Википедија

Дритан Абазовиќ

црногорски политичар и премиер на државата

Дритан Абазовиќ (роден на 25 декември 1985 година) е црногорски политичар кој ja вршел функцијата премиер на на Црна Гора од април 2022 година до октомври 2023 година. [1] Како етнички Албанец, тој ја предводи партијата Обединета реформска акција. Претходно бил вицепремиер во кабинетот на Здравко Кривокапиќ од 2020 до 2022 година [2]

Дритан Абазовиќ
Официјален портрет, 2022
Премиер на Црна Гора
На должноста
28 Април 2022 – 31 Октомври 2023
Лични податоци
Роден(а) 25 декември 1985(1985-12-25) (38 г.)
Улцињ, СР Црна Гора, СФР Југославија
Партија
Установа
Професија Политичар
Портал Official website

Ран живот, образование и рана кариера

уреди

Абазовиќ е роден на 25 декември 1985 година во Улцињ, СР Црна Гора, СФР Југославија (денес Црна Гора ). [‡ 1] Абазовиќ е етнички Албанец.[3] По завршувањето на основното и средното училиште во Улцињ, дипломирал на Факултетот за политички науки на Универзитетот во Сараево.Магистрирал меѓународни односи на Факултетот за политички науки на Универзитетот во Црна Гора во 2008 година [4] Во 2019 година, докторирал на Факултетот за политички науки на Универзитетот во Сараево, откако ја одбранил докторската дисертација со наслов „Глобална политика - етички аспекти на глобализацијата“.[5]

Работел како професор во гимназијата во Улцињ, предавал социологија на културата, комуникација и историја на религијата.[6]

Од 2005 до 2007 година бил асистент на Факултетот за политички науки на Универзитетот во Сараево. Во 2009 година го завршил курсот за проучување на мирот на Универзитетот во Осло . На истиот универзитет завршил семинар за стручно усовршување.[6] Во 2011 година, тој престојувал во Соединетите Американски Држави додека учествувал во програмата на Стејт департментот во Вашингтон.Од 2010 до 2012 година, тој бил извршен директор на локалната радиодифузна компанија Теута, како и на невладината организација „Могул“, двете со центар во Улцињ.[6]

Во 2010 година, ја објавил својата прва книга со наслов Космополитска култура и глобална правда .[7]

Политичка кариера

уреди

Опозиција

уреди

Абазовиќ бил еден од основачите на социјал-либералната политичка партија Позитивна Црна Гора во 2012 година.[8] На црногорските парламентарни избори во 2012 година, партијата освоила 7 од 81 место во парламентот, што довело до тоа Абазовиќ да стане најмладиот пратеник во парламентот на Црна Гора.[9] Во 2014 година, по расколот во партијата, Абазовиќ ја напуштил Позитивна Црна Гора, работејќи како независен пратеник пред да се приклучи на новооснованата Обединета реформска акција (УРА) во 2015 година.[10] Тој во моментов е претседател на УРА и бил пратеник од истата партија од 2015 до 2020 година [4]

На 11 јули 2020 година, Граѓанското движење УРА одлучило да настапи на изборите самостојно, претставувајќи ја својата изборна платформа на левиот центар под името Црно и бело. Листата била предводена од независни кандидати, меѓу кои и познатата новинарка и активистка Милка Тадиќ, неколку универзитетски професори, новинари, граѓански и невладини активисти. Носител на изборната листа бил Абазовиќ како лидер на УРА.[11] Изборната листа на УРА вклучувала и еден претставник на партијата СПП, партија на бошњачките малцинства, како и неколку помали локални иницијативи.[12]

Со парламентарните избори во Црна Гора во 2020 година се случила првата демократска промена на власта во историјата на земјата. Изборната листа на Абазовиќ освоила четири мандати, што било доволно, но и клучно за соборувањето на Демократската партија на социјалистите (ДПС) предводена од Мило Ѓукановиќ по 30 години.[13][14] Абазовиќ, во име на УРА, заедно со лидерите на листите За иднината на Црна Гора и мирот е наша нација, Здравко Кривокапиќ и Алекса Бечиќ, на средбата договориле неколку принципи на кои би почивала идната влада, вклучително и формирање на експертска влада, продолжување на процесот на пристапување во Европската унија, борба против корупцијата и надминување на поларизацијата на црногорското општество.[15] Тие ги поканиле малцинските партии на Бошњаците и Албанците, сакајќи да формираат голема коалициска влада, но овие партии ја одбиваат ваквата понуда [15]

Вицепремиер на Црна Гора

уреди
 
Абазовиќ заедно со американскиот заменик државен секретар Венди Шерман, 19 октомври 2021 година

На 4 декември 2020 година, новиот повеќе партиски кабинет на Црна Гора бил изгласан од 41 пратеник од вкупно 81 пратеник во Парламентот на Црна Гора, а независниот политичар Здравко Кривокапиќ станал нов премиер на Црна Гора, а Абазовиќ бил избран за вицепремиер задолжен за безбедносниот сектор. координација и национална безбедност, со што формално завршило тридецениското владеење на ДПС во земјата. Новиот кабинет ветил дека ќе ја искорени корупцијата и организираниот криминал.[16]

На 5 јануари 2021 година, Абазовиќ изјавил пред јавноста дека компанијата „Глобал Монтенегро“, делумно во сопственост на претседателот Мило Ѓукановиќ, имала долг од 12,45 милиони евра кон државата и дека повеќе нема да има „недопирливи“ функционери.[17] Следниот ден, градежниот и казино магнат за кој се верува дека е поврзан со организираниот криминал во Црна Гора, Брано Миќуновиќ бил уапсен во Будва . Абазовиќ им честитал на полицијата и Агенцијата за национална безбедност за акцијата.[18] Миќуновиќ бил ослободен на 8 јануари и му било дозволено да се брани од слобода.[19]

По жестоките судири што избувнале во Цетиње за време на прогласувањето на новиот митрополит црногорски и приморски Јоаникије Миќовиќ на 5 септември 2021 година, избувнале и тензии во владејачкото мнозинство. Следниот ден, вицепремиерот Абазовиќ, министерот за внатрешни работи Сергеј Секуловиќ и началникот на полицијата Зоран Брѓанин биле обвинети дека се против настанот што се одржува во Цетиње од страна на неколку медиуми,[20] Премиерот Здравко Кривокапиќ најавил внатрешна истрага за настаните, одбивајќи да го коментира потенцијалното разрешување на Секуловиќ и Брѓанин. На 7 септември, водачот на ДФ Небојша Медојевиќ ги повикал двајцата да поднесат оставка, тврдејќи дека тие се дел од заговор дизајниран да ја врати ДПС на власт со насилни средства.[21] Следниот ден, Абазовиќ изјавил дека владата ја преминува „црвената линија“, предупредувајќи дека разрешувањето на Секуловиќ ќе доведе до тоа тој да ја повлече поддршката од владата и да работи на нејзино соборување.[22] На 1 ноември, се одржал состанок на Комитетот за безбедност и одбрана, а Абазовиќ ја повторил својата поддршка за безбедносниот сектор, велејќи дека тие го „зачувале мирот, во област со најголем ризик“. Министерот Секуловиќ, исто така, ги бранел своите постапки на првиот состанок на Комитетот на 27 септември.[23] Овие настани биле „почетокот на крајот“ на владата на Кривокапиќ, што на крајот довело до нејзино соборување со гласање недоверба неколку месеци подоцна.[24]

Премиер на Црна Гора

уреди
 
Абазовиќ на прес-конференција со финската премиерка Сана Марин

На 3 март 2022 година, претседателот Ѓукановиќ му го врачил мандатот за формирање на нова влада на Абазовиќ по гласањето за недоверба на владата на Кривокапиќ на почетокот на февруари.[25] На 28 април, црногорскиот парламент ја изгласал новата влада составена од широка коалиција на проевропски и просрпски партии, со Абазовиќ како премиер.[26] Абазовиќ изјавил пред пратениците дека главниот фокус на новата влада ќе бидат реформите што ги бара ЕУ од Црна Гора за да се забрза процесот на пристапување во светло на новата ситуација создадена од руската инвазија на Украина . Тој додал дека приоритети на Владата ќе бидат борбата против корупцијата, поодржливи инвестиции и развој, заштита на животната средина и подобра грижа за децата и младите.[26]

На 22 август 2022 година парламентот на Црна Гора му изгласал недоверба на владата.[27] Тој останал да ја извршува функцијата премиер до изборот на новата влада.[28]

Личен живот

уреди

Абазовиќ е етнички Албанец [29] и муслиман .[30] Течно зборува српско-хрватски, албански и англиски јазик.[4] Во 2017 година ја потпишал Декларацијата за заеднички јазик на Црногорците, Хрватите, Србите и Бошњаците .[31]

Наводи

уреди
  1. ↑ „Izabrana 43. Vlada Crne Gore“. vijesti.me (српски). Посетено на 28 April 2022.
  2. ↑ „Montenegro Elects First Government Without Djukanovic Party“. Balkan Insight (англиски). 4 December 2020.
  3. ↑ „Dritan Abazovic, the third Albanian Prime Minister in the Balkans“.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 „Predsjednik“. URA. Архивирано од изворникот на 27 March 2019. Посетено на 29 April 2022.
  5. ↑ „Dritan Abazović doktorirao u Sarajevu“. www.cdm.me.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 „Dritan Abazović Biografija“. Biografija.org (српски). 10 September 2020. Посетено на 29 April 2022.
  7. ↑ „Promocija knjige mr. Dritan Abazi "Kosmopolitska kultura i globalna pravda"“. Lajme nga Ulqini (албански). 3 March 2010. Посетено на 29 April 2022.
  8. ↑ „Osnivački kongres Pozitivne CG 26. maja: Vrijeme političkih promjena“. vijesti.me (српски). Посетено на 29 April 2022.
  9. ↑ „DA LI ZNATE KOLIKO GODINA IMA DRITAN ABAZOVIĆ? Patosiraćete se“. espreso.co.rs (српски). Посетено на 29 April 2022.
  10. ↑ „Frakcija isključena iz Pozitivne, partiju napustio i Abazović“. Radio Slobodna Evropa (српскохрватски). Посетено на 29 April 2022.
  11. ↑ Šta piše i ko je potpisao platformu "Crno na bijelo": Smjena vlasti će izroditi drugačiju Crnu Goru, Vijesti
  12. ↑ „SPP Hazbije Kalača podžala Platformu Crno na bijelo“. vijesti.me.
  13. ↑ „Objavljeni konačni rezultati parlamentarnih izbora u Crnoj Gori“. N1 Srbija (српски). Архивирано од изворникот на 2020-09-16. Посетено на 24 September 2020.
  14. ↑ Nedeljnik.rs (30 August 2020). „Dritan Abazović, nosilac liste "Crno na bijelo": Pobedili smo mafiju, svima neka je srećno. Crnu Goru treba da vodi ekspertska vlada...“. Nedeljnik (англиски). Посетено на 24 September 2020.
  15. ↑ 15,0 15,1 „Montenegrin opposition agrees on expert government, revision of disputed laws“. N1. 31 August 2020. Архивирано од изворникот на 2020-09-08. Посетено на 2022-06-07.
  16. ↑ "Krizu prevazići reformama i znanjem", Radio Televizija Crne Gore (RTCG), 2 December 2020
  17. ↑ „ABAZOVIĆ ODGOVORIO MILU: Providno je tvitnuo, ali nije demantovao dug od 12,4 miliona evra“. kurir.rs (српски). Посетено на 5 January 2021.
  18. ↑ „Mićunović određeno zadržavanje do 72 sata, Abazović: Svi jednaki pred zakonom“. Radio Slobodna Evropa (српскохрватски). 6 January 2021. Посетено на 4 May 2022.
  19. ↑ „Brano Mićunović pušten da se brani sa slobode“. Danas (српски). Beta. 8 January 2021. Посетено на 4 May 2022.
  20. ↑ Kajošević, Samir (6 September 2021). „Montenegro Opposition Accused of 'Coup Attempt' Over Cetinje Riots“. Balkan Insight. Podgorica. BIRN. Посетено на 3 May 2022.
  21. ↑ Kajošević, Samir (7 September 2021). „Montenegro to Probe Police Role in Orthodox Church Unrest“. Balkan Insight. Podgorica. BIRN. Посетено на 3 May 2022.
  22. ↑ Kajošević, Samir (10 September 2021). „Deputy PM's Threats Shake Montenegro's Fragile Coalition Govt“. Balkan Insight. Podgorica. BIRN. Посетено на 3 May 2022.
  23. ↑ „Bez novih detalja nakon rasprave u 'gluvoj sobi' o događajima na Cetinju“. Radio Slobodna Evropa (српскохрватски). 1 November 2021. Посетено на 3 May 2022.
  24. ↑ Janković, Srđan (3 May 2022). „Pod istragom policajac koji je obezbjeđivao Joanikija i Porfirija na Cetinju“. Radio Slobodna Evropa (српскохрватски). Посетено на 3 May 2022.
  25. ↑ Milic, Pedrag (3 March 2022). „Montenegro PM-designate named to form pro-Western government“. ABC News. Посетено на 4 March 2022.
  26. ↑ 26,0 26,1 Vasiljevic, Stevo (28 April 2022). „Montenegro approves new minority government focused on joining EU“. Reuters (англиски). Посетено на 28 April 2022.
  27. ↑ Stevanović, Vojislav (2022-08-19). „Skupština Crne Gore izglasala nepoverenje vladi Dritana Abazovića“. N1 (српски). Посетено на 2022-08-20.
  28. ↑ Borger, Julian (2022-09-25). „Montenegro's PM says organised crime used influence to oust him over raids“. The Guardian. Посетено на 2022-10-18.
  29. ↑ „Ko je Albanac Dritan Abazović i kako od njega zavisi budućnost u Crnoj Gori“. Telegraf (српски). 31 August 2020. Посетено на 28 April 2022.
  30. ↑ „Amfilohije: Abazović, naš ugledni musliman bi povukao zakon zbog naroda na ulici“. Vijesti (Montenegrin). 29 February 2020. Посетено на 28 April 2022.
  31. ↑ Signatories of the Declaration on the Common Language, official website, retrieved on 16 August 2018.

Белешки

уреди
  1. ↑ „Dritan Abazović“. Government of Montenegro (англиски). Посетено на 28 April 2022.

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Дритан_Абазовиќ&oldid=5298022“