Фински јазик
Финскиот (suomi, suomen kieli) е балтофински јазик, дел од групата на уралски јазици. Финскиот е службен јазик на Финска, а воедно и национален јазик, каде го зборува мнозинството од населението на државата (92%). Тој е службен јазик и на официјалното финско малцинство во Шведска и истиот е еден од службените јазици на ЕУ.
Фински јазик | |
---|---|
suomen kieli | |
Изговор | ˈsuo̯mi |
Застапен во | Финска, Русија, Естонија, Шведска, Норвешка |
Говорници | (5 милиони[1] во 1993 г.)e17 |
Јазично семејство | уралско
|
Писмо | латиница (финска азбука) |
Статус | |
Службен во | Финска Европска Унија признат како малцински во: Шведска |
Регулативен орган | Оддел за јазично планирање при Институтот за јазици во Финска |
Јазични кодови | |
ISO 639-1 | fi |
ISO 639-2 | fin |
ISO 639-3 | fin |
официјален
малцински | |
| |
Финскиот јазик е член на балтофинските јазици и е класифициран како аглутинативен јазик. Тој ги модифицира формите и на именките и на придавките во зависност од нивната улога во реченицата. Има репутација дека е тежок за учење и разбирање, што е првенствено поради тоа што има само мал број јазици сродни со него, така правејќи го речникот непознат.
Класификација
уредиФинскиот е од групата на балтофински јазици од семејството на уралски јазици. Покрај финскиот, во оваа група е и естонскиот, како и неколку други мали балтички јазици. Финскиот покажува сродност со останатите уралски јазици:
- слична морфологија:
- наставки за падежи како што се за генетивот -n, за партитивот -(t)a / -(t)ä ( ← уралски *-ta), за есивот -na / -nä
- множина со -t and -i-
- наставки за присвојност како што е за 1 лице еднина -ni ( ← уралски *-mi), 2 лице еднина -si ( ← уралски *-ti).
- бројни зборообразовни наставки
- сличен зборовен фонд
Географска распространетост
уредиФинскиот јазик воглавно се зборува во Финска, каде го зборуваат околу 5 милиони. Јазикот го зборува и финската емиграција, особено во Норвешка, Шведска, Русија, Естонија, САД, Бразил и Канада. Околу 90,37% од населението на Финска зборува фински.[3] Остатокот зборува на шведски (5.42%),[3] и некои од лапонските јазици.
Статус
уредиФинскиот јазик е еден од двата официјални јазика во Финска, другиот е шведскиот. Според податоците од 2010 година, само 5,42% од населението на Финска зборува шведски.[3]) Финскиот е еден од службените јазици на Европската Унија и има службен стгатус на малцински јазик во Шведска.
Историја
уредиСе смета дека Уралското семејство на јазици, од кои дел е и финскиот, имаат еден заеднички предок кој се именува како прауралски јазик, зборуван некаде помеѓу 8,000 и 2,000 п.н.е. (во зависност од различните проценки) во близина на планината Урал.[4] Со текот на времето, прауралскиот се разделил на повеќе јазици, кои и самите продолжиле да се менуваат и да се оддалечуваат еден од друг, давајќи уште повеќе нови јазици. Еден од тие јазици е и прафинскиот јазик, од кој се развиле балтофинските јазици.[5]
Записот на брезова кора бр. 292 од 13ти век од Новгород напишан со кирилица е најстариот пронајден запис на било кој балтофински јазик. Првиот пример на пишан фински е пронајден во еден германски патнички дневник кој датира од ок. 1450 година: Mÿnna tachton gernast spuho sommen gelen Emÿna daÿda (современ фински: "Minä tahdon kernaasti puhua suomen kielen, [mutta] en minä taida;" македонски: "Навистина сакам да зборувам фински, [но] не можам").[6] Според овој дневник, ова се зборови на фински бискуп, чие име е непознато. Погрешната употреба на gelen (современ фински kielen) во акузатив, наместо kieltä во партитив, и отсуството на сврзникот mutta се типични за странските говорители на фински дури и денес.[7] Во тоа време, повеќето свештеници во Финска зборувале на шведски јазик.[8]
Дијалекти
уреди- западни
- југозападни
- основни југозападни
- северни
- јужни
- средни југозападни
- пориски
- ала-сатакунтански
- турку
- сомеро
- западноусимански
- основни југозападни
- тавастијански
- иле-сатакунтански
- тавастијански
- јужнотавастијански
- југоисточни тавастијански
- хололански
- порвоански
- литиски
- јужноботниски
- средни и северни ботниски
- средноботниски
- северноботниски
- перепохјола
- торнио
- кеми
- кемијерви
- јеливара
- руија
- југозападни
- источни
- савонски
- северносавонски
- јужносавонски
- средни дијалекти
- источносавонски
- каину
- среднофински
- пеијене тавастија
- кеуру-евијерви
- савонски дијалекти од Вермланд
- југоистиочни
- основни југоисточни
- лемиски
- ингриски
- савонски
Примери
уредиФински јазик
| |
Писмо | латиница |
Пример | Прв член од „Декларацијата за човекови права“ |
Текст | Kaikki ihmiset syntyvät vapaina ja tasavertaisina arvoltaan ja oikeuksiltaan. Heille on annettu järki ja omatunto, ja heidän on toimittava toisiaan kohtaan veljeyden hengessä. |
Македонски | Сите човечки суштествa се раѓaaт слободни и еднакви по достоинство и правa. Tиe се обдарени со разум и совест и требa да се однесувaaт еден кон друг во дуxот на општо човечкaтa припaдност. |
Портал: Јазици |
- (Hyvää) huomenta – (Добро) утро
- (Hyvää) päivää – (Добар) ден
- (Hyvää) iltaa – (Добра) вечер
- Hyvää yötä / Öitä! – Добра ноќ / „Ноќ!“
- Terve! / Moro! – Здраво!
- Hei! / Moi! – Здраво!
- Heippa! / Moikka! / Hei hei! / Moi moi! – Чао!
- Nähdään! – Ќе се видиме! („се ледаме“)
- Näkemiin – Пријатно (буквало „Додека јас/ние се видиме“).
- Hyvästi – Довидување/ пријатно
- Hauska tutustua! – Мило ми е што те сретнав.
- Kiitos – Благодарам
- Kiitos, samoin – "Благодарам, исто и тебе"
- Mitä kuuluu? – Како си? (за познаници, буквално „Што слушаш?“)
- Kiitos hyvää! – Добро сум, благодарам.
- Tervetuloa! – Добре дојде!
- Anteeksi – Извини
Наводи
уреди- ↑ „www.kotus.fi“. Архивирано од изворникот на 2008-05-18. Посетено на 2014-07-27.
- ↑ „О государственной поддержке карельского, вепсского и финского языков в Республике Карелия“ (руски). Gov.karelia.ru. Архивирано од изворникот на 2017-10-11. Посетено на 2011-12-06.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Statistics Finland. „Tilastokeskus – Population“. Stat.fi. Посетено на 2011-12-17.
- ↑ Bakro-Nagy, M. (July 2005). „The Uralic Language Family. Facts, Myths and Statistics“. Lingua. 115 (7): 1053–1062. doi:10.1016/j.lingua.2004.01.008. ISSN 0024-3841.
- ↑ Laakso, Johanna (2001), „The Finnic languages“, Circum-Baltic Languages, Studies in Language Companion Series, 54, Amsterdam: John Benjamins Publishing Company, стр. clxxix–ccxii, doi:10.1075/slcs.54.09laa, ISBN 978-90-272-3057-7
- ↑ Wulff, Christine. „Zwei Finnische Sätze aus dem 15. Jahrhundert“. Ural-Altaische Jahrbücher NF Bd. 2 (германски): 90–98.
- ↑ „Kielen aika Valtionhallinnon 200-vuotisnäyttelystä Kotimaisten kielten tutkimuskeskuksessa“ (PDF). Kotus.fi. 2 October 2009. Архивирано (PDF) од изворникот 24 February 2021. Посетено на 29 December 2017.
- ↑ „Svenskfinland.fi“. Svenskfinland.fi. Архивирано од изворникот на 2 February 2014. Посетено на 5 April 2012.