Ристо Давчевски (1935-2009) бил македонски поет, раскажувач, романописец, драмски автор, писател за деца.

Животопис уреди

Ристо Давчевски е роден е во с. Долни Дисан, Неготинско на 6 март 1935 година. Основното училиште го завршил во родното место, а во Скопје завршил на Школата за применети уметности, по што студирал на Филозофскиот факултет. Работел како уредник на радио-театарот за деца во Македонското радио. Бил член на ДПМ од 1971 година. По тешко боледување, починал на 14 септември 2009 во Скопје.[1] [2]

Творештво уреди

Автор е на книгите: Дождовни капки (поезија за деца, 1964), Далечна прошетка (раскази за деца, 1965), Дремко и Спанко (едночинки, 1970), Бескрајна приказна (раскази, 1972), Мустаќите на генералот Рококајко (комедија, 1972), Сказна за притвореното чудовиште (повест, 1973), Граѓаните од Јадиград (приказни, 1980), Поход на сончогледите (едночинки, 1985), Важно е другите што ќе речат (басни, 1985), Собир на враните (басни, 1988), Волшебна сликовница (сказна, 1989), Изедени прогнози (поезија, 1990), Раните на љубовта (роман, 1991), Која е добрата мајка (роман, 1992), Внукот на Итар Пејо (роман, 1993), Старецот со дамкаво лице (роман, 1994), Дворец на опачини (драмска трилогија, 1995), Мачори на панаѓур (радиодрами, 1995), Весела сцена (едночинки, 1995), Сонети за мама (поезија, 1996), Авантурите на дедо Мраз (сказна, 1997), Принцот Кристијан (роман, 1998), Маршот на зелените (роман, 2000).

Наводи уреди

  1. Почина писателот Ристо Давчевски
  2. Петка — грб: пиески. Детска радост, Скопје, 1984, стр. 22.