Димитар Ненов
Димитар Ненов (бугарски: Димитър Ненов; 19 декември 1901 година во Разград - 30 август 1953 година во Софија) ― бугарски класичен пијанист, композитор, музички педагог и архитект.
| Димитар Ненов | ||
| Роден | 19 декември 1901 Разград, Кнежевство Бугарија | |
|---|---|---|
| Починал | 30 август 1953 (возр. 51) Софија, НР Бугарија | |
| Националност | Бугарин | |
| Народност | Бугарин | |
| Познат | Еден од претставниците на Втората генерација на бугарски композитори | |
| Занимање | Класичен пијанист, композитор, музички педагог, архитект | |
| Образование | Технички универзитет Дрезден, Музички колеџ „Карл Марија фон Вебер“, Музички ликеј „Џовани Батиста Мартини“ | |
| Музички стил | Класична музика | |
| Инструменти | Пијано | |
Димитар Ненов припаѓа на генерацијата бугарски композитори од меѓувоениот период, т.н. Втора генерација бугарски композитори. Заедно со Панчо Владигеров, Љубомир Пипков, Петко Стајнов, Веселин Стојанов, Андреј Стојанов, Асен Димитров и Цанко Цанков, Ненов бил меѓу основачите на Друштвото за современа музика (основано на 24 јануари 1933 година) и станал негов прв секретар. Како композитор, пијанист и архитект, Димитар Ненов бил меѓу клучните фигури на културната елита на меѓувоена Бугарија добро позната како една од најпопуларните јавни личности.
Неговиот прв учител по пијано бил Андреј Стојанов. Во 1920 година отишол да студира во Дрезден[1] (Германија) каде студирал архитектура на Техничкиот универзитет Дрезден и музика на Музичкиот колеџ „Карл Марија фон Вебер“ со Карл Фелинг (пијано), Теодор Блумер и Пол Битнер (композиција и музика теорија). Во 1925 година Димитар Ненов ја добил функцијата музички директор на танцовото друштво „Thea Jolles“. Во 1927 година Ненов дипломирал архитектура и се вратил во Бугарија каде што работел извесно време како архитект во Министерството за јавни згради, патишта и јавни работи (1927-1930) и во Генералниот директорат за железници (1929-32). Од 1930 година специјализирал архитектура на железнички сервисни згради во Италија (1932). Во исто време, тој студирал и во Закопане (Полска) на летните и рани есенски сесии и магистерските класови на познатиот пијанист Егон Петри[2] (и самиот ученик на Феручо Бусони). Во 1932 година дипломирал на Музичкиот ликеј „Џовани Батиста Мартини“ во Болоња.
Од 1933 до 1943 година Ненов ја добил функцијата раководител и професор на Приватниот конзерваториум во Софија, а во 1943 година станал професор по пијано на Софискиот конзерваториум[2] каде што им предавал пијано на бугарските пијанисти Генко Генов. Светла Протич, Лазар Николов, Стефан Ременков, Трифон Силјановски и многу други.
Наводи
уреди- ↑ Samson, Jim (2013). Music in the Balkans. Koninklijke Brill. стр. 357–8. ISBN 978-9004250383.
- ↑ 2,0 2,1 Clarke, Colin; Rabinowitz, Peter; Burwasser, Peter (март 2014). „NENOV: Theme and Variations in F#. Fairytale and Dance Miniatures. Dance. ÉTudes, Nos. 1 and 2. Toccata. Cinema Suite“. Fanfare. Архивирано од изворникот на 13 април 2016. Посетено на 26 февруари 2022 – преку (бара претплата).
Надворешни врски
уреди| „Димитар Ненов“ на Ризницата ? |