Сигма Лебедѕвезда син суперџин во северното соѕвездие Лебед. Со привидна величина од 4,2 и е припадник на ѕвезденото здружение Лебед OB4 и се наоѓа на растојание од 3.300 светлосни години од Земјата.

σ Лебед
Местоположбата на σ Лебед (заокружено)
Податоци од набљудување
Епоха J2000      Рамноденица J2000
Соѕвездие Лебед
Ректасцензија 21ч 17м &1000000000249524400000024,95244с[1]
Деклинација +39° 23′ &1000000000040852800000040,8528″[1]
Прив. величина (V) 4,233[2]
Особености
Спектрален тип B9 Iab[2]
U−B Боен показател −0,386[2]
B−V Боен показател +0,123[2]
Астрометрија
Радијална брзина (Rv)−5,30 ± 0,40[3] км/с
Сопствено движење (μ) Рект: −0,13[1] млс/г
Дек.: −3,58[1] млс/г
Паралакса (π)1.13 ± 0.19[1] млс
Оддалеченост1.000[4] пс
Апсолутна величина (MV)−6,18[4]
Податоци
Маса15[5] M
Полупречник54[4] R
Површ. грав. (log g)1,85[2]
Сјајност52.500[6] L
Температура10.800[2] K
Металичност0,0[6]
Вртежна брзина (v sin i)14[2] км/с
Други ознаки
67 Cyg, HD 202850, HR 8143, HIP 105102
Наводи во бази
SIMBAD— податоци

Поради својата местоположба на галактичкиот диск, набљудувањето на σ Лебед е попречено од меѓуѕвездената прашина и е зацрвенета со величина од 0,2 и од оваа причина нејзината величина е намалена за 0,6 при видливите бранови должини.[2] Кога ќе се земе сето ова предвид, нејзината сјајност е за 50.000 пати поголема од онаа на Сонцето.

Спектралната нализа на ѕвездата покажала едновремено постоење во фотосферата на SiII и HeI линии, со периодична променливост. Периодичноста е пресметана и има вредност од 1,59 часа во сите три линии што може да е резултат на ѕвезденото осцилирање.[7] Не е забележана јасна промена на сјајноста.[8]

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Van Leeuwen, F. (2007). „Validation of the new Hipparcos reduction“. Astronomy and Astrophysics. 474 (2): 653. arXiv:0708.1752. Bibcode:2007A&A...474..653V. doi:10.1051/0004-6361:20078357.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Firnstein, M.; Przybilla, N. (2012). „Quantitative spectroscopy of Galactic BA-type supergiants. I. Atmospheric parameters“. Astronomy & Astrophysics. 543: A80. arXiv:1207.0308. Bibcode:2012A&A...543A..80F. doi:10.1051/0004-6361/201219034.
  3. Gontcharov, G. A. (2006). „Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system“. Astronomy Letters. 32 (11): 759. arXiv:1606.08053. Bibcode:2006AstL...32..759G. doi:10.1134/S1063773706110065.
  4. 4,0 4,1 4,2 Markova, N.; Puls, J. (2008). „Bright OB stars in the Galaxy. IV. Stellar and wind parameters of early to late B supergiants“. Astronomy and Astrophysics. 478 (3): 823. arXiv:0711.1110. Bibcode:2008A&A...478..823M. doi:10.1051/0004-6361:20077919.
  5. Przybilla, N.; Firnstein, M.; Nieva, M. F.; Meynet, G.; Maeder, A. (2010). „Mixing of CNO-cycled matter in massive stars“. Astronomy and Astrophysics. 517: A38. arXiv:1005.2278. Bibcode:2010A&A...517A..38P. doi:10.1051/0004-6361/201014164.
  6. 6,0 6,1 Tanrıverdi, Taner (2013). „Elemental abundances of the supergiant stars σ Cygnus and η Leonis“. New Astronomy. 25: 50. arXiv:1512.04557. Bibcode:2013NewA...25...50T. doi:10.1016/j.newast.2013.03.013.
  7. Kraus, M.; Tomić, S.; Oksala, M. E.; Smole, M. (June 2012). „Detection of a 1.59 h period in the B supergiant star HD 202850“. Astronomy and Astrophysics. 542: L32. arXiv:1205.5391. Bibcode:2012A&A...542L..32K. doi:10.1051/0004-6361/201219319.
  8. Koen, Chris; Eyer, Laurent (2002). „New periodic variables from the Hipparcos epoch photometry“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 331: 45. arXiv:astro-ph/0112194. Bibcode:2002MNRAS.331...45K. doi:10.1046/j.1365-8711.2002.05150.x.