чарли Чаплин. Авантурите на Бип почнувајќи од пеперугите и лавовите, од бродовите до возовите, од танцовите сали до ресторани, биле неограничени. На стилот на пантомима на Марсо му немало рамен. Во текот на телевизиско интервју со Тод Фарли, Марсо му оддал почит Чарли Чаплин за неговите техники на пантомима кои тој ги користи во своите филмови, истакнувајќи дека се чини дека тој е единствениот глумец на немиот фил кој користи мимика.

Неговите тивки вежби на пантомима вклучувајќи ги Кафез, Прошетка спроти ветрот, Творецот на маски и Во паркот, сите станале класици кои се екранизирани. Сатирата на СЕ, од вајарите до матадорите, опишани се како дела на гениј. Посматрајќи го со години како човек од познатите Младост, Зрелост, Старост и Смрт, еден критичар рекол: „Тој во две минути постигнува повеќе отколку повеќето романописци што можат да го постигнат во томови.“ Марсо се обидел да објасни некои од своите внатрешни чувства додека ја создавал пантомимата нарекувајќи ја уметност на тишината. Уметноста на тишината говори со душа, како музиката, творејќи трагедија или комедија вклучувајќи те тебе и твојот живот... творејќи карактер и простор, правејќи шоу на сцената – покажувајќи ги нашите животи, нашите сништа, нашите надежи. Во 1949 година откога ја примил наградата Дебиро (основана како спомен на мајсторот на пантомимата Жан-Гаспар Дебиро) за неговата втора мимодрама, Смрт пред зора, Марсо ја основал трупата за пантомима Марсел Марсо, единствената трупа за пантомима на светот во тоа време. Ансамблот играл во водечките театри во Париз како што се Театарот на Елисејските полиња, Ренесансниот театар, Театарот Бернхардт, и во д-р Од 1959 до 1960 година, ретроспектива од неговите мимодрами вклучувајќи го Капут од Гогољ, се кандидирал за цела година во Театарот Амбиго во Париз. Продуцирал 15 мимодрами вклучувајќи ги Пјеро од Монмартр, Три перики, Заложувалница, 14 јули, Волк од Цу Ку Ми, Париз плаче – Париз се смее и Дон Жуан (адаптација од шпанскиот писател Тирсо де Молина).

Личен живот

Марсел имал три брака: првиот со Игет Мале, со која имал два сина, Мишел и Баптист, потоа Ела Јарошевич, со која немал деца, и третиот со Ана Сико со која имал две ќерки, Камиј и Орелија.