Радоешта

село во Голо Брдо, Албанија

Радоешта (Радоишта или Радовишта) — село во општината Булчица на Дебарската област, источна Албанија. Населено е со Македонци-муслимани, иако порано било со мешана вероисповед.

Радоешта
Radovesh
село
Радоешта is located in Албанија
Радоешта
Радоешта
Координати: 41°26′49″N 20°28′22″E / 41.44694° СГШ; 20.47278° ИГД / 41.44694; 20.47278
Земја Албанија
ОбластДебар
ОпштинаБулчица
Општ. един.Острени
Надм. вис.&10000000000000850000000850 м
Население (2004)
 • Вкупно?
Час. појасCET (UTC+1)
 • Лето (ЛСВ)CEST (UTC+2)
Рег. таб.BZ

Географија

уреди

Селото се наоѓа во македонската област Голо Брдо, на 2 км (по воздушна линија) западно од Тучепи 3 км од границата со Македонија, каде од другата страна е торбешкото село Отишани, Општина Дебар.

Некои од селските маала се Беѓовци, Бојаџиовци, Симановци и Тропчаништа.[1] Последно споменатото порано било одделно село.[2]

Историја

уреди

Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Радовишта (Radovichta) било село со 35 домаќинства, со 52 жители Македонци-муслимани (Торбеши) и 54 жители Македонци-христијани.[3][4] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во Радовешта живеат 120 жители, сите Македонци-муслимани.[3][5]

Весникот „Дебарски глас“ во 1909 г. напишал:

Радоешта од 25 македонски куќи запоседнато е сега од Тољовци, од кои најпрочуен грабач е Таир Тоља, и тие се од селото Горица (Малесија). Од истите е запоседнато и соседното село Заборје. Од овие две села Македонците се иселени претежно во градот Солун.[3][6]

По Првата балканска војна во 1912 г. селото влегло во состав на Албанија.

Во извештајот на Сребрен Поп Петров, главен инспектор-организатор на бугарската црковно-училишна дејност во Албанија, во 1930 г. Радовиш се води како село од 70 куќи, сите Македонци-муслимани.[3][7]

Сè до 2015 г. селото било во состав на Општина Острени.

Знаменитости

уреди
  • Радоешка џамија

Личности

уреди

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. Асенова, Петя. Местни имена от Голо бърдо, Североизточна Албания, во: Езиковедски проучвания в памет на проф. Йордан Заимов, София 2005, с. 45 – 52.
  2. Карта на Голо Брдо, прва половина на XX век (обележано како Тръбчанища).
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  4. „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 172 – 173.
  5. Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 262. ISBN 954430424X.
  6. Дебърски глас, година 1, брой 2, 12 април 1909, стр. 2.
  7. Доверлив извештај бр. 54 на Сребрен Поп Петров
  8. Кандиларовъ, Георги Ст (1930). Българскитѣ гимназии и основни училища въ Солунъ (по случай на 50-годишнината на солунскитѣ български гимназии). София: Македонски Наученъ Институтъ, печатница П. Глушковъ. стр. 97.

Надворешни врски

уреди