Елара (месечина)
Елара (грчки: Ελάρα или Јупитер VII) — напредна неправилна месечна на Јупитер. Била откриена од Чарлс Дилон Перајн од опсерваторијата Лик во 1905 година.[1][2] Претставува осма најголема месечина на Јупитер и е именувана по Елара, една од љубовниците на Зевс и мајка на џинот Титиј.[5]
 Елара | |
| Откривање | |
|---|---|
| Откривач | Чарлс Дилон Перајн |
| Откриено | 5 јануари 1905[1][2] |
| Орбитални особености | |
Главна орбита полупречник | 11.740.000 км (0,07810 ае)[3] |
| Занесеност | 0,22[3] |
| 259,64 д (0,708 г)[3] | |
Просечна орбитална брзина | 3,27 км/с[3] |
| Наклон | 26,63° (кон еклиптиката) 30,66° (кон Јупитеровиот екватор)[3] |
| Месечина на | Јупитер |
| Физички особености | |
Среден полупречник | 43 км[4] |
| ~23.200 км2 | |
| Зафатнина | ~333.000 км3 |
| Маса | 8,7×1017 кг |
Средна густина | 2,6 г/цм3 (претп.)[4] |
| ~0,031 м/с2 (0,003 г) | |
| ~0,052 km/s | |
Ѕвезден вртежен период | ~0,5 д (12 ч) |
| Албедо | 0,04 (претп.)[4] |
| Температура | ~124 K |
| 16,3[4] | |
Елара не го добила името до 1975 година; претходно била едноставно позната како Јупитер VII. Понекогаш била нарекувана „Хера“[6] во периодот од 1955 до 1975. Има пречник од само 43 километри, односно само 2% од големината на Европа. Меѓутоа е половина од големината на Хималија, односно втора најголема месечина во Хималиината група.
Средба со „Нови хоризонти“
уредиВо февруари и март 2007 година, леталото „Нови хоризонти“, кое летало до Плутон, направило неколку фотографии од далечина од пет милиони милји.[7]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Perrine, C. D. (1905-02-27). „Satellites of Jupiter“. Harvard College Observatory Bulletin. 178.
- ↑ 2,0 2,1 Perrine, C. D. (1905). „The Seventh Satellite of Jupiter“. Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 17 (101): 62–63. Bibcode:1905PASP...17...56.. doi:10.1086/121624. JSTOR 40691209.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Jacobson, R. A. (2000). „The orbits of outer Jovian satellites“. Astronomical Journal. 120 (5): 2679–2686. Bibcode:2000AJ....120.2679J. doi:10.1086/316817.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Planetary Satellite Physical Parameters“. JPL (Solar System Dynamics). Посетено на 2009-08-10.
- ↑ Marsden, Brian G. (7 октомври 1975). „Satellites of Jupiter“. Меѓународен астрономски сојуз. Архивирано од изворникот на 22 февруари 2014.
- ↑ Payne-Gaposchkin, Cecilia; Katherine Haramundanis (1970). Introduction to Astronomy. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall. ISBN 0-13-478107-4.
- ↑ Hamilton, Thomas Wm. (2013). Moons of the solar system. Strategic Book Publishing. стр. 21. ISBN 1625161751. Посетено на 8 February 2015.
Надворешни врски
уреди- Неправилни месечини — страница на Дејвид Џуит (англиски)
- Познатите месечини на Јупитер Архивирано на 18 март 2015 г. — страница на Скот Шеппард (англиски)