Википедија

Горна Лакавица

село во Драмско, Егејска Македонија

Горна Лакавица или Врла Лакавица (грчки: Μικροκλεισούρα, Микроклисура; до 1927 г. Λακάβιστα, Лакависта[2]) — село во Драмско, Егејска Македонија, денес во општината Неврокоп на Драмскиот округ, Грција. Сè до 1920-тите било населено со Македонци-муслимани.[3]

Горна Лакавица
Μικροκλεισούρα
Поглед на Горна Лакавица
Поглед на Горна Лакавица
Горна Лакавица is located in Грција
Горна Лакавица
Горна Лакавица
Местоположба во областа
Горна Лакавица во рамките на Неврокоп (Егејска Македонија)
Горна Лакавица
Местоположба на Горна Лакавица во Неврокоп и областа Источна Македонија и Тракија
Координати: 41°23.14′N 24°3.21′E / 41.38567° СГШ; 24.05350° ИГД / 41.38567; 24.05350
ЗемјаГрција
ОбластИсточна Македонија и Тракија
ОкругДрамски
ОпштинаНеврокоп
Надм. вис.&10000000000000440000000440 м
Население (2021)[1]
 • Вкупно72
Час. појасEET (UTC+2)
 • Лето (ЛСВ)EEST (UTC+3)

Географија

уреди

Горна Лакавица се наоѓа на северните падини на Боздаг.[3]

Историја

уреди

Во Отоманското Царство

уреди

Во опис датиран меѓу 1478 и 1502 г. Горна Лакавица (Л’кавица или Папа Рајко) се води како село со 47 немуслимански домаќинства, 17 ергени немуслимани 7 вдовици и 1 муслиман.[4] Во скратен регистар за ливата Паша од 1519 г. селото Папа Рајко со друго име Лакавица (Л’кавиче) е запишано вака — муслимани: 2 домаќинства; немуслимани: 74 домаќинства, ергени - 9, вдовици - 11.[5] Во подробен регистар на санџакот Паша за 1524-1537 г. во Горна Лакавица (Лакавиче со друго име Папа Рајко) се регистрирани муслимани: 1, нежененети - 3; немуслимани: 67, ергени - 9, вдовици - 13.[6] Во скратерн регистар од 1530 г. Горна Лакавица (Лакавиче со друго име Папа Рајко) имало муслимани: 1 домаќинство, ергени - 3; немуслимани: 67 домаќинства, ергени - 9; вдовици - 13.[7] Во подробен регистар на санџакот Паша од 1569-70 г. се дава даночно обврзаното население вака: муслимани - 3 семејства и 15 ергени; немуслимани - 15 семејства и 37 неженени.[8] Во список на домаќиствата на Неврокопскиот вилает од 13 март 1660 г. селото Горна Лакавица (Л’ковиче-и баља) е заведено како село со 7 немуслимански семејства.[9] Во подробен регистар за собирањето на данокот авариз од Неврокопската каза за 1723 г. Горна Лакавица (Л’кавиче-и баља) е запишана со 12 муслимански и 5 немуслимански домаќинства.[10] Од ова се гледа дека исламизацијата зела замав дури во XVIII век.

Во XIX век Горна Лакавица било муслиманско село во Неврокопската каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Горна Љаковица (Gorna-Liakovitsa) имала 110 домаќинства на 270 жители муслимани.[11] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. селото имало 500 жители „Турци“. Ова е грешка.[12] Во друга статистика К’нчов се исправа, велејќи дека во Горна Лакавица (Л’ковица) имало 100 македонски муслумански куќи.[13]

Во Грција

уреди

За време на Првата балканска војна селото е окупирано од бугарска војска. По податоци на БПЦ кон крајот на 1912 и почетокот на 1913 г. во Горна Лакавица живееле 130 семејства со вкупно 665 лица. по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата година населението броело 657 жители.[14] Во 1920 г. селото имало 680 жители.[15]

Во 1923 г. жителите на Горна Лакавица како муслимани се иселени во Турција по сила на Лозанскиот договор. Во 1927 г. селото е преименувано во Микроклисура (Μικροκλεισούρα).[16] До 1928 г. во Горна Лакавица бил доведен 201 грчки (63 семејства) дојдени од Турција.[17]

Во 1960-тите дошло до масовно иселување на населението во поголемите градови.[3]

Населението произведува тутун, жито и други земјоделски производи, а делумно се занимава и со сточарство.[3]

Население

уреди

Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:

Година 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011 2021
Население 363 429 303 192 112 113 113 111 72
Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија

Наводи

уреди
  1. ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
  2. ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). I дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 176. ISBN 9989-9819-5-7.
  4. ↑ „Откъси от регистър за ленни владения в Западните Родопи и Серско“. Родопски сборник. 1: 309–310. 1965. OCLC 402561706.
  5. ↑ Радушев, Евгений (2005). Помаците - християнство и ислям в Западните Родопи с долината на р.Места, XV - 30-те години на XVIII век. Част II - Приложения. София: Народна библиотека Св. Св. Кирил и Методий - Ориенталски отдел. стр. 56. ISBN 954-523-084-3. OCLC 166026970.
  6. ↑ Радушев, Евгений (2005). Помаците - християнство и ислям в Западните Родопи с долината на р.Места, XV - 30-те години на XVIII век. Част II - Приложения. София: Народна библиотека Св. Св. Кирил и Методий - Ориенталски отдел. стр. 95–96. ISBN 954-523-084-3. OCLC 166026970.
  7. ↑ Радушев, Евгений (2005). Помаците - християнство и ислям в Западните Родопи с долината на р.Места, XV - 30-те години на XVIII век. Част II - Приложения. София: Народна библиотека Св. Св. Кирил и Методий - Ориенталски отдел. стр. 129. ISBN 954-523-084-3. OCLC 166026970.
  8. ↑ Стоjановски, Александар (2007). Турски документи за историjата на Македониjа. Опширен пописен дефтер за Паша санџакот (казите Драма, Кавала, Серез и Неврокоп) од 1569/70 година, том X, книга 2. Скопjе: Државен архив на Република Македониjа. стр. 416–417. ISBN 978-998-962-264-9. OCLC 645308759.
  9. ↑ Горозданова, Елена (2001). Архивите говорят № 13 – Турски извори за българската история. София: Главно управление на архивите при МС. стр. 293. ISBN 954-9800-14-8.
  10. ↑ Радушев, Евгений (2005). Помаците - християнство и ислям в Западните Родопи с долината на р.Места, XV - 30-те години на XVIII век. Част II - Приложения. София: Народна библиотека Св. Св. Кирил и Методий - Ориенталски отдел. стр. 224–225. ISBN 954-523-084-3. OCLC 166026970.
  11. ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 124–125. ISBN 954-8187-21-3.
  12. ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 194. ISBN 954430424X.
  13. ↑ Кънчов, Васил (1970) [1894-1896]. „Пътуване по долините на Струма, Места и Брегалница. Битолско, Преспа и Охридско“. Избрани произведения. Том I. София: Наука и изкуство. стр. 273.
  14. ↑ Λιθοξόου, Δημήτρης. „Απαρίθμηση των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913 – Μακεδονία“ (грчки). Архивирано од изворникот 2012-07-31. Посетено на 3 мај 2009.
  15. ↑ Pathfinder clubs. „ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΔΡΑΜΑΣ“ (грчки). Архивирано од изворникот на 2009-08-08. Посетено на 3 мај 2009. Занемарен непознатиот параметар |архив_дата= (help); Занемарен непознатиот параметар |архив_уеб_адрес= (help)
  16. ↑ Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
  17. ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Горна_Лакавица&oldid=5209084“