Алекса Шантиќ (Сомбор)
Алекса Шантиќ е село во Србија во градот Сомбор во административната област Западнобачки. Според пописот од 2011 година, имало 1.770 жители.
.svg)
Овде се наоѓа замокот на Фернбах во Алекса Шантиќ.
Географски одлики
уредиНадморската височина е 120 м.
Историја
уредиАлекса Шантиќ е млада населба. Најстариот дел од населбата е изграден помеѓу 1923 година и 1926 година. Сепак, споменувањето на населбата во областа Шантиќ датира од 1468 година. Денешната населба е формирана за потребите на српските доброволци во Првата светска војна. Во 1925 година, селото го добило името по познатиот поет Алекса Шантиќ.
По населувањето на соседните пустари Станишиќ српски семејства од Барачко и Даутова (1763 / 64) и појавата на истото село, тоа е споено со станишичките имоти и е, на почетокот на 19 век, заедно со поседувањето на семејството Станишиќи станало земјиште на семејството Редл. На имотот Редл во Шара, на крајот на 19 век. Со векови таму живееле неколку десетици унгарски бирократски семејства.[1]
На работ на Шара е создаден и поседот Баба Пуста, каде што на сопственикот и бачбодрошки градоначалникот Карол Фернбах го подигнал во 1906 / 07 . г. неговиот голем замок (дизајниран од Реже Хикиш), со парк, кој и денес, целосно е руиниран (иако е заштитен споменик на културата), постои на околу пет километри јужно од Шантиќ.[1]
Откако доброволците се вселиле, во Шантиќ живееле 83 семејства (64 Херцеговци, 16 од Кордуна и три од Лика). Населбата првпат била спомната со името Алекса Шантиќ на 19 мај 1925 година и тогаш сè уште имало статус на колонија која административно ѝ припаѓала на општината Станишиќ, иако населението изразило желба да се припои кон општината Бајмок. Поглавар на колонијата бил Никола Матковиќ. Училиштето е изградено во 1925 година / 26 година, а училишната зграда била убава и имало и станови за наставници (учители во Алекса Шантиќ во триесеттите години на 20 век биле Јеремија Курбеновиќ од Врање во Банат и Радмила Враниќ родена Радојевиќ). Гробиштата биле осветени во 1928 година, а колонијата на Алекса Шантиќ сè повеќе ги добивала одликите на село, каде во 1929 г. г. веќе имало сто куќи. Од Станишиќ по потреба доаѓале општинскиот лекар и ветеринар, а двапати неделно поштарот од Станишиќ ја носел поштата што ја споделил од автомобилот. Селото Атар во тоа време имало 2.200 катастарски хектари земја. За време на окупацијата, Шантиќ бил раселен, а населението било протерано во унгарските логори Барч и Шарвар.[1]
За време на Втората светска војна, населбата била окупирана од Унгарија и името било променето во Фернбах. На крајот на јуни 1941 г. Србите биле протерани од селото, додека Унгарците од Буковина се населиле во селото. Десетина семејства на Шантиќ од српска националност побарале засолниште во блискиот Станишиќ [2] . По Втората светска војна, Алекса Шантиќ е обновен, па во 1948 г. г. имал 1.020, а 1971 г. 2.064 жители. Со текот на времето, во селото се доселиле мал број унгарски и хрватски семејства. Според пописот од 2011 г. во Шантиќ живееле 1.778 жители.[1]
Алекса Шантиќ има 2.172 жители. Мнозинството се Срби, а во селото живеат 15 други национални групи. Земјоделството е главна стопанска гранка.
Демографија
уредиВо населеното место Алекса Шантиќ има 1.779 полнолетни жители, а просечната возраст на населението е 41,9 години (41,0 за мажи и 42,7 за жени). Во населбата има 748 домаќинства.
Оваа населба е претежно населена со Срби (според пописот од 2002 година)
