Лидокаин
хемиско соединение
Лидокаинот е локален анестетик. Се употребува при пункција на максиларните синуси, дополнителна контрола на болката во завршните фази на пораѓањето, воведување на инструменти и катетери во респираторниот и дигестивниот систем, како и во стоматологијата.
Систематско (IUPAC) | |
---|---|
2-(диетиламино)- N-(2,6-диметилфенил)ацетамид | |
Клинички податоци | |
Заштитени имиња | Xylocaine, others |
AHFS/Drugs.com | Local monograph Injectable monograph |
Бременосна категорија |
|
Начин на издавање |
|
Начин на примена | intravenous, subcutaneous, topical, oral |
Фармакокинетички податоци | |
Биорасположливост | 35% (by mouth) 3% (topical) |
Метаболизам | Liver, 90% CYP3A4-mediated |
Почеток на дејство | within 1.5 min (IV) |
Полувреме на елиминација | 1.5 h to 2 h |
Времетраење на дејството | 10 min to 20 min(IV), 0.5 h to 3 h (injection) |
Екскреција | Kidney |
Назнака | |
CAS-број | 137-58-6 73-78-9 (hydrochloride) |
ATC код | C01BB01 C05 D04 N01 R02 S01 S02 |
IUPHAR/BPS | 2623 |
DrugBank | DB00281 |
ChemSpider | 3548 |
UNII | 98PI200987 |
KEGG | D00358 |
ChEBI | CHEBI:6456 |
ChEMBL | CHEMBL79 |
Синоними | N-(2,6-dimethylphenyl)-N2,N2-diethylglycinamide |
Хемиски податоци | |
Формула | C14H22N2O |
Моларна маса | 234.34 g/mol |
| |
Физички податоци | |
Точка на топење | 68 °C (154 °F) |
(провери) |
Лидокаинот бил откриен во 1946 година и бил пуштен во продажба во 1948.[1]
Наводи
уреди- ↑ Scriabine, Alexander (1999). „Discovery and development of major drugs currently in use“. Во Ralph Landau, Basil Achilladelis & Alexander Scriabine (уред.). Pharmaceutical Innovation: Revolutionizing Human Health. Philadelphia: Chemical Heritage Press. стр. 211. ISBN 9780941901215.