Коларица
Коларица или Коларци (грчки: Μανιάκι, Мањаки; до 1960 г. Μανιάκη; до 1927 г. Κολάρτζα, Коларѕа[2]) — село во Леринско, Егејска Македонија, денес во општината Суровичево на Леринскиот округ во областа Западна Македонија, Грција. Населението брои 484 жители (2011). Сè до 1920-тите било населено со Турци.[3]
| Коларица Μανιάκι | |
|---|---|
  Коларица | |
|
Местоположба во областа   Коларица | |
| Координати: 40°38.43′N 21°42.11′E / 40.64050° СГШ; 21.70183° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Лерински |
| Општина | Суровичево |
| Општ. единица | Чалџиево |
| Надм. вис. | 550 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 484 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото е сместено 12 км северно од Чалџиево, 20-тина километри источно од Суровичево и 25 км северно од Кајлари.[3] Лежи во котлината Сариѓол, на источниот брег на Островското Езеро, спроти селото Пателе.
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиВо 1889 г. хрватскиот етнограф Стефан Верковиќ напишал за Коларица:
| „ | Село Колацка со 70 муслимански куќи. Данокот им е 10.000 пијастри. Жителите се занимаваат со земјоделство и сточарство. Го носат името „сариѓолчани“. Земјиштето на селото е голо, без дрвја.[4] | “ |
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Коларица имала 250 жители Турци.[5]
Во Грција
уредиПо Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата 1913 г. селото броело 460 жители кои во 1920 г. нараснале на 541 лице.[3] Во 1920-тите, по сила на Лозанскиот договор, жителите се иселени во Турција, а на нивно место властите довеле грчки колонисти од Понд. Во 1927 г. селото е преименувано во Мањаки.[6] Во 1928 г. Коларица е заведена како наполно дојденско село со 219 жители од 58 семејства.[7]
Во 1960-тите дошло до големо опаѓање на населението поради масовно иселување во поголемите градови, иако состојбата се подобрила во текот на 1970-тите, кога бројноста се повратила на поранешно ниво.[3]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 454 | 451 | 255 | 379 | 507 | 491 | 526 | 484 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Стопанство
уредиНаселението произведува тутун и грозје, а делумно е застапено и сточарството.[3]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Κολάρτζα -- Μανιάκη
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 156.
- ↑ Верковичъ, С.И. „Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи“. СПб, 1889, стр. 152.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 270. ISBN 954430424X.
- ↑ „Δημήτρης Λιθοξόου. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.