Лески (Светиврачко)

село во Светиврачко, Пиринска Македонија (денешна Општина Сандански, Благоевградска област, Бугарија)

Лескисело во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија.

Лески
Вихрен
Лески is located in Бугарија
Лески
Лески
Местоположба во областа
Лески во рамките на Пиринска Македонија
Лески
Координати: 41°37′N 23°20′E / 41.617° СГШ; 23.333° ИГД / 41.617; 23.333
ЗемјаБугарија
ОбластБлагоевградска област
ОпштинаСвети Врач
Површина
 • Вкупна8.063 км2 (3,113 ми2)
Надм. вис.&10000000000000843000000843 м
Население (2015)
 • Вкупно3
 • Густина0,00.037/км2 (0,00.096/ми2)
Час. појасEET (UTC+2)
 • Лето (ЛСВ)EEST (UTC+3)
Пошт. бр.2800

Географија и местоположба

уреди

Селото Лески се наоѓа на 20 километри северозападно од Свети Врач. Селото се наоѓа на надморска висина од 843 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 8063 км2.

Историја

уреди

Османлиско Царство

уреди

Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Сески (Seski) е село со 25 семејства и 90 Македонци[1][2].

Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:

Лески и Махала, чифлици преблиску еден до друг; припаѓаат на еден мелнички бег, се наоѓаат на СЗ од Мелник, 4 часа пат. Земјоделството е слабо застапено, повеќето чуваат овци, кози а има и дрвари. В Леска се 40 куќи и во Махала 18, само Бугари.[1][3]


Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 180 жители, сите Македонци[1][4].

По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, девет лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети[5].

Бугарија

уреди

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.

Население[1][6]

уреди
Население на Лески по попис[6]
Година 1934 1946 1956 1965 1975 1985 1992 2001 2011 2015
Жители 82 100 84 28 12 6 10 9 6
Население по возраст
од 2011 година
[7]:

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  2. Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 142-143.
  3. Стрезов, Георги. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 28.
  4. Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 189.
  5. „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 859
  6. 6,0 6,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Вихрен, общ. Сандански, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста |url= (help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно |title= (help)
  7. „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.