Артур Леонард Шавлов

Артур Леонард Шавлов (англиски: Arthur Leonard Schawlow 5 мај 192128 април 1999) — американски физичар. Тој ја поделил Нобеловата награда за физика со Николас Блумберген и Кај Сигбан за нивната работ на ласерите.[1][2]

Артур Леонард Шавлов
Артур Леаонард Шавлов
Роден(а)5 мај 1921(1921-05-05)
Маунт Вернон, Њујорк
Починал(а)28 април 1999(1999-04-28) (возр. 77)
Пало Алто, Калифорнија
НационалностАмериканец
ПолињаФизика
УстановиБелови лаборатории
Колумбиски универзитет
Стенфорд
ОбразованиеТоронтски универзитет
Докторски менторМалколм Крафорд
Познат поЛасерска спектроскопија
Поважни наградиМаркониева награда (1977)
Нобелова анграда за физика (1981)
НАционален медал за наука (1991)
СопружникОрелија Таунс (о. 1951, 3 деца)

Животопис уреди

Шавлов е роден во Маунт Вернон Њујорк. Неговата мајка, Хелен, била од Канада, неговиот татко, Артур Шавлов, бил еврејски доселеник од Латвија.[3] Кога Артур имал само три години тие се преселиле во Торонто, Канада.

На возраст од 16 години тој го завршува средното образование и се стекнува со стипендија за наука на на Торонтскиот универзитет. По стекнувањето на дипломата тој продолжува со магистерски студии на Торонтскиот универзитет каде студиите биле прекинати од Втората светска војна. При крајот на војната тој започнал да работи на својот докторат на Торонтскиот унивеерзитет под менторство на професорот Малаком Крафорд. За подоцна да продолжи на подокторски студии под менторство на Чарлс Хард Таунс на одделот за физика при Колумбискиот универзитет во есента 1949 година.

Во 1951 година, тој се оженил со Орелија Таунс, помладата сестра на физичарот Чарлс Хард Таунс, и заедно имале три деца, Артур, Хелен и Едит. Артур бил аутист, со многу мала способност за говор.

Тој себеси се сметал за обичен протестенски христијанин и ја посетувал блиската методистичка цркава.[3]

Тој подоцна прифатил работно место во Беловите лаборатории при крајот на 1951 година. Тој заминал во 1961 година за да се придружи на Стенфорд како професор. Тој останал да работи таму сè додека не се пензионирал во 1996 година.

Шавлов и Роберт Хофштадлер професор на Стенфорд, кој исто така имал аутистично детесе здружилемза да им помогната на останатите да се справат со состојбата. Артур помладиот бил сместен во специјален центар за аутистични личности, и подоцна Шавлов основал институција која ќе се грижи за лицата болни од аутизам во Парадајс, Калифорнија. Тој бил именуван како Артур Шавловов центар во 1999 година, кратко пред својата смрт на 29 април 1999 година.

Шавлов бил за употреба на контровезниот метод за потпомогната комуникација за пациенти болни од аутизам.[4]

Иако неговото истражување се фокусирало на оптиката, особено, ласерите и нивната употреба во спектроскопијата, тој исто така вршел истражувања во областа на суперпроводливоста и јадрената резонанса. Шавлов ја поделил Нобеловата награда за физика со Николас Блумберген и Кај Сигбан за нивните придонеси при развојот на ласерската спектроскопија.

Шавлов бил соавтор на книгата Микробранова спектроскопија (Microwave Spectroscopy) со Чарлс Таунс. Заедно со Таунс, тие изготвиле оспорен од Гордон Гулд, ласерски патент поднесен од страна на Беловите лаборатории во 1958 година.

Во 1991 година претпријатието NEC и Американското друштво на физичарите воспоставиле награда: наречена Шавлова награда. Наградадата се доделува годишно на „кандидати кои направиле важни придонеси во истражувањето со помош на ласери.“

Шавлов починал од леукемија во Пало Алто, Калифорнија.

Awards уреди

Науката и религијата уреди

Тој учествувал во многу дебати поврзани со науката и религијата. Во однос на Бог, тој изјавил „Јас наоѓам потреба од Бог во универзумот и во мојот живот.“[5]

Артур Шавлов бил страствен обожавател и собирач на традиционални американски џез снимки, како и поддржувач на инструментални групи кои ја свиреле оваа музика.

Објавени дела уреди

  • Schawlow, A L (1995), „Начела на ласерите“, Journal of clinical laser medicine & surgery (објав. Jun 1995), 13 (3), стр. 127–30, PMID 10150635
  • Schawlow, AL (1982), „Спектроскопијата во ново светло“, Science (објав. Jul 2, 1982), 217 (4554), стр. 9–16, Bibcode:1982Sci...217....9S, doi:10.1126/science.217.4554.9, PMID 17739964
  • Schawlow, AL (1978), „ЛАсерска спектроскопија на атоми и молекули“, Science (објав. Oct 13, 1978), 202 (4364): 141–147, Bibcode:1978Sci...202..141S, doi:10.1126/science.202.4364.141, PMID 17801904
  • McCaul, B W; Schawlow, A L (1969), „Плазмено прекршуачки ефекти кај HCN ласери“, Ann. N. Y. Acad. Sci. (објав. Feb 10, 1969), 168 (3), стр. 697–702, Bibcode:1969NYASA.168..697M, doi:10.1111/j.1749-6632.1969.tb43154.x, PMID 5273948
  • Schawlow, A L (1966), „Ласери“, International ophthalmology clinics, 6 (2), стр. 241–51, doi:10.1097/00004397-196600620-00002, PMID 5958291

Поврзано уреди

 
Викицитат има збирка цитати поврзани со:

Наводи уреди

  1. „Arthur L. Schawlow“. IEEE Global History Network. IEEE. Посетено на 10 August 2011.
  2. Hänsch, Theodor W. (December 1999). „Obituary: Arthur Leonard Schawlow“. Physics Today. 52 (12): 75–76. Bibcode:1999PhT....52l..75H. doi:10.1063/1.2802854.
  3. 3,0 3,1 „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2015-09-15. Посетено на 2015-03-21.
  4. http://news-service.stanford.edu/news/1999/may5/schawlowobit-55.html][мртва врска]
  5. Henry Margenau (1992), Cosmos, Bios, Theos: Scientists Reflect on Science, God, and the Origins of the Universe, Life, and Homo sapiens, Open Court Publishing Company, стр. 105 co-edited with Roy Abraham Varghese. This book is mentioned in a December 28, 1992 Time magazine article: Galileo And Other Faithful Scientists Архивирано на 25 октомври 2012 г.

Надворешни врски уреди