Седми вселенски собор

Седмиот вселенски собор (грчки: Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος; Δεύτερη Σύνοδος της Νίκαιας - Седми вселенски собор, Втор никејски собор) бил одржан во Никеја, Мала Азија од 24 септември до 23 октомври 787 година. Соборот бил свикан од страна на младиот император Константин VI и неговата мајка, Ирина. Причини за свикување на овој собор било иконоброството, односно одбивањето и уништувањето на иконите од црквата.

Седми вселенски собор
Датум	787
Прифатен од	Римокатоличка црква, Старокатоличка црква, Православие
Претходен собор	(Католичка) Шести вселенски собор (Православни) Трулски собор
Следен собор	(Католичка) Четврти цариградски собор (Римокатоличка црква) (Православие) Четврти цариградски собор (Православие)
Свикан од	Константин VI и Ирина (како регент)
Претседавач	Тарасиј Цариградски и папа Адријан I
Присутни	350
Теми	Иконоборство
Времеследен список на собори

Историски околности

Икона на Седмиот вселенски собор (17 век, Новодевички манастир, Москва).

Императорот Лав III Исавријанин во 727 година издал едикт со кој го забранил почитувањето на иконите и секое сликовито претставување на божеството. Потоа, поставувил иконоборен патријарх, а од папа Григориј III, кој ги екскомуницирал иконоборците, ја одзел провинцијата Илирик, и ја предал под Цариградска јурисдикција. Неговиот наследник, Константин V Копроним свикал (иконоборен) собор во 754 година во Цариград, кој го осудил а почитувањето на иконите и ги исклучил од црквата оние кои ги почитуваат иконите, вклучително и свети Јован Дамаскин, еден од најголемите бранители на теологијата на иконите.

Царот Лав бил противник на иконите, додека неговата жена, царица Ирина потајно ги почитувала. По неговото упокојување, таа била во можност да го спречи иконоборството кое траело околу педесет години. Тогашниот Патријарх Павле IV Цариградски се повлекол сам, а за нов Патријарх бил избран Тарасиј Цариградски. Царица Ирина, со поддршка на Терасиј и папата Адријан I, го свикал соборот во Никеја.