Оредеж
Оредеж (руски: Оредеж; фински: Ortešjoki) е река на северозапад од европскиот дел на Руската Федерација, која по целата должина тече низ југозападните делови на Ленинградската област (низ Волосовскиот, Гачинскиот и Лушкиот регион). Таа е десна притока на реката Луга и дел од сливот на Финскиот Залив во Балтичко Море.
| Оредеж | |
|---|---|
 | |
| Местоположба | |
| Физички особености | |
| Устие | Фински Залив |
| Должина | 192 км |
| Особености на сливот | |
Географски и хидролошки одлики
уреди
Реката Оредеж го започнува својот тек како утока на Кјурљевското езеро на крајниот исток на Волосовскиот регион, а целата област околу нејзиниот извор е на списокот на регионалниот споменик на природата на Ленинград под името Извор на реката Оредеж во близина на Дончо. На почетокот, тече на југ и по неколку километри проток, возводно од селото Чикино, се врти на исток. Во тој дел од утоката поминува низ Сиверскиот и Вирицискиот регион во Гачинанскиот регион. Низводно од Вирица, свртува нагло кон југ и во тој дел од течението ја добива најголемата лева притока, реката Сујда. Продолжува низ територијата на Лушкиот регион, каде врти јужно кај селото Милодеш. Се влева во реката Луга како нејзина десна притока во близина на селото Плоскоје. Нејзиниот тек има форма на превртена кирилична буква С.
Вкупната должина на водотекот е 192 км, додека површината на сливното подрачје е околу 3.220 км². Просечната ширина на речното корито е помеѓу 25 и 30 метри, додека просечната длабочина е помеѓу 1,5 и 2 метри. Во горниот дел на текот, таа тече низ карстната област, а карстните карпи и остатоците од поранешните хидроцентрали го регулираат нејзиниот тек во тој дел, додека во долниот дел на текот е многу поширок и подлабок, и затоа пловни за помали бродови. Реката е под мраз од крајот на ноември до средината на април. Просечниот проток на 36 км возводно од устата е 20 m³ / s. Според својот хемиски состав, водата во Оредежа е богата со соединенија на калциум бикарбонат, таа е малку алкална со минерализација од 180 до 280 мг/л. Степенот на обоеност варира од 55 ° до 152 °, просечната брзина на проток е околу 0,1 m/s, додека транспарентноста на водата е доста висока, особено во горниот дел на потокот каде што е над 3,5 метри.
Во горниот дел на текот, во близина на селото Дајмиче покрај неговите брегови, јасно се изразени црвени песочници од девонска старост, кои често се наоѓаат на разгледниците од таа област. Во тој дел од текот, бреговите се релативно високи и често, додека едниот брег е прилично стрмен, спротивниот е скоро хоризонтално со нивото на реката. Кај селото Грјазно има бројни карпи во коритото на реката. Бреговите се многу пониски во средниот дел на текот, додека во долниот дел на текот е многу поширок и тече низ бројни помали езера (Антоново, Дорогањ и Хвојлово).
Нејзини најважни притоки се Сујда, Флинтстоунс и Тјосова.
Историја
уредиОредеш првпат се споменува во пишани извори во 1240 година како река во Новгородската Република. За време на средниот век, реката била многу прометна и низ неа минувале многу помали трговски шајки, додека од XVIII до првата половина на XX век река служела за пренос на дрвја.
Во 1948 година во горниот дел на текот на Оредежа е изградена каскада од четири помали хидроцентрали: Дајмиќенска, Рожденствењска, Сиверска и Белогорска. Подоцна, беа додадени хидроцентралите Виришка и Нижњередешка, а сите хидроцентрали престанаа да работат во 1793години.
Областа околу реката кај населбата Белогорка е на списокот на заштитени геолошки природни споменици како што се карпите Девони на Оредеш кај Белогорка (руски: Обнажения девона на реке Оредеж у посёлка Белогорка). На нејзините брегови се наоѓаат остатоците од стариот средновековен град Надбелје.[1]
Во горниот дел на текот, се планира да се воспостави заштитено природно подрачје на Горњи Оредеш на површина од 154 хектари.
Поврзано
уреди- Луга (река)
- Ленинградска област
- Лушки регион
- Гачински регион
- Волосовски регион
Наводи
уреди- ↑ „С. Л. Кузьмин. Памятники конца I тыс. н. э. в Лужско-Оредежском междуречье (к проблеме формирования древнерусской культуры в западных районах Новгородской земли)“. Архивирано од изворникот на 12 април 2015. Посетено на 25 октомври 2015.
