Неферкаухор
Неферкаухор Кувихапи бил антички египетски фараон од Осмата династија за време на раниот Прв среден период (2181–2055 г.п.н.е.), во време кога Египет бил веројатно поделен на повеќе полиции. Неферкаухор бил шеснаесетти и претпоследен[3] крал на Осмата династија и како таков владеел со регионот Мемфис.[4] Неферкаухор владеел нешто повеќе од 2 години[5] и е еден од најдобрите посведочени кралеви во овој период со осум негови декрети преживеани во фрагментарна состојба до денес.[6]
| Неферкаухор | |
|---|---|
| Неферкавхор, Чувихапи, Чуи[...](?), Куихапи, Ка(?)пуиб(и)(?) | |
 Картуш на Неферкаухор од Кралски список од Абидос. | |
| Фараон на Египет | |
| Владеел | 2 години, 1 месец и 1 ден, Осма династија |
| Претходник | Неферкауре |
| Наследник | Нефериркаре |
| Деца | Небиет |
Потврди на кралските списоци
уредиНеферкаухор е наведен на влез 55 од Кралскиот список од Абидос, изработен за време на владеењето на Сети I, околу 900 години по животот на Неферкаухор.[4] Се верува дека тој бил наведен на Торинскиот канон, иако неговото име е изгубено во лакуната што влијае врз колоната 5, ред 12 на документот (според реконструкцијата на Ким Рихолт).[5] Времетраењето на неговото владеење е зачувано и се дава како „2 години, 1 месец и 1 ден“.
Декретите на Неферкаухор
уредиВкупно осум[4] различни декрети пронајдени во храмот Мин кај Коптос му се припишуваат на Неферкаухор и преживеале до денес во фрагментарна состојба.[7] Четири од овие декрети, испишани на варовнички плочи, биле дадени во 1914 година од страна на филантропот Едвард Харкнес на музејот Метрополитен, каде што сега се изложени во Галерија 103.[8]
Седум од осум декрети биле издадени во еден ден[4] од првата година на владеењето на Неферкаухор, можеби на денот на неговото стапување на престолот.[6] За оваа година е дадено името „Година на обединување на двете земји“. Во првиот декрет Неферкаухор ѝ доделува титули на својата најстара ќерка Небиет, сопруга на везир по име Шемај. Тој ѝ го доделува како телохранител командантот на војниците Крод-ни (се чита и Каредни), и наредил да се изгради света барка за богот наречен „Две сили“, можеби синкретизираниот бог Хорус - Мин.[9]
Вториот и најдобро зачуван од декретите се однесува на назначувањето на синот на Шемај, Иди, на функцијата гувернер на Горен Египет, кој владеел над седумте најјужни номови од Елефантин до Диополис Парва.[6]
Третиот и четвртиот декрет се делумно зачувани на еден фрагмент. На нив стои дека Неферкаухор му дава на братот на Иди работно место во храмот на Мин, и исто така го известува Иди за тоа.[6] Овој последен декрет укажува зошто декретите се пронајдени во храмот Мин.
Останатите декрети се однесуваат на назначување свештеници во капелите Небиет и Шемај, како и нарачување залихи во храмот Мин.[4]
Други потврди
уредиПокрај декретите, Неферкаухор е потврден и со два натписа на ѕид во гробот на Шемај. Тие датираат во првата година од неговото владеење, месец 4 од Шему, ден 2.[10] Натписите известуваат за носење камен од Вади Хамамат (Коптос е почетна точка за експедициите од таму). Натписите се делумно уништени, но се чини спомнуваат дека работата е завршена во рок од 19 дена. Од Вади Хамамат познати се три натписи на карпа кои известуваат за носење камен. Еден од текстовите датира од првата година на владеење на неименуван крал. Во два од натписите се споменува и Иди. Ако ова е истиот Иди од декретите, натписите се однесуваат на оваа експедиција за време на кралот Неферкаухор.[11]
Поврзано
уреди| „Неферкаухор“ на Ризницата ? |
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Kurt Sethe: Urkunden des Alten Reichs (= Urkunden des ägyptischen Altertums. Abteilung 1). 1. Band, 4. Heft. 2., augmented edition, Hinrichs'sche Buchhandlung, Leipzig 1933, see p. 297-299, available online.
- ↑ Translation after Thomas Schneider: Lexikon der Pharaonen, Albatros, Düsseldorf 2002, ISBN 3-491-96053-3, p. 175.
- ↑ Jürgen von Beckerath: The Date of the End of the Old Kingdom, Journal of Near Eastern Studies 21 (1962), p.143
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Darrell D. Baker: The Encyclopedia of the Pharaohs: Volume I - Predynastic to the Twentieth Dynasty 3300–1069 BC, Stacey International, ISBN 978-1-905299-37-9, 2008, p. 271-272 Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „encyclo“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ 5,0 5,1 Kim Ryholt: "The Late Old Kingdom in the Turin King-list and the Identity of Nitocris", Zeitschrift für ägyptische, 127, 2000, p. 99
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 William C. Hayes: The Scepter of Egypt: A Background for the Study of the Egyptian Antiquities in The Metropolitan Museum of Art.
- ↑ William C. Hayes: Royal Decrees from the Temple of Min at Coptos, JEA 32(1946), pp. 3–23.
- ↑ The fragments of the decrees on the catalog of the MET: fragment 1, 2 and 3.
- ↑ Margaret Bunson: Encyclopedia of Ancient Egypt, Infobase Publishing, 2009, ISBN 978-1438109978, available online, see p. 268 and p. 284 for Kha’redni.
- ↑ Nigel C. Strudwick, :Texts from the Pyramid Age, Writings from the Ancient World, Ronald J. Leprohon (ed.
- ↑ Maha Farid Mostafa: The Mastaba of SmAj at Naga' Kom el-Koffar, Qift, Vol.