Википедија

Нефериркаре

Нефериркаре (понекогаш нарекуван Нефериркаре II поради Нефериркаре Какаи) бил антички египетски фараон од Осмата династија за време на раниот Прв среден период (2181-2055 п.н.е.). Според египтолозите Ким Рихолт, Јирген фон Бекерат и Дарел Бејкер тој бил 17-ти и последен крал на Осмата династија.[1][2] Многу научници сметаат дека Нефериркаре бил последниот фараон на Старото Кралство, кое завршило со 8-та династија.[3]

Нефериркаре
Нефериркаре II
Картуш на Нефериркаре од Кралски список од Абидос.
Фараон на Египет
Владеел1 година и 6 месеци, околу 2160 г. п.н.е., Осма династија
ПретходникНеферкаухор
Наследникнепознато; можеби Мериибре Кети
ЗакопанНепознато

Потврди

уреди

Името на Нефериркаре II е јасно потврдено на 56 влез во кралскиот список од Абидос.[2] Најновата реконструкција на Торинскиот канон покажува дека Неферикаре II е исто така запишан таму на колоната 5, линија 13.[1]

Идентитет

уреди

Фарук Гома, Вилијам Хејс и Бејкер го идентификуваат Нефериркаре II со Хоровото име Демеџибтави (Dmḏ-ib-t3wy, „Тој што го обединува срцето на двете земји“), кој се појавува на еден декрет кој сега се наоѓа во Египетски музеј, ЈЕ 41894. Декретот се однесува на храмот Мин кај Коптос, и го ослободува од такси и должности.[4][5][6][7] Оваа идентификација не ја прифаќа Јирген фон Бекерат.[8]

Друга предложена идентификација се однесува на Ваџкаре (W3ḏ-k3-Rˁ, „Процутен е ка на Ра“), кој исто така се појавува на декрет за Коптос.[9] Курт Хајнрих Сете, Гома, Хејс и Бејкер сметаат дека Ваџкаре се разликува од Демеџибтави, но фон Бекерат верува дека Ваџкаре можеби бил преномен на Неферкаре II и иста личност со Демеџибтави. Напротив, Гома и Хејс го изедначуваат Ваџкаре со нејасен владетел по име Хор-Кабав.[4] Алтернативно, Ханс Гедике предлага дека Ваџкаре е претходник на Демеџибтави, и ги сместува и двајцата хронолошки во 9-та династија.[10] Томас Шнајдер го остава проблемот отворен и го поврзува Ваџкаре подеднакво со Неферкаре II или Нефериркаре II без понатамошно повикување на Демеџибтави.[11]

На крајот, и Демеџибтави и Ваџкаре не се познати од ниедна друга потврда од нивно време, освен декретот, и доколку не бидат идентификувани со Нефериркаре II или Неферкаре II, нив ги нема и во Кралскиот список од Абидос и во Торинскиот канон.

Во 2014 година, Маха Фарид Мостафа објавил натпис, пронајден во гробот на Шемај. Натписот му припаѓа најверојатно на Иди, син на Шемај, иако името на Иди не е зачувано. Текстот е датиран од време на крал со име Пепи и со престолно име Нефер-ка [уништено] -Ра. Маха Фарид Мостафа го реконструирал тоа престолно име во Нефериркаре. Натписот со сигурност датира од Осмата династија. Ако оваа реконструкција е точна, Нефериркаре е најверојатно иста личност со Демеџибтави . Иди се споменува на еден од декретите на Коптос заедно со Демеџибтави.[12]

Владеење

уреди

Во Торинскиот канон, Нефериркаре II е запишан дека владеел година и половина.[1] И Торинскиот канон и Кралскиот список од Абидос го бележат Нефериркаре II како последен владетел на комбинираната 7-ма- 8-ма династија.[8] Нефериркаре е веројатно соборен од првиот крал на следната 9-та династија, Мериибре Кети. Алтернативно, египетската држава можеби целосно се распаднала со почетокот на слабите поплави на Нил, масовниот глад и хаосот што го зафатил Египет на почетокот на Првиот среден период.

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Kim Ryholt: "The Late Old Kingdom in the Turin King-list and the Identity of Nitocris", Zeitschrift für ägyptische, 127, 2000, p. 99
  2. ↑ 2,0 2,1 Darrell D. Baker: The Encyclopedia of the Pharaohs: Volume I - Predynastic to the Twentieth Dynasty 3300–1069 BC, Stacey International, ISBN 978-1-905299-37-9, 2008, p. 260 Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „encyclo“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  3. ↑ Renate Mueller-Wollermann: End of the Old Kingdom, UCLA Encyclopedia of Egyptology (2014), available online.
  4. ↑ 4,0 4,1 Farouk Gomaà: Ägypten während der Ersten Zwischenzeit, Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients. Reihe B: Geisteswissenschaften., vol. 27. Reichert, Wiesbaden 1980, ISBN 3-88226-041-6, p. 59. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „gomaa“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  5. ↑ William C. Hayes: Royal Decrees from the Temple of Min at Coptus, JEA, vol. 32, 1946.
  6. ↑ Nigel Strudwick: Texts from the Pyramid Age, Brill 2005, ISBN 9004130489
  7. ↑ William C. Hayes: The Scepter of Egypt: A Background for the Study of the Egyptian Antiquities in The Metropolitan Museum of Art. Vol. 1, From the Earliest Times to the End of the Middle Kingdom, p. 134, available online
  8. ↑ 8,0 8,1 Jürgen von Beckerath: The Date of the End of the Old Kingdom of Egypt, JNES 21 (1962), p. 143
  9. ↑ Margaret Bunson: Encyclopedia of Ancient Egypt. Infobase Publishing, 2009, ISBN 1438109970, p. 429, available online
  10. ↑ Hans Goedicke: Königliche Dokumente aus dem Alten Reich (= Ägyptologische Abhandlungen, Bd. 14). Harrassowitz, Wiesbaden 1967, p. 215.
  11. ↑ Thomas Schneider: Lexikon der Pharaonen, Albatros, Düsseldorf 2002, ISBN 3-491-96053-3.
  12. ↑ Maha Farid Mostafa: The Mastaba of SmAj at Naga' Kom el-Koffar, Qift, Vol. I, Cairo 2014, ISBN 978-977642004-5, p. 157-161
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Нефериркаре&oldid=4640005“