Салваторе Квазимодо

Салваторе Квазимодо ( Рагуза, 20 август 1901 - Неапол, 14 јуни 1968) — италијански поет чија поетика поаѓа од херметизмот. Добитник е на Нобеловата награда за литература во 1959 година. Во Фиренца стапува со контакт со групата што го подготвува весникот „Соларија“ и така ја објавува својата прва збирка песни „Води и земји“(1930). Во меѓувреме конечно се сели во Милано, каде што на конзерваториумот добива катедра за италијанска книжевност.

Салваторе Квазимодо
Квазимодо во 1959 г.
Занимање	Автор
Книжевно движење	херметизам
Значајни награди	Нобелова награда за литература 1959

Творештво

Квазимодо објавил и повеќе есеи, меѓу кои „Поет и политичар“, ги преведувал Хомер, Катул, Шекспир, Неруда, а подготвил и повеќе антологии. Во неговиот поетски опус се вбројуваат следниве дела:

• „Потонатата обоа“(1932),
• „Ерато и Аполон“(1936),
• „Нови песни“(1942),
• „Ден по ден“(1942),
• „Животот не е сон“(1948),
• „Лажно вистинско зелено“(1955),
• „Неспоредлива земја“(1958).

Надворешни врски

• Salvatore Quasimodo Архивирано на 19 февруари 2003 г. - Официјална страница (италијански)
• Лауреати на Нобеловата награда Страницата за Квазимодо
• Salvatore Quasimodo poetries
• Strada di Agrigento превод на англиски
• Salvatore Quasimodo poems Архивирано на 20 јануари 2014 г. (италијански)
• Salvatore Quasimodo and Agrigento Архивирано на 13 мај 2014 г.