Кинин
Кинин е алкалоид што се користи како лек против маларијата и се добива од исушена кора на тропското растение cinchona по потекло од Јужна Америка.
 | |
 | |
| Клинички податоци | |
|---|---|
| Бременосна категорија | |
| Начин на примена | Орално, интравенозно |
| Фармакокинетички податоци | |
| Биорасположливост | 76 до 88% |
| Врзување за белковините | ~70% |
| Метаболизам | црнодробен (претежно CYP3A4 и CYP2C19-mediated) |
| Полувреме на елиминација | ~18 часа |
| Екскреција | Ренално (20%) |
| Назнака | |
| CAS-број | 130-95-0 |
| ATC код | M09AA01 P01 |
| PubChem | CID: 8549 |
| DrugBank | APRD00563 |
| ChemSpider | 84989 |
| Хемиски податоци | |
| Формула | C20H24N2O2 |
| Моларна маса | 324,417 g/mol |
| Физички податоци | |
| Точка на топење | 177 °C (351 °F) |
Месното население во подрачјето каде успева стеблото, неговата кора ја нарекувало quina quina, што значи “кора над корите“, од каде и му потекнува името.
Од 2006 година, кининот повеќе не е препорачан од светската здравствена организација како третман против маларија, а смее да се употребува само при недостаток на лекот артемесинин.[1][2][3][4]
Кининот се користи како средство за вкус и мирис во пијалаците тоник и битер лемон. Според традицијата, за да го ублажат горчливиот вкус на тоникот кој се користел како превентивно средство против маларија во британските колонии (во Индија), Британците го мешале со џин, и така е создаден коктелот џин и тоник, кој и денес е популарен во многу делови од светот, посебно во Велика Британија, САД, јужна Канада, Кина и делови од Австралија и Ласа.
НаводиУреди
- ↑ World Health Organization (2006). [http:apps.who.int/malaria/docs/TreatmentGuidelines2006.pdf „Guidelines for the treatment of malaria“] (PDF). World Health Organization. Посетено на 10 август 2009.
- ↑ Dorndorp A, Nosten F, Stepniewska K; и др. (2005). „Artesunate verus quinine for treatment of severe falciparum malaria: a randomised trial“. Lancet. 366: 717–25.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
- ↑ Reyburn H, Mtove G, Hendriksen I, von Seidlein L (2009). „Oral quinine for the treatment of uncomplicated malaria“. Brit J Med. 339: b2066. doi:10.1136/bmj.b2066.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
- ↑ Achan J, Tibenderana JK, Kyabayinze D; и др. (2009). „Effectiveness of quinine versus artemether-lumefantrine for treating uncomplicated faciparum malaria in Ugandan children“. Brit Med J. 338: b2763.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)